In Tokyo voelt het oude Japan verder weg dan in steden als Kyoto of Nara. Dat is ook niet vreemd: tijdens de Tweede Wereldoorlog was de hoofdstad een belangrijk doelwit voor geallieerde brandbommen. Tokyo is daarmee het Rotterdam of Nijmegen van Japan: snel heropgebouwd, maar niet overal even geslaagd. Toch herbergt de stad, voor wie weet waar te kijken, meerdere beroemde heiligdommen. De Meiji Jingu is er daar één van. Lees verder
In all-you-can-eat gelegenheden staat sake vaak op de wijnkaart. In deze restaurants wordt deze rijstwijn meestal aangeprezen als de nationale drank van Japan. Sake is echter een naam die in het westen is ontstaan. In Japan wordt de drank namelijk aangeduid met de term Nihonshu: letterlijk ‘alcohol die in Japan is gestookt’. Daar komt nog bij dat shochu, de doorgestookte variant van sake, minstens net zo populair is in Japan. Sake en shochu kennen dezelfde basis, maar verschillen behoorlijk van elkaar. Laten we vandaag de shochu maar eens ontkurken. Lees verder
Razend populair onder Japanse kinderen, vaste prik in elke universiteitscafetaria en hoeksteen van veel zakenlunches: karee raisu, oftewel curry met rijst. Hoewel het gerecht dezelfde naam draagt als de bij ons bekendere Thaise en Indiase varianten, heeft deze curry daar inhoudelijk weinig meer mee van doen. En dat is ook niet zo gek: Japanse curry kent zijn oorsprong namelijk niet in Azië, maar in Groot-Brittannië. Lees verder
Als een rode draad zijn ze verweven met de Japanse cultuur: honden. De van oorsprong Japanse rassen zijn zelfs uitgeroepen tot Nationaal Erfgoed – zo trots zijn de Japanners op hun inheemse rassen! Maar er is meer: de Japanners hebben in de loop der tijd ook bijzondere rassen ontwikkeld die hun wortels in Europa hebben liggen. Lees verder
De laatste jaren maakte de HEMA een forse opmars in het buitenland. Niet alleen de directe buurlanden Duitsland, België en Luxemburg maar ook Engeland, Spanje en Frankrijk beschikken inmiddels over filialen van dit typisch Nederlandse warenhuis. De eenvoudige ontwerpen, lage prijzen en slimme winkelindeling slaan aan bij het buitenlandse publiek. Ook het gegeven dat de HEMA alle producten onder de eigen merknaam verkoopt is in die landen vrij nieuw. Maar niet in Japan: daar is een bedrijf dat dezelfde strategie hanteert, het Japanse Muji. Niet geheel toevallig maakt ook dat bedrijf een stormachtige internationale expansie door – al vallen wij vooralsnog buiten de boot. Waarom? Lees verder
Kin en Gin, Japans voor goud en zilver. Er is niet alleen een Gouden Paviljoen, maar ook een Zilveren Paviljoen. Ginkakuji lijkt op basis van zijn naam de tweede plaats op het erepodium in te nemen, lijkt het onbeduidende broertje van die grote gouden te zijn. Maar niets is minder waar: Ginkakuji is even prachtig.
Lees verder
Zo rustig als het in Meguro is, zo druk is het één halte verder in Gotanda. Dat wil zeggen, in het oostelijke deel; in westelijk Nishi-Gotanda wordt net als in Meguro vooral gewoond. Laat dat stuk daarom vooral (letterlijk) links liggen, en richt je op Higashi-Gotanda. Lees verder
Aandacht voor de natuur en met name de bescherming daarvan lijkt weer weggezakt in de programma’s van de meeste partijen. Een kabinetsformatie struikelt niet over natuurbehoud. De das, die in Nederland weer terrein weet te winnen, blijkt aan de mais van de boeren te knagen. Da’s nu jammer. Sinds de rijksoverheid geen voortrekkersrol meer in het onderhoud van de ecologische hoofdstructuur speelt, ligt dit grotendeels stil. Hoe lost Japan dat op? Met satoyama. Lees verder
Onlangs werd de wereld geschokt door de brand in de Grenfell Tower in Londen. Deze torenhoge sociale woningbouw flat ging binnen korte tijd volledig in vlammen op. De beelden die de televisie uitzond van de brandende kolos, maakten diepe indruk. Maar liefst 45 brandweerwagens werden ingezet om de vuurzee onder controle te brengen. Het mocht echter niet baten, want de aluminium platen aan de buitenkant van het gebouw zorgden voor een razendsnelle verspreiding van het vuur. Inmiddels is zeker dat minstens 58 mensen niet konden ontkomen aan de brand.
Lees verder
Tot het cultureel erfgoed behoren in de ogen van de Japanners (en die van ons) de tempels en schrijnen waarover we nu al geruime tijd berichten. Hun eigen huizen, hoe oud ook, zien de Japanners toch vooral als tijdelijk. Ze mogen als dat nodig is gerust tegen de grond en er wordt weer iets nieuws gebouwd, beter passend bij de wensen van het moment. De waarde zit dan ook niet in de huizen, maar in de peperdure grond waarop het huis staat. Lees verder
