Eki-melo: Yamanote’s treffende treintunes

Het Japanse treinnetwerk staat bekend als het meest betrouwbare ter wereld. Treinen rijden stipt op tijd en zijn erg schoon. Ongelooflijke aantallen reizigers worden tijdens het spitsuur naar de juiste plaats vervoerd. De stations en haltes worden ruim op tijd aangekondigd en ook wordt vermeld of de deuren aan de linker- of de rechterzijde zullen openen. De grootste service voor de doezelende forens zijn echter de treintunes, die per station verschillen. In dit artikel roemen we dit unieke fenomeen.

treintunes

De verschillende treinmaatschappijen in Japan bieden vervoer op maat. Zo is er de hogesnelheidstrein shinkansen, oftewel kogeltrein, voor de zakenreiziger die vlot vanuit Tokyo naar een zakenafspraak in het land moet reizen. Minder snel en minder duur, maar ook comfortabel zijn de intercity-treinen vergelijkbaar met het Nederlandse materieel. De werkzame bevolking in de slaapsteden rondom het hart van Tokyo kan gebruik maken van treinstellen met in de lengte van de trein geplaatste bankjes, zodat zoveel mogelijk reizigers mee kunnen rijden tijdens het enorme spitsuur. Het aantal zitplaatsen is daardoor beperkt, maar het aantal staanplaatsen des te groter: er kunnen veel makke schapen in een hok.
In Tokyo is een ringleiding aangelegd die alle 29 belangrijke stations en haltes aandoet: de Yamanote-sen of lijn. Deze loopt rond het centrum van Tokyo. Belangrijke wijken als Shinjuku, het grootste zakelijke district, jongerencentrum Shibuya en transit-station Ikebukuro zijn hierop allemaal aangesloten.

Bij ieder station wordt een tweetal eigen elektronische herkenningsmelodietjes afgespeeld. De eerste melodie geeft aan dat het treinstel binnenkomt op het betreffende station en is alleen hoorbaar in het treinstel. De tweede melodie geeft aan dat de trein vertrekt naar de volgende halte en is zowel in de treinstellen als op het station te horen. De tijd tussen aankomst en vertrek is exact zeven seconden, de treintunes voor vertrek hebben dan ook dezelfde lengte. Bekijk en beluister hieronder enkele voorbeelden van een steeds verder groeiende collectie op Youtube.

Waarom deze melodietjes?

De hassha-melodie (vertrekmelodie) is in de jaren 90 van de vorige eeuw ontwikkeld. Voorheen gaven alleen stationchefs aan dat de trein zou vertrekken, zoals dat in veel andere landen nog steeds door een conducteur met een fluit gebeurt. Op de Yamanote-lijn zijn conducteurs mede hierdoor niet nodig. De passagiersdruk op de Yamanote-sen is echter zo hoog, dat een aanvullend signaal in de vorm van een herkenningstune per halte nog meer efficiëntie in de hand werkt. Alle passagiers en instappers kunnen dit horen, terwijl de stationsbeambten door de menigte niet altijd zichtbaar zijn.

Japanners nemen elke gelegenheid te baat om te slapen of in elk geval de ogen even te sluiten. Dat kunnen zij bewonderenswaardig uitstekend in de trein, leunend tegen het raam of hangend aan een lus. Dommelende passagiers krijgen op deze manier een signaal wanneer ze de trein moeten verlaten. De stationstune valt beter op dan de monotone stem van de omroeper op de band. De forens sluit zich af voor de buitenwereld, maar laat de stationstunes wel toe. Hij/zij kent ze alle negenentwintig uit het hoofd.

Naast deze praktische reden, hebben de melodieën ook een rustgevende werking op de passagiers. De melodie van een bepaald station is voor veel kantoorwerkers het begin en het einde van hun werkdag. Echte fans zeggen dat het voelt alsof het treinbedrijf over hen waakt. Winkels verkopen dan ook koelkastmagneten met de namen van alle Yamanote-haltes, en er zijn ook sleutelhangers per halte verkrijgbaar die de diverse treintunes afspelen. Voor de toerist een “must have”, maar ook veel Japanse reizigers vinden het leuk om de “eki-melo” van hun vaste halte bij zich te dragen.

Hoewel de Nederlandse Spoorwegen wel beschikken over conducteurs die aankomst- en vertrek van de trein (vaak ook met humor) aankondigen, hoor je op Utrecht Centraal geen melodie die de trein naar Schiphol aankondigt. Het heeft wellicht te maken met het meer individualistische karakter van de Nederlandse treinreiziger. Veel mensen werken tegenwoordig (deels) thuis en vaak gaan werknemers op meer verschillende tijden naar hun werk. Toch zou het best leuk en nuttig zijn als de stem van de omroepster eens wordt aangevuld door een melodie.

Train je treintunes!

Voor wie de Yamanote-lijn kent en weemoed heeft, of voor wie hem binnenkort gaat beproeven, is hier een handig memoryspelletje. Klik op de kaarten met de knop om de melodie te horen, zoek er het passende station bij.

