Personages zijn big in Japan. Van de heldin Usagi uit Sailor Moon en Link uit The Legend of Zelda tot het schattige beertje Rilakkuma. Je ziet ze overal terug: ‘zoekt en gij zult vinden’ is de enige regel wanneer je in Japan snuffelt naar spullen om het dagelijks leven mee op te fleuren. Een Pikachu-theepot? Geen probleem. Een Totoro-kalender? Zo gepiept. Maar hoewel Japan gek is op character toys, komt dit fenomeen oorspronkelijk uit het westen. Lees verder →

Death Note is één van de meest alom geprezen animeseries. Death Note is ook bij het algemene publiek op zijn minst vaag bekend, en een tijdloze klassieker. Monologen van tien minuten waren nog nooit zo bloedstollend geweest als in deze animeserie, dynamisch tot leven gebracht door stemacteurs en begeleid door een soundtrack met gregoriaans gezang. Een unieke, genre-overstijgende serie, en tegelijkertijd een typische klassieke anime. De lat lag dus hoog voor de Netflix-adaptatie eerder dit jaar. Hoe verhouden de twee versies zich tot elkaar? Lees verder →

Altijd een dubbel gevoel, terugkomen in Nederland na een reis in den vreemde. Weemoed omdat het voorbij is, maar ook geruststelling omdat alles weer bekend en vertrouwd is in het eigen land. Je telt de zegeningen en gaat onwillekeurig vergelijken. Wanneer dat buitenland Japan is en met het openbaar vervoer werd bereisd, is de vergelijking tussen het reizen per trein de eerste. We kunnen vaststellen: de spitstrein in Nederland is geen feest. Het is eerder thuiskomen van een koude kermis. Lees verder →

De argeloze toerist weet niet wat hem of haar overkomt bij het uitstappen uit de trein: Zijn we wel in Kyoto? Kyoto is toch het middeleeuws openluchtmuseum van Japan? Tempels en schrijnen van meer dan duizend jaar oud? Het station van Kyoto geeft je echter de indruk of je – floep – de filmset van Star Wars oploopt. Het futuristische gebouw is niet alleen een van de grootste van Japan, het is ook nog eens prachtig. Lees verder →

Stedentrips zijn altijd leuk. Een route langs bezienswaardigheden en cruisen door het winkelgebied. Liefst een terras in de zon, kersenbomen in bloei, of esdoorns in herfsttooi. Korte broek en lome warmte. Maar als je dan toch in de winter naar Japan gaat, dan is Osaka wel erg mooi met haar Christmas Illumination en andere versieringen. Lees verder →

Wie tijdens een paar vrije dagen zich heerlijk terugtrekt met een spannende detectiveroman, maakt vaak niet zomaar de keuze voor een Japanse whodunnit. Het zijn meestal de nieuwste pennenvruchten van Elizabeth George, Harlan Coben of Ian Rankin. Niets mis mee, die boeken zijn akelig goed. Maar zo langzamerhand worden er ook meer en meer Japanse thrillers vertaald voor ons taalgebied. De roman Six Four van Hideo Yokoyama is er zo één die je gedurende een paar dagen in een ruk uitleest. Lees verder →

Het moest een keer gebeuren, maar nu is het dan eindelijk echt zover: we hebben de Yamanote-lijn eindelijk rondgeschreven. De buurt rondom station Yurakucho is een perfecte om mee af te sluiten: de wijk bevat zowel grote winkels als kleine boetiekjes en kent zowel brede, nette straten als rommelige steegjes. Daarmee is in Yurakucho het beste van Tokyo verenigd. Lees verder →

Wie een half uurtje tijd heeft en eens geen trek heeft in rijdende rechters, tegenvallende sport, of de wederwaardigheden van BN-ers, zou beslist eens een documentaire van NHK World kunnen proberen. De reeks Hometown Stories bijvoorbeeld portretteert weliswaar inwoners van Japan, maar de behandelde thema’s zijn ook zeer herkenbaar in de Nederlandse situatie. De aflevering ‘Our flower field‘ over een dappere oudere weduwe, is een slice of life die je raakt. Daar hoef je geen Japanner voor te zijn. Lees verder →

Wie over de bloemenmarkt over de Amsterdamse Singel tussen het Koningsplein en het Muntplein flaneert, ziet behalve de duizenden bloembollen ook opmerkelijk steeds meer bonsai-aanbiedingen: kleine miniatuurbomen kant en klaar in een schaal, of bouwpakketten voor de doe het zelver. Echt Nederlandse waar is het niet. Waar de van oorsprong Turkse tulp inmiddels al eeuwenlang geassocieerd wordt met souvenirs uit Holland, blijft de bonsai toch echt ‘Made in Japan’. In dit artikel gaan we nader in op de kunst van het miniatuurtuinieren. Lees verder →

Japanse filmmakers, animators en schrijvers werken vaak vanuit het principe ‘slice of life’: een op het eerste gezicht arbitraire serie gebeurtenissen, geen uitleg of achtergrond, nauwelijks plot. Alsof het publiek bij toeval een kijkje in de levens van de personages wordt gegund, dat ook plotseling weer voorbij kan zijn: het verhaal begint en eindigt vaak op een ‘gek’ punt, waardoor je als kijker het gevoel hebt dat het nog verdergaat nadat de zaallichten weer zijn aangegaan. Regisseur Hirokazu Kore-eda is er een absolute meester in. Takashi Yasui doet hetzelfde – maar dan in fotovorm. Lees verder →