De ijzersterke Japanse games van 2017

Vrijwel iedere gamer heeft ‘m: een backlog. Stapels ongespeelde games die al jarenlang stof liggen te verzamelen. Voor verzamelaars die probeerden deze backlog weg te werken, was 2017 een nachtmerrie. De rest steggelt over welke game het beste was. Toch zijn ze het over één ding eens: 2017 was een fenomenaal gamejaar.

Eerder dit jaar stonden we al even stil bij Nintendo’s succesvolle mobile games, zoals Fire Emblem Heroes en Animal Crossing: Pocket Camp. Daarmee kon je je lol al aardig op, maar er verscheen ook veel moois voor de ‘echte’ consoles van Nintendo en Playstation. Weet je niet waar te beginnen? Geen zorgen! Wij geven je graag een rondleiding langs de wondere Japanse games van het afgelopen jaar.

Yakuza

Yakuza (Japanse gangsters) en humor. Het is een onwaarschijnlijke combinatie, maar deze twee componenten vormen al jaren het fundament van de serie Yakuza van uitgever SEGA. Samen met een flinke scheut misdaaddrama dan. De serie ging dertien jaar geleden van start, toen nog op de PlayStation 2.

Nu keert de serie terug naar het prille begin, in Yakuza 0. Naar 1988 om precies te zijn, waarin je zoals altijd speelt als yakuza-lid Kazuma Kiryu. Onze boos kijkende vriend rost er flink op los in de stegen van fictief Kabukicho en Dotonbori. Niet alleen met zijn vuisten, maar ook met verkeersborden, fietsen en ander materiaal dat binnen handbereik is. Maar dat is slechts één kant van Kazuma: stiekem wil-ie met rust gelaten worden en records verbreken in de lokale arcade-, karaoke- en honkbalhallen. Yakuza is daarmee een absurde, maar geweldige mix van twee uitersten.

Britse samurai

Als je wel van het knokken bent, maar het Japan van 1988 te nieuwerwets vindt, overweeg dan Nioh. Dat speelt zich af in 1600, het jaar waarin William Adams, één van de eerste en weinige buitenlandse samurai, in Japan verzeild raakte. Ontwikkelaar Koei Tecmo gebruikt zijn verhaal losjes en combineert het met bovennatuurlijke elementen, zoals yokai.

Kies een wapen en baan jezelf een weg door feodaal Japan, van het zuidwestelijke Shikoku naar centraal Honshu. Daar vecht je zij aan zij met legendes, zoals Hattori Hanzou en Ieyasu Tokugawa. Ook maak je de Slag bij Sekigahara van dichtbij mee. Nioh is fantastisch, maar wel alleen voor de fanatieke gamers onder ons: de game wordt vaak vergeleken met het verschrikkelijk uitdagende Dark Souls. Wees gewaarschuwd.

Psychoanalyserende Robin Hood

Beduidend toegankelijker en moderner is Persona 5. Zijn voorganger stamt uit het vorige decennium, dus we waren ontzettend toe aan een nieuw jaar in de Japanse schoolbanken. Daar draait het om in Persona: overdag zit je op school, ’s avonds maak je de keuze tussen studeren, sporten of hangen met vrienden. Keuzestress die we ons allemaal nog herinneren.

En alsof dat nog niet genoeg is, runnen het hoofdpersonage en zijn vrienden ook nog eens een dievenbende. Geen gewone, maar eentje die harten steelt. Geen échte harten: ze ontdekken een app waarmee ze een andere dimensie kunnen binnentreden. Deze oogt en voelt als het verwrongen wereldbeeld van de eigenaar van het hart dat ze proberen te stelen. Eigenlijk speel je dus een soort psychoanalyserende Robin Hood! Persona 5 is een meeslepend spel, maar je moet er wel goed voor gaan zitten; het kost ruim 120 uur om de aftiteling te bereiken. Als je doorwerkt.

Sierlijk verpulveren

Reis je elke dag door Japan voor werk of studie, dan kunnen we ons voorstellen dat je dat niet ook in een game wilt doen. Zou het niet fantastisch zijn als je jezelf van plek A naar B zou kunnen teleporteren? En dat er ondertussen een backup van je geheugen gemaakt wordt? Wel zo makkelijk als je jezelf opblaast na het verwijderen van de verkeerde chip in je lichaam. Je raadt het al: het is Japan in de verre, verre toekomst. NieR: Automata speelt zich af in het jaar 11945.

