Daikanyama, van opdruk naar indruk

Truien met opdruk zijn er vermoedelijk altijd geweest. Aanvankelijk bijvoorbeeld namen van gerenommeerde universiteiten of sportverenigingen, tegenwoordig vooral ook van kledingmerken. In alle gevallen opschriften waar de drager zich graag mee toont en van harte bereid is om als reclamezuil te dienen. Japan probeert met “Daikanyama” een wijk in Tokyo onder de aandacht te brengen. In dit artikel bieden we een indruk van deze nieuwe hippe hub, waarmee de koper zich kan identificeren of zich kan positioneren.

Van opdruk..

Het is als met stickers achter op de autoruit, of met filmposters aan de muur, je moet het willen. En, je mág het willen. De drager van een trui met opdruk maakt een statement (of heeft een contractuele verplichting naar zijn of haar sponsoren. Professionele sporters móeten hun trui – en ook skibril, oorwarmers, helm of pet in beeld brengen voordat ze geïnterviewd kunnen worden na een knappe prestatie of een verknalde uitkomst. Immers, geen exposure, geen contractverlenging). We doelen hier echter op de trui in de kledingboetiek, die vrijwillig gekozen en even zo fier gedragen wordt. De drager laat graag aan de wereld weten dat ie zich prettig voelt bij het geborduurde opschrift, er gestudeerd heeft of dat best had willen doen, maar te ver weg of een numerus fixus. Yale, Harvard, Columbia? Een trui met opdruk van je favoriete spijkerbroek, je bizar dure modemerk, of je minstens even dure outdoorgear. Moschino, Supreme, D&G, Weird Fish, Fjållraven, North Face.. Het merklogo is altijd ergens op de trui al aanwezig, maar soms vind je het subtiele poolvosje te klein, of is het logo weggewerkt in het labeltje aan de zijkant of onder aan de boord. Soms wil je je voldoening over je keuze van de daken schreeuwen en draag je zo’n opdruk breed op de borst.

Nu en dan treffen we een exoot. Deze maand sprong een trui in ons oog bij winkelketen The Sting met de opdruk “Daikanyama”. Er staat nog net geen uitroepteken achter, maar de letters zijn ferm groot en in kapitalen. Wit in scherp contrast met een blauwe gerstekorrel. Het woord vraagt onmiddellijk de aandacht. (Of komt dat omdat wij Japan wat regelmatiger bezoeken?) Yama klinkt in elk geval Japans, zelfs voor niet geoefende oren. Daikanyama had natuurlijk ook in Japanse kanji geschreven kunnen worden, maar de producent heeft een andere bedoeling, men wil ook de niet-Japanners graag interesseren voor deze specifieke plaats. Daikanyama is een wijk in opkomst. De opdruk op de trui ‘borduurt’ verder op een ingezette trend: Daikanyama is hip! Of ‘Cool’, zoals de Japanners graag afficheren.

..Naar indruk

Daikanyama is een wijk binnen het stadsdeel Shibuya in centraal Tokyo. Aoyama en Omotesando zijn eveneens gelegen in Shibuya en staan al veel langer op de kaart als hippe hubs, met bijzondere winkelcentra en uitstekende uitgaansmogelijkheden. State of the Art mode, bijzondere boetiekjes, kunst en architectuur, coole cafés, verfijnd dineren. 24 uur per dag. Overdag relaxt, ’s nachts in neon. Tokyo schuift nu ook het wat minder bekende zusje Daikanyama duidelijker naar voren. Deze wijk doet niet onder voor de andere, Daikanyama is het nieuwe cool. Wikipedia heeft het idee al omarmd en beschrijft de wijk als het “Brooklyn” van New York. Daikanyama is – net als Brooklyn ten opzichte van Manhattan – kleiner, intiemer en anders dan je verwachten zou wanneer je het drukste station ter wereld uitkomt en het ongelooflijke diagonale kruispunt voor Shibuya een aantal malen bent overgestoken. Straten met oude huizen, leuke winkeltjes, bierbrouwerijen en veel start- en popups.

De opkomst van dit stadsdeel heeft alles te maken met de vestiging van T-site: Tsutaya Books heeft hier een van de grootste winkels. De term “winkel” doet Tsutaya hier tekort: T-site posioneert zich als “A Library in the Woods.” Drie gebouwvleugels zijn met elkaar verbonden langs Magazine Street, een 55 meter lang wandelpad dat op de begane grond door het midden van de gebouwen snijdt.
Vanuit deze boom-“stam” vertakken zes boekafdelingen zich per categorie. Koken, reizen, auto’s en motorfietsen, architectuur en design, kunst en geesteswetenschappen en literatuur. Caféruimte is gehuisvest in het complex voor ontspannen browsen in de winkel. Starbucks serveert haar koffie op de begane grond, binnen en buiten tussen het lommer. Alle voorhanden literatuur kan en mag comfortabel worden genoten, ook voordat het wordt gekocht.

In Japan zijn boeken nog echt een ding. Ze worden graag gelezen en dus gekocht. De relaxte sfeer en koffieterrassen dragen nog verder bij aan de beleving, het is er altijd plezierig druk. De thematische collecties richten zich met name op volwassenen, maar geen nood, ook kinderen en huisdieren komen aan hun trekken in de inpandige kinderopvang en dierencreche zodat ouders en/of baasjes een poosje onbekommerd kunnen struinen in de collecties. Om de T-site heen zijn andere winkeliers zich ook gaan vestigen en ook zij trachten hun waren op een wat andere manier aan de koper aan te bieden. Het betreft veelal niche-producten, creatieve eigen maaksels en een kop koffie of thee gaat er niet zelden bij.

Daikanyama (of 代官山 in kanji) refereert aan de voormalige zetel van de Daikan, de bestuurder van de prefectuur tijdens de Edo-periode. Dat Daikanyama – vóór de trui met opdruk – relatief onbekend is gebleven, komt wellicht door de iets minder goede bereikbaarheid met het openbaar vervoer: De Yamanote-lijn stopt er niet. De Tokyu-Toyoko-lijn is de enige trein die stopt bij Daikanyama, maar het gebied ligt op loopafstand van Shibuya (vijftien minuten) en wie vanuit station Ebisu loopt doet er zelfs korter over. Ontdek Daikanyama bij een bezoek aan Tokyo, verheug je op de winkeltjes, en verbaas je over de schoonheid van oude en nieuwe er in gevlochten gebouwen én van straten. Er ligt geen peuk of propje op de grond. Tuurlijk niet, het is geen Brooklyn!

DAIKANYAMA dus!

Zo, wie de trui aanschaft, kan met een gerust hart vertellen wat er bedoeld wordt, en kan de omstanders wijzen op een bijzondere wijk, midden in Tokyo.

Dit bericht werd geplaatst in Cool Japan, Mode en Streetfashion, Toerisme en getagd , , door Cees Omes . Bookmark de permalink .

Over Cees Omes

Onderwijskundig adviseur/programmeur, docent en trotse vader van drie zonen die volledig "into Japan" zijn. Twee daarvan hebben in Leiden de studierichting Talen en Culturen van Japan afgerond, de derde is een Anime-Otaku. Naast Cool Japan en eeuwenoude culturele tradities beschouwt hij vooral Sociaal Japan. Cees verwondert zich over de sociale cohesie en oplossingen die Japan kiest voor vraagstukken wanneer mensen met elkaar omgaan. Op straat, in het gezin, het onderwijs en in de zorg.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *