Soms is het best wel lastig om een product een label te geven. Visual novels zijn een goed voorbeeld daarvan. Het is een genre dat de grenzen tussen boeken, strips en games opzoekt. Ze worden aangeboden als game en je koopt ze via Steam of voor de spelcomputer onder je tv. Toch doe je in een visual novel niets anders dan dialogen lezen of beluisteren. Soms moet je een keuze maken, die invloed heeft op het verloop van het verhaal. De mogelijkheiden van een visual novel – statische beelden met heel veel tekst – zijn dus vrij beperkt. In die beperking schuilt ook de kracht van het genre: de verhalen die ze vertellen zijn vaak erg goed. The House in Fata Morgana, de eerste visual novel van Japanse ontwikkelaar Novectacle, is daarvan een schoolvoorbeeld.
Menig Nederlander denkt bij het horen van die naam meteen aan de gelijknamige attractie in de Efteling. Het huis in Fata Morgana heeft echter meer weg van de attractie Villa Volta. Als hoofdpersonage ontwaak je in een door een heks vervloekt huis en, zoals vaak in dit soort verhalen, ben je je geheugen kwijt. Je zit in een wipstoel in de woonkamer. Buiten regent het, maar jij zit lekker bij de open haard. Dan ontdek je dat je niet alleen bent: tegenover je staat een dienstmeid.

De dienstmeid is ontzettend blij om jou, als eigenaar van het huis, weer te zien. Die blijdschap slaat om in diepe teleurstelling zodra ze ontdekt dat je je geheugen bent kwijtgeraakt, maar ze stelt voor om daar samen wat aan te doen. Ze neemt je bij de hand. Samen verkennen jullie vervolgens de geschiedenis van het huis. Ze opent deuren die leiden naar verhalen uit het verleden. Verhalen van de vorige bewoners van het huis. Deze verhalen spelen zich af in volledig verschillende tijdperken, maar bevatten desondanks terugkerende personages, waaronder de dienstmeid. Wat de verhalen ook met elkaar gemeen hebben, is dat ze nooit goed aflopen.
De game, of eigenlijk visual novel, speelt op die manier voortdurend met je verwachtingen. Elk verhaal kent plotselinge wendingen die je zelf niet had kunnen voorzinnen, maar waar wel telkens subtiel naar wordt gehint. Daarbij wordt dankbaar gebruik gemaakt van de conventies van het genre, maar zonder terug te vallen op uitgekauwde thema’s. We verklappen niets, maar deze twists veranderen hoe je het verhaal leest volledig. De dialogen zijn zo goed geschreven, dat je meeleeft met alle personages: zelfs de meest bloeddorstige moordenaars weten je sympathie te winnen.

House in Fata Morgana is geen tussendoortje
Mocht het nog niet duidelijk zijn: The House of Fata Morgana is geen luchtig tussendoortje. Onderwerpen als wantrouwen, transseksualiteit en racisme in tijdperken waarin wij allen nog niet geboren waren, worden bedachtzaam en met tact behandeld. Het onderstreept het belang van communicatie, hoe je met anderen omgaat, en vergeving. Terwijl je meeleeft met de personages in deze emotionele achtbaan, zet het verhaal je ook aan het denken over je eigen leven. Dat kan soms best confronterend zijn.
The House in Fata Morgana is niet alleen gezegend met een fantastisch geschreven verhaal, ook de illustraties van de personages en de achtergrondmuziek zijn om over naar huis te schrijven. Beide veroveren een plekje in je hart gedurende de 30 à 35 uur die je nodig hebt om het mysterie van het vervloekte huis op te lossen. The House in Fata Morgana is, zoals de makers zelf zeggen, ontwikkeld voor mensen die van een goed verhaal houden.
En, eerlijk is eerlijk, wie doet dat nu niet? Jij zeker – als trouwe lezer tot het einde van dit stuk.
The House of Fata Morgana is verkrijgbaar in het Engels en Frans op Steam. Een versie voor PlayStation 4 en Vita is inmiddels uitgebracht in Noord Amerika en de uitgever heeft toegezegd zich hard te maken voor een Europese uitgave.