Anime zit in de lift. Er wordt meer anime geproduceerd dan ooit en steeds meer series weten een hoge kwaliteitstandaard te halen. Vorig jaar werden we onder meer getrakteerd op het filmische Chainsaw Man en transmediale gekkigheid met Bocchi the Rock. 2023 telde uiteraard ook weer anime-hoogtepunten. Maar waar te beginnen?
Misschien moeten we wel even beginnen over een trend die op zichzelf niet zo belangrijk lijkt, maar wel degelijk impact heeft: steeds meer anime kozen in 2023 om te beginnen met een lange special of boden gelijk meerdere afleveringen aan. Oshi no Ko gebruikte een anderhalve durende special ten volste om een absurde premisse te vertellen waardoor menigeen gelijk in een mysterieus web rondom de idol-industrie werd getrokken. Ooku: The Inner Chambers nam juist de tijd om zijn politiek-historische setting ademruimte te geven. The Apothecary Diaries dropte gelijk drie afleveringen zodat het publiek gelijk van hoofdpersoon Maomao kon gaan houden. Frieren: Beyond Journey’s End deed hetzelfde.
Het geeft aan dat anime steeds inhoudelijk steeds meer te bieden heeft en dus op zoek moet naar andere manieren om hun verhaal nog beter over te brengen aan het publiek. Maar het schemert ook door dat de concurrentie zo groot is dat je bijna iets speciaals als een special moet hebben om op te vallen.
Ten koste van te veel
Dat de industrie moordend is, kwam helaas ook naar buiten op andere manieren. Meerdere series hadden te lijden onder absurde productieschema’s, waarover animators op social media hun beklag deden. De anime-industrie loopt niet voorop als het gaat om een goede behandeling van de werknemers en er kleeft helaas soms een negatief randje aan de kwaliteit die je op het scherm ziet. Het is te hopen dat de industrie ook op dit vlak gaat bedenken hoe het zich kan onderscheiden, op positieve manier welteverstaan. Zie dit artikel vooral als een viering van het werk dat geleverd is, niet als het goedpraten van mismanagement van productiemaatschappijen.
De anime-hoogtepunten van dit jaar
Anime is uitgesproken subtiliteit, schreef ik eerder dit jaar. En dat bewezen deze drie series ten volste, te beginnen bij Skip and Loafer. Het eenvoudige verhaal lijkt weinig bijzonders: de enthousiaste meid Mitsu gaat van het platteland naar de middelbare school in Tokyo en maakt vrienden. Toch biedt deze serie veel meer dan je doorsnee slice of life-komedie waarin normaliter misverstanden of onbegrip een grote bron van komedie vormen. Skip and Loafer heeft geloofwaardige personages die zich niet conformeren aan de hokjes die we in zoveel andere series wel zien. Ja, er is een boekenwurm en ja, er is het mooie meisje. Maar nee, de boekenwurm is geen sociaal onhandig mensje en nee, het mooie meisje is niet arrogant. Skip and Loafer toont een geloofwaardige cast, waarin iedereen zijn goede kanten heeft, maar ook struggles. Het beste personage van de serie is de tante van Mitsu: Nao. Waarom? Dat moet je zelf ontdekken.
Vinland Saga seizoen 2 weet iets bijzonders voor elkaar te krijgen. Seizoen 1 is een klassieker met uitzonderlijk goede personages. Hoe ga je dat overtreffen in een tweede seizoen? Door andere personages een groei te laten doormaken waardoor ze op hetzelfde niveau komen als de cast uit het eerste seizoen. Ook het contrast met het vorige seizoen zorgt voor een bijzondere ervaring: van excessief vikingengeweld, kijk je in de eerste helft van seizoen 2 naar het letterlijke ploegwerk van hoofdpersoon Thorfinn, die als slaaf te werk is gesteld op een boerderij. En figuurlijk ploegt ‘ie, maar dan met zijn gewelddadige verleden. Een bijzondere serie.
Boven alles staat Frieren: Beyond Journey’s End. Niets minder dan een meesterwerk, terwijl de serie nog niet eens af is op moment van schrijven. Na een tocht van tien jaar is het grote kwaad verslagen door een dapper viertal. Voor de dwerg Eisen en de mensen Himmel en Heiter het einde van een lange reis, voor de praktisch onsterfelijke elf Frieren een korte flits in haar lange leven. Het gevoel voor lichte melancholie wordt in de eerste paar minuten van de serie al prachtig neergezet en door slimme flashbacks alleen maar verder uitgebouwd. Geleerde lessen, gemiste kansen, spijt, mooie herinneringen, het komt allemaal voorbij.
De serie ziet er absurd goed uit. Elk shot heeft een betekenis en is bewust gekozen. De positionering van personages, de lengte van een shot, de timing van gesproken woorden of bewuste stiltes. Het is betoverend, ontroerend, meevoerend maar bovenal is elke seconde betekenisvol. Waar sommige series in 12 afleveringen weinig weten te vertellen, doet Frieren dit soms meermaals binnen een enkele aflevering. Daarnaast heeft de anime een soundtrack die wedijvert met het beste werk uit het fantasy-genre. Een toekomstige klassieker.
Wil je weten welke andere uitstekende anime in 2023 verscheen? Kijk ook vooral wat de 10 favoriete anime van Een Geanimeerd Gesprek waren. En natuurlijk was niet alles goed: er waren helaas ook wat teleurstellingen.
28 december 2023