  • treintunes
  • treintunes
  • treintunes
  • treintunes
  • treintunes
  • treintunes
  • treintunes

Waarom het einde van SMAP ook het einde van een tijdperk betekent

Het gerucht ging al sinds begin dit jaar, werd enige tijd later ontkend, maar bleek op 14 augustus toch waar te zijn: SMAP, de Japanse boyband aller boybands, gaat uit elkaar. Massahysterie zoals bij het einde van Take That of the Spice Girls blijft dan wel uit, maar het nieuws komt in Japan alsnog behoorlijk hard aan. Dat heeft vooral te maken met wat de band vertegenwoordigde: vastigheid. Keizer Akihito mag dan willen aftreden, maar gelukkig is SMAP er nog, dat idee. Eind dit jaar is het echter voorbij.  Lees verder

Prachtige putdeksels

Wie Japan bezoekt kijkt ademloos om zich heen; er is zoveel te zien, zoveel moois en zoveel anders dan je gewoon bent. Je beweegt je oog of lens 360 graden en richt deze omhoog naar mensen, gebouwen, landschap en tempels. Toch verdient het ook aanbeveling om zo nu en dan eens omlaag te kijken. Niet eens alleen als betuiging van respect, maar vooral ook om je te verbazen over de prachtige putdeksels in de straat. Deze verschillen per gemeente en zijn vaak ware kunstwerken. Lees verder

Luistertip: Kikagaku Moyo EP (2014)

Je laten meevoeren door surrealistische liedteksten, scheurende, elektrische gitaren, instrumentale solo’s die maar voort blijven duren en elektronische orgels gecombineerd in tracks die vaker de tien minuten aantikken dan niet, opgebouwd in lagen en verschillende toonsoorten – het is iets van alle tijden. Psychedelische rock is tijdloze muziek. Pink Floyd, the Beatles, the Byrds, Jimi Hendrix en Jefferson Airplane worden vaak in een adem genoemd als het genre ter sprake komt, maar sinds twee jaar is in Tokyo Kikagaku Moyo een actief vertegenwoordiger. Lees verder

Online Japans leren? Apps en trainers besproken

De Japanse taal heeft in de westerse wereld de status van “bijzonder moeilijk”. Drie alfabetten met elk een eigen functie, ingewikkelde Chinese karakters en een woordenschat die niet verwant is aan de Europese talen, dragen hier zeker aan bij. Maar bestudeer je de taal een tijdje, dan blijkt het Japans minder ingewikkeld dan gedacht. Met het juiste gereedschap en een goed plan van aanpak, wordt het een aangename ontdekkingsreis. Er is een woud aan apps en online programma’s aanwezig op het web dat kan helpen bij Japans leren. Lees verder

Waarom in Japanse films zo veel en vaak gegeten wordt

De gefrituurde maïs in Still Walking. Het brood in Shiawase no Pan. De noedelsoep in Tampopo. De mochi in An. De pruimenwijn in Our Little Sister. In Japanse films wordt veel en vaak gegeten. En niet alleen in speelfilms: ook documentaires als The Birth of Sake en Jiro: Dreams of Sushi brengen de Japanse cuisine prachtig in beeld. Veel gerechten zijn ook erg fotogeniek, maar dat is niet de enige reden dat eten zo’n centrale rol inneemt in de Japanse cinema. In veel films is eten meer dan dat. Lees verder

De Japanse Media Mix

Wie bekend is met de Japanse populaire cultuur weet dat verhalen in manga (Japanse stripboeken) vaak fungeren als basis voor anime (Japanse animatie). Andersom gebeurt het ook: anime-series worden aangepast naar het manga-formaat, maar dit zijn alleen de meest bekende voorbeelden. Verhalen worden bijvoorbeeld ook vertaald van videogames naar anime, van anime naar theater, of van manga naar boeken. Deze adaptie blijft in Japan echter niet beperkt tot stripboeken en tekenfilms. Lees verder

Do’s and don’ts bij het schrijven van moderne haiku

Een haiku schrijven lijkt zo simpel. Je schrijft een gedicht van drie regels met 5, 7 en 5 lettergrepen en je bent klaar. Het hoeft niet eens te rijmen. Echter een goede haiku schrijven, een waarvan de lezer kan genieten, dat is een stuk minder eenvoudig. De volgende do’s and don’ts kunnen je als dichter houvast bieden voor het schrijven van een goede, moderne haiku. Lees verder

Tsuchimochi’s One Hundred Famous Views of Tokyo

In 2013 startte de Japanse illustrator Shinji Tsuchimochi een ambitieus project. Hij trad in de voetsporen van de beroemde ukiyo-e kunstenaar Hiroshige die 160 jaar geleden de honderd gezichten op Edo in blokdruk vervaardigde. Tsuchimochi maakte een eigentijdse versie van honderd gezichten, nu op Tokyo. In een duidelijk eigen stijl, getekend en even prachtig. Onlangs werd de laatste tekening afgerond. Lees verder