Met Pokémon laat Nintendo al ruim twintig jaar zien heer en meester van de media mix-strategie te zijn. Met de nieuwe games Pokémon Let’s Go Pikachu, Pokémon Let’s Go Eevee en de speelfilm Detective Pikachu slaagt het Japanse bedrijf er andermaal in de franchise interessant te maken voor een nieuwe generatie.
Pokémon Let’s Go Pikachu en Pokémon Let’s Go Eevee (2018) zijn klassiekers in een hedendaags jasje: moderne remakes van het originele Pokémon Yellow-spel uit 1998, waarin spelers met hun eigen Pikachu rondliepen. In Pokémon Let’s Go Pikachu krijgen spelers ook een Pikachu als hun eerste Pokémon aangereikt, precies zoals in het origineel, in Pokémon Let’s Go Eevee is dit Eevee, net zoals de rivaal van de speler in Yellow.
Zoals ik eerder al eens schreef, doet Nintendo zijn uiterste best om van de Nintendo Switch een succes te maken. Pokemon Let’s Go Pikachu en Pokemon Let’s Go Eevee zijn de eerste Pokémon-games voor deze console, en lijken vooral bedoeld om te laten zien dat Nintendo aandacht heeft voor Pokémon-fans (en hen alvast lekker te maken voor de nieuwe generatie spellen die eraan komt). Als remakes voldoen de spellen daarmee aan de lijn der verwachting – Nintendo herhaalt dit kunstje immers al twintig jaar. Toch zijn de spellen wel degelijk ook anders, wat vooral te maken heeft met een combinatie van de grafische kracht van de Switch en de spelelementen van Pokémon Go.
Kleine en grote veranderingen
Zo heeft Nintendo vooral elementen uit andere games geïntroduceerd. De spelwereld is in 3D, spelers kunnen de kleren van hun personages aanpassen – maar ook Eevee en Pikachu naar eigen smaak uitdossen en aaien. Dat laatste gebeurt door aaiende bewegingen met de joycon-controller te maken. Hoe meer je aait, hoe beter de band met je Pokémon wordt. Daarnaast kun je op bepaalde Pokémon rijden, deze naast je laten lopen of ze op je hoofd of schouder laten zitten – een knipoog naar de animatieserie waarin Pikachu altijd op het hoofd of de schouder van Ash zat. Een geweldig detail voor spelers zoals ik, die met Pokemon zijn opgegroeid.
Maar de meest vernieuwende spelelementen komen uit Pokémon Go. Wie een Pokémon wil vangen, hoeft het monster niet eerst te verzwakken – een welgemikte zwiep van de joycon, en op het scherm wordt de Pokémon in een bal gevangen. Ook kunnen spelers hun monstertjes uit Pokémon Go importeren. Nog meer dan voorheen is het de bedoeling om zoveel mogelijk exemplaren te vangen: met iedere gevangen Pokémon krijgen de monstertjes ervaringspunten zodat ze sterker, sneller, en daarmee beter worden. Wie er te veel heeft, kan ze bij de welbekende professor Oak ruilen voor snoepjes, die je Pokémon weer sterker maken. Als je geïnteresseerd bent in deze spellen, of tips om te spelen zoekt, raad ik je de gidsen van Polygon en Kotaku aan.
Deadpool is de Nieuwe Pikachu
Een paar dagen voor de spellen uitkwamen, bediende Nintendo zich opnieuw van de media mix-strategie: de eerste trailer van de film Detective Pikachu, te verschijnen in mei 2019, werd uitgebracht. Een slimme zet, want de spellen benadrukken de film – en vice versa.
De film is een adaptatie van het spel Detective Pikachu dat in Japan voor de 3DS werd uitgebracht in 2016. In maart van dit jaar kwam eindelijk de Engelse versie op de Amerikaanse en Europese markt, maar veel aandacht ontving het niet. In het verhaal van het spel probeert Tim Goodman achter de verdwijning van zijn vader te komen. Hij wordt hierbij geholpen door een pratende Pikachu die zichzelf als een detective presenteert, compleet met Sherlock Holmes’ Deerstalker-pet.
In de film wordt dezelfde verhaallijn aangehouden. Op zich is een Pokémon film niet baanbrekend, ware het niet dat het een live action-film is. Acteurs van vlees en bloed vertolken de personages, en de Pokémon worden in 3D ‘realistisch’ gerenderd. Plotseling hebben we antwoord op de vraag of Jigglypuff nu eigenlijk kaal is of vacht heeft (antwoord: hij heeft vacht), en blijkt Mr. Mime opeens een stuk enger te zijn dan dat we al dachten. Uiteraard leidt dit tot discussies over trouwheid aan het bronmateriaal. Want hoe ‘horen’ Pikachu en Jigglypuff er in ‘het echt’ uit te zien?
Glocale media mix
De film benadrukt wederom de ‘glocale’ natuur van Pokémon. We hebben het hier immers over een Hollywoodfilm, geproduceerd door Warner Bros. Studios voor een internationaal publiek. Dit zien we terug in de cast. De acteurs zijn niet Japans – op de acteur Ken Watanabe na – maar Amerikaans (in de trailer, althans). Tim Goodman wordt bijvoorbeeld gespeeld door de Justice Smith, vooral bekend van de Netflix-serie The Get Down (2016 – 2017). Detective Pikachu daarentegen wordt ingesproken door niemand minder dan Ryan Reynolds. Deze acteur kennen we van films zoals The Proposal (2009) en The Green Lantern (2011). Maar misschien wel zijn grootste succes is zijn vertolking van het personage Wade Wilson, oftewel Deadpool (2016). Dat leidt voor de oudere kijker tot een hilarisch “Ryan Reynolds playing Deadpool playing Pikachu”-effect. Aan kinderen zal dat voorbijgaan, maar die kunnen na de film direct verder met één van de vele Pokémon-spellen – precies zoals Nintendo het al twintig jaar voor ogen heeft.
