Nog geen drie jaar na het einde van SMAP krijgt Japan een nieuwe tik te verwerken: de leden van de immens populaire boyband Arashi hangen de microfonen aan de wilgen. De miljoenen fans hebben gelukkig wel nog (bijna) twee jaar om eraan te wennen: eind 2020 valt het doek.

Net als SMAP is Arashi, (Japans voor ‘storm’), eigendom van het talentagentschap Johnny & Associates (vaak afgekort tot Johnny’s), wat betekent dat het bureau de rechten heeft op alles wat de zangers annex acteurs annex presentatoren doen – lees er meer over in ons verhaal over het uiteengaan van die band. Voor de leden van SMAP was het chagrijn daarover naar verluidt een belangrijke reden om ermee te stoppen. Bij Arashi valt vooralsnog geen onvertogen woord: bandleider Satoshi Ohno gaf in een korte videoboodschap enkel aan vooral uit te kijken naar “een vrij leven, zonder ergens aan gebonden te zijn.”

De Storm gaat liggen

Dat is goed voorstelbaar: de band werd in 1999 opgericht, en is dit jaar 20 jaar samen. In die periode verschenen niet alleen 16 lp’s en 55 singles (die elk honderdduizenden keren over de toonbank gingen), maar acteerden en presenteerden de zangers er bovendien op los. Arashi is niet zomaar een boyband: het zijn de ideale schoonzonen, de immer beleefde buurjongens, de altijd betrokken collega’s.

Nergens wordt dat duidelijker dan bij de jaarlijkse liedjeswedstrijd Kohaku Uta Gassen. Niet alleen voert één van de vijf daarbij telkens één van de teams aan, maar sinds 2011 gaan ze ook elke aflevering langs in het door de tsunami getroffen gebied in- en rondom Fukushima. Natuurlijk: het ziet er goed uit op camera, maar de aandacht voor de getroffenen, de bemoedigende woorden en de arm om de schouders zijn ongeveinsd. De uitvoering van Furusato, ‘geboorteplek’, is een jaarlijks terugkerend kippenvelmoment. Arashi staat, zeker na het verdwijnen van SMAP, eenzaam aan de top.

Meer men- dan boyband

Maar ook Arashi is inmiddels toch meer men- dan boyband: Ohno, Kazunari Ninomiya, Sho Sakurai, Jun Matsumoto en Masaki Aiba zijn inmiddels respectievelijk 38, 37, 36, 35, en 35 jaar oud. Normaal gesproken ben je dan nog niet eens op de helft, maar meedraaien in de Japanse entertainmentindustrie is topsport – zeker op het allerhoogste niveau. Voor de heren van Arashi is een weekje vakantie er niet bij; als er niet getourd wordt, is er elke week wel een variété-programma dat door één of meerdere leden moet worden gepresenteerd, een dramaserie waarin moet worden geacteerd, een radioshow die moet worden gehost, reclames die moeten worden geschoten, fotoshoots die moeten worden gedaan… Arashi is er altijd, overal. Dat trekt een wissel.

Temeer daar er in het leven van de vijf mannen geen ruimte is voor privé. Net als bij zoveel andere Japanse popgroepen is het belangrijk dat de heren in elk geval beschikbaar lijken, en toegewijd zijn aan hun carrière. Het werd onlangs mooi geïllustreerd in het nieuwste seizoen van realityshow Terrace House: nieuwe huisbewoner Sota Kono timmerde aardig aan de weg in de Japanse entertainmentindustrie, maar door die droom kon een streep toen hij op zijn 20e trouwde en een kind kreeg. Bij Arashi is daarom ook niemand getrouwd, al doen er al jaren geruchten de ronde dat meerdere zangers dat stiekem wel zouden willen.

Hoe nu verder?

Zoals gezegd zijn de heren zijn als het goed is nog niet op de helft van hun leven. En voor oudere zangers/acteurs is in Japan bovendien zeker plaats – veel deelnemers aan de Kohaku Uta Gassen zijn de pensioengerechtigde leeftijd ruimschoots voorbij.

De komende twee jaar wordt het voor alle vijf in elk geval nog even aanpoten, want voor 2019 stonden al de nodige feestelijkheden gepland vanwege het 20-jarig jubileum van Arashi. De band is net klaar met een grote tour langs de grootste stadions van het land. En het zit er dik in dat er volgend jaar, of misschien zelfs dit jaar al, een nog grootsere afscheidstournee op volgt. Reken maar dat het daar ‘storm’ gaat lopen, want de leden van Arashi zullen, na (tegen die tijd) 21 jaar alomtegenwoordig te zijn geweest, vermoedelijk een tijdje in de luwte willen verblijven. Niemand die ze dat niet gunt natuurlijk, maar het zal alsnog flink wennen zijn. Zoals bij alles dat, na er jaren te zijn geweest, verdwijnt.