Buitenaardse robots hebben de aarde veroverd en de mensheid is gevlucht naar de maan. Vanuit daar ontwikkelen ze androids. Die sturen ze naar de aarde, om de planeet terug te veroveren. Jij bent vechtmodel “2B”, dat samen met verkenner “9S” een nieuwe poging mag wagen. Met de meest sierlijke bewegingen verpulver je de robots. Voelen ze niet akelig machteloos? Smeekten ze nou om hun leven? Begrijpen robots het concept van ‘leven’ wel? Zijn ze echt zo anders dan androids? Verwacht door deze en vele andere existentiële vraagstukken geteisterd te worden in dit creatieve en deprimerende meesterwerk.

Nintendo’s paradepaardjes

De langverwachte nieuwe Zelda – én een een nieuwe Mario-titel in hetzelfde jaar? Het gebeurde in 2017. Verwachtingen voor The Legend of Zelda: Breath of the Wild waren torenhoog toen de game in maart dit jaar verscheen. En de game overtrof ze allemaal. Breath of the Wild laat alle gevestigde conventies varen, en keert terug naar de roots van de serie uit 1986.

De game gaf je een werkelijk gigantische wereld, boordevol raadselachtige tempels en vijandelijke schuilplekken. In principe kun je binnen een uurtje bij de eindbaas zijn, maar toch loopt de speeltijd van menig speler ver voorbij de honderd uur. We hoeven onze roze Zelda-bril niet eens op te zetten: dit is het allerbeste deel. Verreweg.

Maar Nintendo trof niet één keer doel in 2017. Super Mario Odyssey is een fantastische, geweldig ontworpen speeltuin voor Mario-fans. De levendige kleuren spatten van het scherm, terwijl de gezellige loodgieter doet waar hij goed in is: klimmen, klauteren, rennen en springen. Dat doet hij bovendien gekleed in zijn inmiddels zeer uitgebreide garderobe. Niet alleen zijn outfits zijn een ‘blast from the past’, ook de levels spelen precies in op dat waar het hart van de Nintendo-fan vol van is.

Tussen deze grote klappers door zat Nintendo zeker niet stil. In samenwerking met het Spaanse MercurySteam brachten ze de eerste 2D Metroid, Samus Returns, opnieuw uit voor 3DS. Of wat dacht je van paintballshooter Splatoon 2, kleurrijke fighter ARMS of het omvangrijke Xenoblade Chronicles 2. En dat allemaal draagbaar op de Switch, de uiterst succesvolle hybrideconsole van Nintendo.

Pijplijn

Waar de Engelse vertaling van met name de grote games voorheen jaren op zich liet wachten, verschenen de meeste van deze games nagenoeg tegelijkertijd in het Westen. Maar niet allemaal: op sommige spellen moeten we nog even wachten, zoals Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age. Japan houdt zielsveel van Dragon Quest: sinds 1988 verschijnen nieuwe delen alleen altijd op zon- en feestdagen, omdat in dat jaar honderden gamers zich ziek meldden om maar zo snel mogelijk aan deel III te kunnen beginnen.

Ook deel XI ging er weer weinig verrassend in als koek. Niet alleen omdat het precies inspeelt op de nostalgische gevoelens van de Japanse fans, maar ook omdat het simpelweg een ontzettend goede game is. Je zal je verbazen over de draai die de makers hebben gegeven aan het het inmiddels overbekende principe van één uitverkorene (jij) die het land moet redden.

Tranen met tuiten

De tranen die rijkelijk vloeiden bij The Legend of Heroes: Sen no Kiseki III (‘Trails of Cold Steel’) waren niet diezelfde tranen van geluk zoals bij de aftiteling van Dragon Quest XI. Misschien in het begin, omdat er eindelijk een einde kwam aan de hartverscheurende cliffhanger van drie jaar geleden. Maar zeker niet aan het einde. Dit was niet de hekkensluiter van de trilogie die alle vragen beantwoordde: die komt later dit jaar. Misschien is dat ook wel beter, want de fans hebben het jaar hard nodig om de verliezen te boven te komen.

Tegen 2018 zeggen we: succes! Je gaat het nodig hebben, om ook maar enigszins in de schaduw van 2017 te kunnen staan. Maar als het succes van het vorige week verschenen Monster Hunter: World enige indicatie is, lijkt het ook dit jaar wel goed te gaan komen met goede Japanse games.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *