Wat willen we graag terug. Naar het oude normaal van op het terras, naar een popconcert en de bioscoop. Naar drie keer zoenen bij een ontmoeting. Dat laatste dan misschien wel weer niet. Dit terugverlangen komt doordat het nieuwe normaal zo lang duurt, maar zeker ook omdat de herfst heeft ingezet. Het seizoen van natte bladeren en “buiten huilt de wind om het huis” wakkert gevoelens van nostalgie en weemoed aan. Zo ook in Japan, daar hebben ze Furusato, een ruim honderd jaar oud lied, dat elk kind ook vandaag kent en zingt. Lees verder
Culturele traditie
Go for it
Hij had zich laten inknopen in het glimmend gepoetst familieharnas, had de indrukwekkende en vervaarlijke kabutohelm opgezet. Hij had een mooi plekje op de hoge heuvel laten afzetten met aan drie zijden tentdoek tegen de wind en vrij uitzicht op het dal beneden. Op het klaptafeltje naast hem lag ‘de Kunst van het oorlog voeren’ van Sun Tzu, maar die kende hij als veldheer natuurlijk eigenlijk al uit het hoofd. Hij stak de gunbai, de ceremoniële waaier, omhoog. Het kon beginnen. Tijd voor een potje Go. Lees verder
De Paralympische Spelen geven je vleugels
Te midden van een perfect georganiseerde en uitgevoerde openingsceremonie van de Paralympische Spelen in Tokyo wist een dertienjarig meisje ons ontroerend aan te tonen dat ook met maar één vleugel én de juiste wind alles mogelijk wordt. Lees verder
Veel medailles, maar nog een wereld te winnen
Niets dan lof voor de Nederlandse atleten, nog nooit behaalde een Nederlands team zo’n hoog aantal medailles als tijdens de Olympische Spelen van Tokyo. Stille Spelen werden ze gedoopt, wedstrijden zonder publiek. Maar stil was het niet, men roerde zich wel degelijk in de vorm van commentaar op aspecten van de organisatie. Terecht of niet terecht, in elk geval een uitvloeisel van onbegrip voor aspecten van elkaars cultuur. Lees verder
“Let the Games begin?” De Olympische Spelen van meerdere kanten
Aan de vooravond van de Olympische en Paralympische Spelen ligt gastland Japan onder het vergrootglas. Dagbladen en televisieprogramma’s brengen brokjes informatie over de spelen, de sport, logistiek en context. Atleten komen aan het woord en de stemming onder de inwoners van Tokyo wordt gepeild. Er zijn allerlei puzzelstukjes die gezamenlijk niet perse een geheel vormen. We leggen er een aantal op het bord en proberen in elk geval de rand te leggen. Lees verder
Verschil maken op een bescheiden manier: Het Heinz M. Kaempfer Fund
Genieten van Japanse kunst is heel eenvoudig. Diepgaand onderzoek naar Japanse kunst vraagt echter tijd, kennis en vaardigheden. Lees verder
Kobudō: oude krijgsscholen als nieuwe bron voor toerisme
Toen ik in 1988 begon met de studie Japanse Taal & Cultuur, werd in Leiden voornamelijk onderzoek verricht naar traditionele onderwerpen als geschiedenis, literatuur, religie of economie. Tegenwoordig zijn ook populaire cultuuruitingen als manga, anime en J-pop in academische kring salonfähig geworden. Waar nog steeds relatief weinig onderzoek naar wordt gedaan, is het budō, ofwel de Japanse krijgskunsten. Lees verder
Hide Kawanashi’s Kobe Hyakkei
Kobe is één van Japans’ grootste steden, maar spreekt voor het grote publiek minder tot de verbeelding dan Tokyo en Kyoto. Waar deze twee onmiddellijk beelden oproepen, moeten we voor Kobe dieper graven. Het dansende snelwegviaduct tijdens de aardbeving in 1995, of Kobe Beef, het exclusieve wagyu-vlees van het rund. Er is echter meer te vertellen over Kobe en graficus Hide Kawanashi deed dat met – zelfs tweemaal – een serie houtblokprenten onder de titel Kobe Hyakkei: One Hundred Scenes of Kobe. Lees verder
Tewaza: wij bezorgen het handgemaakte hart
Lang, heel lang geleden, maakten we in Nederland dingen. Dingen om op te eten, om mee te koken, om het huis te verstevigen of te verfraaien en zo meer. Tegen “woordig” maken we in Nederland vooral woorden. In het bedrijfsleven, op het nieuws en vooral in de politiek. Wie de woorden eens even zat is, kan zich laven aan hoe in Japan nog steeds fantastische daden verricht worden. Lees verder
Shin Hanga: Kawase Hasui en Hiroshi Yoshida
De landschapsprentkunst van de 20ste eeuw wordt gedomineerd door Hiroshi Yoshida (1876-1950) en Kawase Hasui (1883-1957), in aantal en in kwaliteit. Dat wil niet zeggen dat er niet prachtige landschappen zijn van andere kunstenaars (bijvoorbeeld het vroegste werk van Itō Shinsui) maar Hasui en Yoshida waren nationaal en internationaal de meest bekende vertegenwoordigers van dit genre. Lees verder