Mizuki Shigeru en de wereld van de Yokai

In mijn vorige blogs over onder andere Kuniyoshi kwam een fascinatie voor mythische figuren en spookverhalen al even ter sprake. Hij was echter lang niet de enige die met dit onderwerp aan de haal ging. In vrijwel alle populaire cultuuruitingen van de Edo-periode zijn voorbeelden van spookverhalen te vinden. Zo had ik het al eerder over de magische krachten van vossen en de verhalen die daaromtrent de ronde deden. Ook toen meldde ik al dat veel van deze mythische figuren ook hun weg hebben gevonden naar de moderne populaire cultuur van Japan. Een prachtig voorbeeld van een artiest die inspiratie weet te putten uit oude mythen en sagen en (o.a.) het werk van Kuniyoshi is Mizuki Shigeru.

Mizuki, geboren in 1922 als Mura Shigeru, was van jongs af aan geïnteresseerd in horror en spookverhalen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte hij als soldaat de gruwelijkste dingen mee en verloor hij bovendien zijn linkerarm. Na met tegenzin naar Japan te zijn teruggekeerd koste het hem jaren om uiteindelijk door te breken als mangaka (cartoonist). Dat de oorlog een enorme indruk op hem maakte blijkt uit de vele werken die hij eraan wijdde. Zo tekende hij verhalen op over de oorlogsmisdaden van Japan en kwam er zelfs een getekende biografie van Adolf Hitler uit. Zijn werk stond daarmee pal tegenover dat van tekenaars als Yoshinori Kobayashi, die een veel rooskleuriger beeld van Japan tijdens de oorlog probeerde weer te geven.

Mizuki staat echter vooral bekend om zijn bijdragen aan het horrorgenre binnen de manga. Zijn kleurrijke verhalen staan echter in schril contrast met o.a. horrorfilms zoals we die in het Westen kennen zoals Scream en Saw. Hij maakte gretig gebruik van de vele legendes en spookverhalen die Japan rijk is en beeldt de wereld van de zogenaamde yokai (letterlijk ‘geesten’ of ‘verschijning’) af als relatief onschuldig en zelfs humoristisch.

Het bekendste voorbeeld van zijn tokai-verhalen is ongetwijfeld Hakaba Kitaro (‘Kitaro van het Kerkhof’) dat later uitkwam als anime onder de naam Gegege no Kitaro.  In deze reeks komen allerhande spoken en monsters voorbij die liefhebbers van Japanse mythen en sagen en/of de Japanse prentkunst ongetwijfeld zullen herkennen. De serie draait om de yokai Kitaro die probeert de vrede tussen mensen en yokai te bewaren en daarbij in contact komt met een breed scala aan verzonnen en reeds bestaande figuren van Kitaro’s vader (een oogbal), vliegende paraplu’s, heksen, magische vossen en tanuki tot Enma, de koning van de onderwereld en de skeletgeest die we de vorige keer in de prenten van Kuniyoshi tegenkwamen.

In 2007 en 2008 kwamen tevens twee speelfilms gebaseerd op het verhaal van Kitaro uit (respectievelijk Gegege no Kitaro en Gegege no Kitaro: Sennen noroi uta, in het Westen uitgebracht als Kitaro and the Millenium Curse) waarin Mizuki’s werk en de wereld van de yokai op een prachtige manier tot leven komt. Voor liefhebbers van prenten, anime, manga of Japanse humor zijn deze films wat mij betreft dan ook niet te missen!

 

Eén gedachte over “Mizuki Shigeru en de wereld van de Yokai

  1. Ik ken Shigeru in eerste instantie van Onward Towards Our Noble Deaths, maar de inleiding (of nawoord) van die manga rept ook over Hakaba Kitaro. Helaas is die manga hier in ’t westen maar lastig te vinden. Drawn & Quarterly heeft enkel een compilatie uitgebracht van zo’n 430 pagina’s en dat kan nooit alles zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *