De Yamanote-lijn, halte 29 – Shimbashi

De Yamanote-lijn kent zowel rustige als drukke haltes. De volgende en een-na-laatste in deze rondgang behoort duidelijk tot de laatste categorie: Shimbashi biedt onder meer onderdak aan televisiestudio’s en ligt op loopafstand van vismarkt Tsukiji, de luxe winkelwijk Ginza en uitgaansgebied Roppongi. 

29-shimbashi

Shimbashi maakt, net als Hamamatsucho, onderdeel uit van het stadsdeel Minato. De naam van de wijk betekent letterlijk ‘nieuwe brug’, wat verwijst naar de overspanning van de Shiodome-rivier die al in 1604 werd gebouwd. Shimbashi werd, vanwege de ligging dicht bij het kasteel van de Tokugawa’s, tijdens de Edo-periode met name bewoond door krijgsheren. Die brachten verplicht een deel van het jaar in het zicht van de shōgun door om te voorkomen dat ze – ver weg in hun eigen provincie – het zouden wagen een opstand te beginnen.

Wie nu op zoek gaat naar de brug, komt helaas bedrogen uit: de Shiodome is gedempt, waardoor de brug niet langer nodig was. Ook het oorspronkelijke station uit de Meiji-periode, dat zowel de Grote Kanto-aardbeving van 1923 als de brandbombardementen van de Tweede Wereldoorlog overleefde, is niet meer: het moest wijken voor de Shinkansen-verbinding.

ShimbashiHoewel de rivier droog is, wordt de naam Shiodome nog wel gebruikt. Neem bijvoorbeeld de Shiodome City Center, een wolkenkrabber in de vorm van een soort golf, waarin onder meer de grote Japanse bedrijven Fujitsu, All Nippon Airways en Mitsui Chemicals (hoofd)kantoor houden. Daarnaast is er het grote winkelcentrum Caretta Shiodome, dat zowel in de zomer als in de winter de moeite van een bezoek meer dan waard is, en niet alleen voor de winkels: op de binnenplaats met café’s bevindt zich een soort fontein in de vorm van het schild van een schildpad. In de zomer komt daar vochtige en dus verkoelende mist uit, in december is er een zogenoemde ‘illumination’: het plein wordt volgepakt met kerstbomen, behangen met tienduizenden kerstlichtjes. Dat gebeurt op meerdere plekken in Tokyo, maar dit is zonder meer één van de meest indrukwekkende.

Een waarlijk grote klok

Een steenworp verderop staat de Nittele Tower, een samentrekking van ‘Nippon’ (Japan) en ’terebi’ (televisie), waarin de studio’s van omroep Nippon TV zijn gevestigd. De omroep, voluit Nippon Terebi Hōsōmō Kabushiki-gaisha, werd in juli 1952 als eerste zendgemachtigd en was de eerste commerciële omroep van Azië. Een groot deel van de programma’s van de omroep wordt in de toren opgenomen. Bezoekers maken zelfs kans om op de Japanse televisie te komen: in de warme maanden worden nieuwsitems soms op het plein voor de toren geschoten.

Niet zonder reden, want onderaan de toren bevindt zich de ‘NI-Tele Really BIG Clock’, ontworpen door één van Japans meest beroemde kunstenaars: anime-regisseur Hayao Miyazaki. De klok is inderdaad waarlijk groot: meer dan twintig ton aan koper en staal waren benodigd voor het uurwerk, dat door de Europese stijl, huisjes en vogelpoten nog het meest doet denken aan het wandelende kasteel uit Howl’s Moving Castle. Van maandag tot en met vrijdag komt de klok vier keer tot leven (om vier minuten voor 12, 15, 18u en 20u en op zaterdag en zondag ook nog om vier minuten voor 10u). Meer dan 30 mechanische figuren komen dan in beweging, begeleid door typische Ghibli-muziek. Dat ziet er zo uit:

Zes bomen en een vismarkt

In de categorie Japanse plaatsen die hun naam ontlenen aan iets dat er niet meer is, past Roppongi (‘zes bomen’) perfect. Zoals zoveel in Tokyo overleefden ook deze iepen de Tweede Wereldoorlog niet. Roppongi is sinds de jaren 60 een geliefd uitgaansdistrict, zowel onder Japanners als buitenlandse bezoekers: veel ambassades en kantoren van buitenlandse bedrijven bevonden zich in de regio. Na een korte dip tijdens de economische crisis eind jaren ’80 en begin jaren ’90, nam het bezoek na 2000 weer toe. Met bars, nachtclubs, stripclubs en restaurants is er voor ieder wat wils. De wijk is niet volledig vrij van controverse. Zoals in elk uitgaansgebied in Tokyo zijn er Yakuza actief, al is dat naar verluidt tegenwoordig minder. Ook zouden er in verschillende bars in het geniep drugs in drankjes worden gegooid, maar hard bewijs daarvoor ontbreekt. Geloof dus niet de spookverhalen, en blijf te allen tijde alert: wie goed oplet, zal niks gebeuren.

Shimbashi is daarnaast een uitstekend station om op uit te stappen wanneer je een bezoek aan de beroemde vismarkt Tsukiji wil brengen. In tegenstelling tot wat we eerder schreven, is deze nog niet verhuisd: de verplaatsing stond op de agenda voor eind 2016, maar aan de geplande locatie moest nog teveel gebeuren. De planning is nu zomer 2018, dus breng voor het zover is vooral een bezoek aan ’s werelds grootste vismarkt. Ieder jaar worden daar 700.000 ton aan 400 verschillende soorten vis verhandeld. Wie zin heeft kan daarom een hoop soorten ter plekke proeven. Schrik echter niet van de prijzen, want die kunnen behoorlijk hoog oplopen.

Zilverwijk

ShimbashiWie over een goedgevulde portemonnee beschikt, maar dat geld liever niet aan zeedieren besteedt, komt aan zijn of haar trekken in Ginza. Met een beetje goede wil kun je hier alles kopen dat je maar kunt bedenken. Denk warenhuis Harrods in Londen of Kaufhaus des Westens in Berlijn, maar dan ter grootte van een hele wijk. Ginza, letterlijk ‘zilverwijk’, is één van de eerste wijken van Tokyo die volledig naar Europees voorbeeld werd ingericht. Nadat de traditionele pre-moderne bebouwing in 1872 volledig afbrandde riep de Meiji-regering de hulp in van westerse architecten. Grote, stenen gebouwen met meerdere verdiepingen schoten als paddestoelen uit de grond; Europeanen die Ginza in de jaren 1880 bezochten stelden verbaasd vast dat Tokyo van alle Aziatische steden het minst ‘oriëntaals’ aandeed. Hoewel veel gebouwen de brandbommen uit de Tweede Wereldoorlog niet overleefden, staat één van de meest iconische nog op zijn plek. Het gebouw van warenhuis Wako is – zeker ’s avonds – een plaatje.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *