In een land dat van het uiterste noorden tot het uiterste zuiden nog geen 400 kilometer meet, zijn overnachtingsplaatsen langs de snelweg schaars, en meestal minimaal ingericht. Winderige stroken asfalt achter tankstations zijn het deel van chauffeurs op doorreis door Nederland. In Japan, 3000 kilometer lang, is dat wel anders: de michi no eki, ‘stations van de weg’, zijn daar zelfs een reisdoel op zich. Lees verder
Sushi stond voor veel Nederlanders lange tijd voor Japans eten. Logisch, want het brengt veel belangrijke elementen uit de Japanse keuken samen: rijst, vis, sojasaus en wasabi. Maar de laatste tien, vijftien jaar is dat beeld wel veranderd. En gelukkig maar, want de Japanse keuken kent nog zoveel andere gerechten. Ramen, bijvoorbeeld! Lees verder
Veel Japanliefhebbers zullen wel eens van anko hebben gehoord. Deze zoete pasta, gemaakt van rode bonen, vind je terug in bijvoorbeeld mochi (Japanse rijstcakejes) en gevulde broodjes. Ook in Japanse restaurants in Nederland kom je anko wel eens tegen, hier meestal als vulling voor gefrituurde sesamballetjes. Wat je in Nederland niet tegenkomt, is zunda. Dit is net als anko een zoete bonenpasta die vaak gegeten wordt bij het dessert of tussendoor. De ingrediënten zijn alleen nét even anders. Lees verder
Truien met opdruk zijn er vermoedelijk altijd geweest. Aanvankelijk bijvoorbeeld namen van gerenommeerde universiteiten of sportverenigingen, tegenwoordig vooral ook van kledingmerken. In alle gevallen opschriften waar de drager zich graag mee toont en van harte bereid is om als reclamezuil te dienen. Japan probeert met “Daikanyama” een wijk in Tokyo onder de aandacht te brengen. In dit artikel bieden we een indruk van deze nieuwe hippe hub, waarmee de koper zich kan identificeren of zich kan positioneren. Lees verder
Het begin van de decembermaand wordt in Nederland gekenmerkt door de appeltjes van Oranje die de Sint meebrengt. Dat zijn overigens geen appeltjes maar mandarijnen en de lekkerste, de Satsuma, komen uit Japan. De stoomboot maakt dus een forse reis. In Japan zelf geniet men ook al eeuwenlang van een andere diep-oranje vrucht. Zozeer zelfs dat deze beschouwd wordt als dé nationale vrucht van Japan. Deze kaki is inmiddels ook volop in de Nederlandse schappen te vinden. En wellicht in je schoen, als je braaf bent geweest. Lees verder
Salarymen en -women zijn de Japanse benamingen voor werknemers in loondienst, veelal kantoorpersoneel. De termen hebben in het Westen een negatieve connotatie, want ze worden geassocieerd met lange werkdagen en onrealistische workloads, een bullebak van een baas, pas mogen afsluiten als het werk echt af is, overwerk dat dus niet betaald wordt en pas naar huis mogen als de baas is vertrokken. Een uitputtingsslag. Karōshi – dood door overwerk – kwam regelmatig in het nieuws. Dat dit stereotype beeld van de salarywoman vandaag niet meer volledig klopt, wordt aangetoond met een dag uit het leven van Emi, 24 jaar oud. Zij woont nog bij haar ouders in Tokyo en werkt bij Pasona Group, één van de grootste uitzendbureaus van Japan. Lees verder
Na de economische crisis van 1992 zocht de Japanse regering naar een manier om de vermeende unieke eigenschappen van het volk dat tot voor kort een economisch wonder had voortgebracht, terug te brengen. Eigenschappen als voorzichtigheid, teamgeest, het zoeken van consensus, het navolgen van een vastomlijnde set regels, het respecteren en meenemen van ontwikkelingen uit het verleden maar tegelijkertijd proberen te verbeteren. Ook het tegengaan van spilzucht, nemen van verantwoordelijkheid en trots werden als aanjagers van het naoorlogse Japanse economische wonder gezien. Al deze moderne factoren werden toegevoegd aan de betekenis van het pre-industriële begrip Monozukuri: ‘het maken van dingen’. Dit voorbeeld vindt inmiddels wereldwijd navolging. Lees verder
“Noem me maar heel erg stom, maar ik heb vanmiddag mijn geliefde Bergamont niet op slot voor de deur gezet en je raadt het al: ik keek net naar buiten en de fiets is weg. Als iemand deze fiets ziet, kun je me dan contacten? Ik wil haar heel graag terug.” Zo lezen we op Facebook op een bevriende tijdlijn. In Amsterdam, voor de eigen deur. Wat dit berichtje bijzonder maakt is dat de eigenaar het bij haarzelf zoekt, zíj is degene die stom is, niet de fietsendief. Het is de wereld op haar kop. Toch gaat het niet overal in de wereld zo. Lees verder
“Maat 45 en nogal brede voeten”, zei ik. Zij glimlachte, knikte instemmend en haalde ondertussen terloops een meettoestel tevoorschijn. “Mag ik voor de zekerheid uw voeten even opmeten?” Het apparaat gaf aan dat ik er een tweetal maten naast zat, maar de voeten waren ontegenzeglijk breed. Ouderdom komt met gebreken, voeten zakken blijkbaar uit. De keuze voor de gewenste wandelschoen werd daarmee gelukkig beperkter, er stonden er veel uitgestald. Lees verder
Voor sommigen betekent de winter kou en de wens om de hele dag binnen te zitten. Maar er zijn ook veel leuke activiteiten in de winter – zoals het van dichtbij bekijken van sneeuw- en ijssculpturen op een sneeuwfestival. Het Sapporo-sneeuwfestival wordt elk jaar in februari een week lang gehouden in de hoofdstad van Hokkaido, Sapporo. Het is één van de populairste winterevenementen in Japan. Lees verder
