Geplaatst op door

Chindogu – de genialiteit van onbruikbare uitvindingen

Beantwoorden

Een lippenbalsem-stick met als vulling boter, om het in een oogwenk op je brood te kunnen smeren. Miniparapluutjes die de neus van je schoenen beschermen tegen de regen. Kleine trechtertjes om onderweg oogdruppels toe te dienen. Een speelpakje voor baby’s met borstels eraan vastgemaakt, zodat ze de vloer kunnen schoonmaken terwijl ze rondkruipen… Dit zijn slechts enkele van de uitvindingen, de één nog buitenissiger dan de ander, bedacht door Kenji Kawakami. Deze lucht- en ruimtevaartingenieur is de bedenker van chindogu: gadgets die in theorie nuttig zouden kunnen zijn, maar in de praktijk te vreemd zijn om op grote schaal in gebruik te worden genomen. Lees verder →

Geplaatst op door

Arukou, arukou: naar Ghibli Park

Beantwoorden

Eens in de zoveel tijd haalt Hayao Miyazaki, meestal tegen wil en dank, weer eens de krantenkoppen. Soms met een update over zijn laatste animatiefilm, dan weer met een (botte) uitspraak over de staat van Japan en/of de wereld. Dat is, in elk geval deels, een façade: zijn films lopen over van hoop en ideeën voor de toekomst. Als hij het echt zo somber inzag, zou hij later dit jaar ook echt niet Ghibli Park laten openen. Lees verder →

Geplaatst op door

Oud genoeg: Hiroki is een held!

Beantwoorden

Onlangs kwam op Netflix de Japanse reeks Old Enough beschikbaar. In 20 korte afleveringen worden peuters gevolgd die volledig zelfstandig boodschappen doen of andere taken en klusjes buitenshuis uitvoeren. De serie Hajimete no Otsukai (‘Eerste Boodschap’) werd in Japan in 2008 uitgezonden en is nog steeds dermate populair dat Netflix deze voor een internationaal publiek aanbiedt. En inderdaad, er kan met open mond van genoten worden. Lees verder →

Geplaatst op door

Luk van Haute, vertaler en aardbewoner

Beantwoorden

Afgelopen september verscheen de Nederlandse vertaling van Aardbewoners, van Sayaka Murata. De roman handelt over de jeugd en het volwassen leven van hoofdpersoon Natsuki, die grote moeite heeft om zich aan te passen aan de verwachtingen van de volwassenen boven haar. En, als ze eenmaal volwassen is, te ontsnappen aan diep in de Japanse maatschappij verankerde wetmatigheden van trouwen en kinderen krijgen. Een intrigerende en interessante Japanse roman die voor ons ontsloten werd door vertaler Luk van Haute. Katern: Japan had de eer om met Luk te spreken over de strategie die hij hanteerde voor het vertalen van deze roman, en hoe het vertalen van Japans naar Nederlands zijn beroep werd. Lees verder →

Geplaatst op door

Honorifics versus Horrifics

Beantwoorden

Het scheelt maar enkele letters. Ze zijn echter bepalend voor de wijze waarop gecommuniceerd wordt en een dialoog tussen mensen al of niet tot stand komt. Honorifics, het eerste begrip, wordt gekoesterd en toch vaak vergeten. Horrifics, het tweede, bestaat niet, maar lijkt de praktijk van alledag te worden. Tijd voor een vergelijk. Lees verder →

Geplaatst op door

Furusato, verlangen naar het oude normaal

Beantwoorden

Wat willen we graag terug. Naar het oude normaal van op het terras, naar een popconcert en de bioscoop. Naar drie keer zoenen bij een ontmoeting. Dat laatste dan misschien wel weer niet. Dit terugverlangen komt doordat het nieuwe normaal zo lang duurt, maar zeker ook omdat de herfst heeft ingezet. Het seizoen van natte bladeren en “buiten huilt de wind om het huis” wakkert gevoelens van nostalgie en weemoed aan. Zo ook in Japan, daar hebben ze Furusato, een ruim honderd jaar oud lied, dat elk kind ook vandaag kent en zingt. Lees verder →

Geplaatst op door

Hoe de shinkansen Japan veranderde

1

Binnenkort neemt Japan afscheid van de E4 Multi Amenities Express, ‘Max’ voor de kenners. Japan Railways East richtte een herdenkingshoekje in op station Tokyo, nam een lief spotje op en wijdde een zelfs een speciale website aan de dubbeldeks trein. Sentimenteel? Misschien, maar de E4 was dan ook niet zomaar een openbaar vervoersmiddel; het was een shinkansen. Lees verder →

Geplaatst op door

Go for it

Beantwoorden

Hij had zich laten inknopen in het glimmend gepoetst familieharnas, had de indrukwekkende en vervaarlijke kabutohelm opgezet. Hij had een mooi plekje op de hoge heuvel laten afzetten met aan drie zijden tentdoek tegen de wind en vrij uitzicht op het dal beneden. Op het klaptafeltje naast hem lag ‘de Kunst van het oorlog voeren’ van Sun Tzu, maar die kende hij als veldheer natuurlijk eigenlijk al uit het hoofd. Hij stak de gunbai, de ceremoniële waaier, omhoog. Het kon beginnen. Tijd voor een potje Go. Lees verder →