Zorg en welzijn

Het Japanse zorgstelsel lijkt in veel opzichten op het Nederlandse. Er zijn meerdere zorgverzekeraars, en er bestaat een verplichte zorgverzekering. Er is een standaardpakket dat alle verzekeraars minimaal moeten bieden. Voor de bekostiging van ziekenhuiszorg wordt gebruik gemaakt van diagnose-behandelcombinaties (DBC’s).
Toch zijn er ook verschillen in het zorgstelsel: Anders dan in Nederland, worden vrijwel alle tarieven in de Japanse zorg (inclusief geneesmiddelen en hulpmiddelen) door de overheid bepaald. Er zijn zorgverzekeringen die worden aangeboden door bedrijven (aan hun werknemers) of lokale overheden (voor mensen die niet werken), in plaats van commerciële verzekeraars. DBC-tarieven worden in Japan gecorrigeerd voor case-mix en zijn afhankelijk van het aantal verpleegdagen. Specialisten zijn in Japan in loondienst van het ziekenhuis, maar in Nederland vaak zelfstandig.

Geplaatst op door

Paro: wel of geen vriendje tegen eenzaamheid?

Beantwoorden

In de Westerse media gaat het de laatste tijd vaak over het opbrengen van de kosten voor de ouderenzorg. De bevolking in de meeste Westerse landen vergrijst in een hoog tempo. Zo ook in Japan. Door een steeds individualistischer levensstijl, is in het Westen generaties geleden afgeleerd dat ouderen bij hun kinderen intrekken. Op dit moment is zelfs het bejaardentehuis een te hoge kostenpost. Ouderen moeten het doen met zelf- en mantelzorg. In Japan gaan nog wel steeds meer ouderen naar een bejaardentehuis. Hoewel de Japanse ouderen natuurlijk door hun familie worden bezocht, voelen ze zich vaak eenzaam. Om die eenzaamheid weg te nemen heeft een Japans bedrijf de robot Paro ontwikkeld, die ouderen kan opvrolijken en de communicatie met medebewoners stimuleert. Lees verder →

Geplaatst op door

Verborgen armoede

Beantwoorden

De zogenaamde Gouruden Wiiku (‘Golden Week’, oftewel ‘Gouden Week’) is een reeks feestdagen in de eerste week van mei. Tijdens deze week hebben de meeste Japanners vrij, een bijzonderheid omdat vrije tijd in Japan erg schaars is. Veel gezinnen grijpen de gelegenheid dan ook aan om een reis naar het buitenland te maken. Dit is echter niet weggelegd voor iedereen. In tegenstelling tot wat de meeste mensen vermoeden kent Japan namelijk een verrassend grote klasse van armen. Daarom komt in dit artikel de verborgen armoede van Japan aan bod. Lees verder →

Geplaatst op door

Micro-agressie in Japan

Beantwoorden

Micro-agressie is een subtiele vorm van discriminatie die – vaak onwetend – wordt geuit. De gediscrimineerde partij is normaliter in de minderheid en wordt gediscrimineerd op basis van geslacht, afkomst, beperkingen, enzovoort. Doordat het zo’n subtiele vorm van discriminatie is en niet altijd met die intentie gebeurt, is het ten eerste moeilijk te herkennen, en ten tweede nog moeilijker tegen te gaan. Zo ook in Japan. Lees verder →

Geplaatst op door

Sociale problemen – Makeinu (2)

Beantwoorden

In het vorige deel schreef ik over de vergrijzing en de afname van geboortes in Japan als oorzaken voor het ontstaan van het fenomeen makeinu (‘Loser Dogs’). In dit deel wil ik het hebben over andere factoren die een rol spelen in de manier waarop er tegen deze vrouwen zonder man en kind wordt aangekeken: de veranderende genderrollen en de Japanse economie. Lees verder →

Geplaatst op door

Sociale problemen – Makeinu (1)

1

Elke maatschappij heeft zijn sociale problemen. Zo ook Japan. Eén van deze sociale problemen in Japan zijn de Makeinu.  Dit kan vertaald worden naar het Nederlands als ‘verliezende honden’, maar eigenlijk draait het bij deze term helemaal niet om honden, en al helemaal geen verliezende. De Engelse vertaling is wat duidelijker: Loser Dogs,  maatschappelijke losers. Wie worden daarmee aangeduid? Lees verder →