Lang, lang geleden was er eens een kleine bakkerij in Osaka, Japan. De winkel was klein, maar iedereen wist ervan en hield van de heerlijke lekkernijen die al tijdens het bakken zo aangenaam geurden in de wijk. Iedereen hield ook van de bakker, die altijd een glimlach op zijn gezicht droeg en Beard Papa heette naar zijn donzige, witte baard. Lees verder →

Waar te beginnen als je wilt starten met anime? Negen van de tien keer is het antwoord op die vraag Studio Ghibli. Dat is niet zo heel gek, want ook wie niet veel andere Japanse tekenfilms heeft gezien, kan worden geraakt door de films van met name Hayao Miyazaki. De afgelopen jaren timmert echter een andere regisseur flink aan de weg. Makoto Shinkai deed dat lange tijd onder de radar van het echt grote publiek – tot het najaar van 2016. Lees verder →

Houtblokdrukken spreken tot de verbeelding. In Japan en daarbuiten worden ze zeer gewaardeerd en beschouwd als dé karakteristieke vensters op Japan. Na een grote ‘golf’ van zogenoemde Ukiyo-e tussen 1600 en ongeveer 1850 keerde het tij en nam de belangstelling af. Het genre kreeg echter in de vorige eeuw een fantastische opleving door de Shin Hanga-kunstenaars, die deze ‘nieuwe prenten’ ontwierpen en afdrukten. Karhu was een van die nieuwe prentenmakers, maar – u hoort het al – was geen Japanner. Lees verder →

Toegegeven: de drempel om aan Terrace House te beginnen is wat hoog. In tegenstelling tot onze andere kijktips beschikt de serie, die geproduceerd werd door Fuji TV en sinds twee seizoenen Netflix, namelijk niet over een script. Terrace House is een realityshow die het dagelijks leven van drie vrouwen en drie mannen in één huis volgt. Wie nu angstvisioenen van slaande deuren, sneuvelende huisraad en met infraroodcamera’s gefilmd gerommel in het donker krijgt, kan ik geruststellen: Terrace House is er vrij van. Lees verder →

In Japan is het vinden van goede kinderopvang niet zo eenvoudig. Daarom stelde premier Shinzo Abe in 2013 voor om te zorgen voor voldoende kinderopvangcentra in 2019. Tot het zover is, zoeken ouders ook hun toevlucht tot particuliere aanbieders. Helaas verschillen deze zogenaamde babyhotels onderling in kwaliteit. Een aantal gevallen is zelfs schrijnend te noemen. Lees verder →

“Wat is het allemaal sterk van vorm, strak en sober”. Aldus vrienden die een kijkje kwamen nemen naar de foto’s van een recent bezoek aan Japan. Zij hebben geen beeld van het land, maar dragen ons een warm hart toe, en raakten gaandeweg tijdens het kijken verrukt over de subtiliteit van Japanse vormgeving.
Lees verder →

De allermooiste films zijn die films waarbij je, telkens wanneer je kijkt, iets nieuws ziet. Het overkwam ons wederom toen we begin februari eindelijk Sen to Chihiro no Kamikakushi (hier in 2001 verschenen als Spirited Away) voor het eerst op het grote scherm zagen. Het was een feest om alle memorabele en fantastische scènes weer te zien, maar wat deze keer voor het eerst echt opviel zijn juist de rustpunten daartussen in. Japanners noemen dit principe ‘ma’, wat vrij vertaald pauze of leegte betekent. Lees verder →

Waar de uitgang van het woonhofje de hoofdweg naar het centrum kruiste, kwamen wij haar tegen: een jonge zwangere moeder met twee eerdere kinderen in de babboe-bakfiets. Ze waren op weg naar de carnavalsoptocht, de kinderen waren verkleed en moeder zelf ook, haar roze varkenspak werd op de buik opgesierd met rijen knopen als was ze een zeug. Haar eveneens roze gezicht stond strak, ze waren op weg, maar ze waren er nog niet. Lees verder →

“Waarom lach je en maak je foto’s?”, vroeg mijn Japanse vriendin, toen ik voor de zoveelste keer in de lach schoot om een wonderlijke woordencombinatie boven een winkel. “Het is toch gewoon Engels?” Nou, nee – gewoon is het zeker niet. Japan grossiert, vooral in (ondergrondse) winkelcentra, in de meest fantastische Engelse, Franse en andere buitenlandse winkelnamen. Letterlijk.  Lees verder →

Vrijwel iedere gamer heeft ‘m: een backlog. Stapels ongespeelde games die al jarenlang stof liggen te verzamelen. Voor verzamelaars die probeerden deze backlog weg te werken, was 2017 een nachtmerrie. De rest steggelt over welke game het beste was. Toch zijn ze het over één ding eens: 2017 was een fenomenaal gamejaar. Lees verder →