Katten zijn zonder twijfel zeer geliefd in Japan. Stap een trein of metro in Tokyo in en je zult gegarandeerd iemand zien zitten met Hello Kitty merchandise. Loop door een winkelstraat en maneki-neko de gelukskat zal vanuit de etalage proberen je naar binnen te wenken. Begin deze eeuw heeft de Japanse fascinatie met katten echter een nieuw hoogtepunt bereikt in de vorm van de zogenaamde neko-kafe, de kattencafés.

Het idee van een kattencafé is simpel: klanten betalen om tijd door te kunnen brengen met katten. De cafés zijn meestal huiselijk ingericht, vermoedelijk om zowel de katten als de klanten op hun gemak te stellen. Wie denkt een hele dag gratis katten te kunnen aaien komt bedrogen uit; klanten betalen per uur, half uur of zelfs per 10 minuten. Niet gek ook, want het verzorgen van de vijftien tot twintig katten die in veel cafés rondlopen is uiteraard niet goedkoop.

Het eerste Japanse kattencafé opende, naar Taiwanees voorbeeld (waar al in 1998 het eerste café opende) in 2004 in Osaka. Sindsdien zijn er alleen al in Tokyo tientallen kattencafés opgestart. Hoe populair kattencafés zijn blijkt wel uit het feit dat er een speciale uitzondering op de dierenbeschermingswet (die stelt dat dierenwinkels uiterlijk om acht uur ’s avonds dicht moeten) is gemaakt zodat de cafés tot tien uur open kunnen blijven.

Het geheim achter het succes van de Japanse kattencafés zit hem in de vele strenge huisbazen die meestal geen huisdieren toelaten in de toch al kleine appartementen in de grote Japanse steden. Hoewel Japan (vergeleken met Nederland) relatief veel zwerfkatten kent zijn deze vaak ook nogal schuchter. Om als kattenliefhebber aan je trekken te komen is een kattencafé dus een ideale uitkomst. De meeste klanten zijn dan ook werkende Japanners op zoek naar ontspanning of persoonlijke aandacht van de schattige beestjes. Veel klanten zijn tevens vaste klanten die wekelijks terugkomen en soms zelfs een dag vrij nemen om urenlang met de katten de kunnen spelen en hun werk even te vergeten.

Hoewel huisbazen in andere delen van de wereld wellicht minder streng zijn dan in Japan blijkt er toch vraag naar (of in ieder geval aanbod van) kattencafés te bestaan. In de afgelopen twee jaar zijn in de VS en Europa verschillende kattencafés geopend. Ook dicht bij huis is er een plan voor een kattencafé. Een Amsterdamse ondernemer heeft een vergunning aangevraagd voor een kattencafé. Persoonlijk vraag ik me af of de nuchtere Hollanders gaan zullen betalen om katten te mogen aaien, maar voor wie de sfeer van een Japans kattencafé wil proeven is het wellicht zeker een kijkje waard!