Mejiro is een relatief klein station aan de Yamanote Lijn. De wijk Mejiro staat echter bekend als één van de meest prestigieuze woonwijken in Tokyo. In het toenmalige Edo stond het amper op de kaart, maar momenteel is het de goudkust, het Wassenaar van Den Haag, het Oosterbeek bij Arnhem of het Oud-Zuid van onze hoofdstad. Wie er woont stapt er uit, de rest rijdt beter door naar Takadanobaba of keert terug naar Ikebukuro.

De term Yamanote, waarvan de naam van onze prachtige treinlijn is afgeleid, laat zich vertalen als “bovenstad”. De tegenhanger is shitamachi, of benedenstad. Gedurende de Edo-periode ontstonden deze termen om woongebieden aan te duiden waar in het eerste geval de fine fleur of upperclass zich vestigde en in het tweede geval de volkswijken waar het gewone volk zich ophield. De verscheidene Yamanote-wijken waren allemaal hoger gelegen, hadden meer groen in de vorm van parken en tuinen en werden door de Shogun toegewezen aan loyale daimyo en samurai. (Of aan heren die hij weliswaar niet vertrouwde, maar op deze manier in de gaten kon houden). De shitamachi kronkelen tussen deze hoge-heren-heuvels door, hadden last van regelmatig buiten de oevers tredende rivieren en werden gekenmerkt door nauwe straatjes, winkels, handelsondernemingen, pakhuizen en restaurants. Hier woonden, werkten en leefden de minderen van rang en status. De Yamanote-lijn maakt tegenwoordig geen onderscheid meer in klassen. Alle reizigers worden op dezelfde manier vervoerd en de lijn doet alle wijken aan, hoog en laag.

Ofschoon Mejiro tijdens de Edo-periode nog een onbeduidend vlekje op de kaart was, is deze wijk vandaag het toppunt van Yamanote: hier woont de elite van Tokyo. En die wil dat ook graag zo houden: er zijn geen of nauwelijks uitgaansgelegenheden in deze heuvelachtige wijk. We zien een aantal winkels, restaurants en banken, maar zeker geen karaoke-bars of andere vormen van entertainment. Mooi niet, Mejiro moet een rustige en veilige plek blijven om te wonen, aldus de bewoners.

Het elitaire karakter van de wijk wordt versterkt door de hier aanwezige Gakushūin Daigaku (Gakushuin Universiteit): dé leerplek voor welgestelden. Alle leden van het Keizerlijk Huis, afstammelingen van de Tokugawa shoguns en bijvoorbeeld Studio Ghibli’s geniale Hayao Miyazaki staan hier op de muren van het zweetkamertje. Maar ook schrijver Yukio Mishima, vicepremier Tarō Asō en Beatle-meisje Yoko Ono studeerden hier. Snobs dus. Afkomst en een rijke portemonnee openen hier deuren.

De heuvel van Mejiro behoorde oorspronkelijk toe aan de Tokugawa-familie en dan met name aan de Owari Tokugawa tak – neefjes van. Waar eerder een in Engelse vakwerkstijl opgetrokken landhuis stond, is dit landgoed nu volgebouwd met riante bungalows en laagbouw voor de goed bedeelden. Het wooncomplex draagt nog de naam van de shoguns: Tokugawa Village. Aan de andere kant van het station heeft de Seibu Groep een peperduur wooncomplex neergezet; het Mejiro Bunka Mura. Voor beide complexen geldt dat aspirant-bewoners geacht worden hun appartement of huis te kopen in plaats van te huren: het wijkcollectief is van mening dat er dan minder verloop is, dat er beter op de eigendommen wordt gelet en dat deze beter worden onderhouden.

De beide wooncomplexen beuren op van de kersenbloesems in het voorjaar, hebben voldoende bomen om van lommerrijk te kunnen spreken tijdens de hete zomermaanden en de bladeren zorgen voor een prachtige rode herfsttooi waar door het heerlijk schuifelen is. Het parkeren van eigen auto’s is in deze wijk geen issue, wat in Tokyo een zeldzaamheid genoemd mag worden.

De naam Mejiro betekent ‘witte ogen’ en is – wellicht, want volksverhaal – afgeleid van de witte ogen van een Fudo-standbeeld in de Konjō-in-tempel. Dit is een van de vijf kleurentempels van Tokyo, samen de Goshiki Fudo, die allen gewijd zijn aan de godheid Fudo. Er wordt nog steeds gespeurd naar de definitieve vijf historische tempels, waarvan aangenomen wordt dat bovengenoemde er één van is, maar het is hoe dan ook een intrigerend verhaal. Dan Brown zou het bedacht kunnen hebben.

Eenvoudiger is het om aan te nemen dat de naam Mejiro is afgeleid van het gelijknamige vrolijke vogeltje met de witte ogen (Mejiro: Zosterops japonicus). Als je zeker zou kunnen zijn van een ontmoeting met dit mooie Japanse tuinfluitertje, zou je elke keer uitstappen. Wie ander vertier zoekt kan beter terecht op Takanobaba, slechts één halte verder.