Toen ik afgelopen zomer Japan bezocht, kon een bezoek aan een sentou (badhuis) niet ontbreken. Eenmaal naar binnen gegaan en uitgekleed, komen mijn reisgenoten en ik tot rust in de verscheidene baden. Al badderend valt mijn blik al gauw op een bordje aan de muur. In plaats van alleen de naam van het bad, zoals het geval is bij de bordjes van andere baden, staat bij deze veel meer tekst. Al snel herken ik de Japanse woorden voor waarschuwing en elektriciteit en besluit ik om misschien toch maar niet meteen dit bad in te springen. Lees verder
Persoonlijke verzorging
Japanse vindingen waar we in Nederland wat aan zouden hebben (5) – het Japanse toilet
Ergens is het best gek dat we het er hier nog nooit over hebben gehad, terwijl het voor mensen die Japan niet goed kennen één van de voornaamste associaties met het land is: het Japanse toilet. Daarom draaien we er niet langer omheen: het is de hoogste tijd voor een bespreking. Lees verder
De bentō van Jeroen Meus
Het schooljaar is weer begonnen evenals het nieuwe televisie-seizoen. In een van zijn eerste uitzendingen van zijn Dagelijkse Kost maakt Jeroen Meus dan ook een liefdevolle school-lunch voor zijn 4-jarige zoon Georges. In de lunchdoos gaan geen boterhammen, maar neen, gehalveerde wraps met omelet, kees en hesp. En radijs, al is is Georgeske daar niet zo van. Er gaat een potje zelfgemaakte whisky-cocktailsaus-zonder-whisky bij en een en ander wordt afgetopt met een dessert van boterhammen met chocopasta en banaan. Het had een Japanse bentō kunnen zijn. Lees verder
Begin Japanology
In een aankondiging van het televisiefeuilleton “Ik vertrek” werd even een gelukzoekend Nederlands echtpaar in beeld gebracht staande in een bouwval ergens in het platteland van Frankrijk. “Die gekke Fransen..”, mompelde de man tegen zijn vrouw terwijl ze de schouders lieten hangen. Verder ging het fragment niet, men moest maar na het nieuws de gehele uitzending gaan zien. Wij besloten dat niet te gaan doen, wij vonden dat hier niet de Fransen gek waren. Wie in het diepe springt, moet accepteren dat er geen bodem is – of zich terdege voorbereiden op de duik. Lees verder
De onsen, het Japanse natuurbad
Vorig jaar kwam in Japan de bekende film Thermae Romae uit als adaptie van de gelijknamige mangareeks. In deze film probeert de architect Lucius (gespeeld door Hiroshi Abe) in de Romeinse tijd te voldoen aan de steeds strengere eisen voor het bouwen het Romeinse thermen. Hij belandt in deze film per toeval in het huidige Japan en weet dit als inspiratie te gebruiken bij het bouwen van badhuizen in zijn eigen tijd. Behalve dat dit een erg vermakelijke film is voor liefhebbers van comedy, toont de film ook aan hoe het beeld van Japan over haar eigen badhuiscultuur is. Dit beeld is behoorlijk goed, want ze durven het in de film immers te vergelijken met de badhuizen van een cultuur die een hoog aanzien heeft in Europa. Door zich zo op te stellen tegenover de Romeinse cultuur als het om badhuizen gaat, wil Japan aantonen dat hun badhuizen van behoorlijke kwaliteit zijn. In dit artikel zal ik jullie iets vertellen over de onsen, een Japans badhuis. Lees verder