Toen ik afgelopen zomer Japan bezocht, kon een bezoek aan een sentou (badhuis) niet ontbreken. Eenmaal naar binnen gegaan en uitgekleed, komen mijn reisgenoten en ik tot rust in de verscheidene baden. Al badderend valt mijn blik al gauw op een bordje aan de muur. In plaats van alleen de naam van het bad, zoals het geval is bij de bordjes van andere baden, staat bij deze veel meer tekst. Al snel herken ik de Japanse woorden voor waarschuwing en elektriciteit en besluit ik om misschien toch maar niet meteen dit bad in te springen. Lees verder →

Pachinko is de naam van een in Japan uiterst populair gokspel, maar tevens de titel van een generaties omspannend verhaal over een Koreaanse familie die een nieuw leven opbouwt in Japan. In maart 2018 verscheen bij uitgeverij Meulenhoff een Nederlandse vertaling van deze indrukwekkende roman. De redactie van Katern: Japan verslond het boek. We bevelen dan ook Pachinko van harte aan. Niet het spel, maar wel het boek: Pachinko is een knap geschreven relaas over een volk dat ernaar streeft een plek voor zichzelf in de wereld te vinden. Lees verder →

Kengo Kuma (1954, Yokohama) is één van Japans meest vooraanstaande architecten. Recentelijk haalde hij het nieuws, toen zijn ontwerp voor het olympische atletiekstadion van 2020 in Tokyo werd uitverkozen door de jury. Opmerkelijk, want er lag al een ontwerp van de (in 2016 overleden) Britse architect Zaha-Hadid op tafel. Dit werd echter wegens te hoge kosten en vooral vanwege het, in vergelijking met de omringende skyline nogal overdonderende karakter, van tafel geveegd. Boze tongen fluisterden dat Japan niet gediend zou zijn van een buitenlands ontwerp voor het belangrijkste Olympisch stadion. Het is echter aannemelijker dat er sprake is geweest van een fundamentelere botsing van Japanse en westerse opvattingen over architectuur. Lees verder →

In Japan ligt de pensioenleeftijd op 60 jaar. Toen we recentelijk een Japanse vriend uitbundig feliciteerden met het behalen van deze mijlpaal en hem vroegen wat hij nu allemaal heerlijk ging doen, haalde hij tot onze verrassing de schouders op: “Gewoon, doorwerken! What else?” Lees verder →

Je treft hem overal, in vrijwel elke souvenirwinkel in Japan is wel een tas, doek of waaier bedrukt met de afbeelding van Kabuki acteur Ōtani Oniji III. Lelijk, griezelig, maar oh zo expressief. De prent wedijvert met de grote golf van Hokusai als het gaat om de iconische verbeelding van Japan. Deze houtblokdruk of Ukiyo-e werd in 1794 voor het eerst afgedrukt en is van de hand van Tōshūsai Sharaku. Laten we deze voor ons iets minder bekende artiest een gezicht geven. Lees verder →

Lang, lang geleden was er eens een kleine bakkerij in Osaka, Japan. De winkel was klein, maar iedereen wist ervan en hield van de heerlijke lekkernijen die al tijdens het bakken zo aangenaam geurden in de wijk. Iedereen hield ook van de bakker, die altijd een glimlach op zijn gezicht droeg en Beard Papa heette naar zijn donzige, witte baard. Lees verder →

Waar te beginnen als je wilt starten met anime? Negen van de tien keer is het antwoord op die vraag Studio Ghibli. Dat is niet zo heel gek, want ook wie niet veel andere Japanse tekenfilms heeft gezien, kan worden geraakt door de films van met name Hayao Miyazaki. De afgelopen jaren timmert echter een andere regisseur flink aan de weg. Makoto Shinkai deed dat lange tijd onder de radar van het echt grote publiek – tot het najaar van 2016. Lees verder →

Houtblokdrukken spreken tot de verbeelding. In Japan en daarbuiten worden ze zeer gewaardeerd en beschouwd als dé karakteristieke vensters op Japan. Na een grote ‘golf’ van zogenoemde Ukiyo-e tussen 1600 en ongeveer 1850 keerde het tij en nam de belangstelling af. Het genre kreeg echter in de vorige eeuw een fantastische opleving door de Shin Hanga-kunstenaars, die deze ‘nieuwe prenten’ ontwierpen en afdrukten. Karhu was een van die nieuwe prentenmakers, maar – u hoort het al – was geen Japanner. Lees verder →

Toegegeven: de drempel om aan Terrace House te beginnen is wat hoog. In tegenstelling tot onze andere kijktips beschikt de serie, die geproduceerd werd door Fuji TV en sinds twee seizoenen Netflix, namelijk niet over een script. Terrace House is een realityshow die het dagelijks leven van drie vrouwen en drie mannen in één huis volgt. Wie nu angstvisioenen van slaande deuren, sneuvelende huisraad en met infraroodcamera’s gefilmd gerommel in het donker krijgt, kan ik geruststellen: Terrace House is er vrij van. Lees verder →

In Japan is het vinden van goede kinderopvang niet zo eenvoudig. Daarom stelde premier Shinzo Abe in 2013 voor om te zorgen voor voldoende kinderopvangcentra in 2019. Tot het zover is, zoeken ouders ook hun toevlucht tot particuliere aanbieders. Helaas verschillen deze zogenaamde babyhotels onderling in kwaliteit. Een aantal gevallen is zelfs schrijnend te noemen. Lees verder →