In eerdere blogs viel al het één en ander te lezen over de geschiedenis en het drukproces van Japanse prenten. Daarop voortbordurend (en tevens in het teken van de huidige tentoonstelling in Japanmuseum Sieboldhuis) zal ik dit keer ingaan op het werk van één van de meesters van de ukiyo-e: Utagawa Kuniyoshi (1797-1861). Lees verder
Hartelijk welkom in het jaar van het paard, oftewel 2014! In Nederland wordt de overgang van het oude jaar naar het nieuwe jaar gevierd met oliebollen, champagne, vuurwerk en – door de gelukkigen – het winnen van mooie prijzen bij hun gekochte staats-, postcode- en krasloten. Hoewel men in Japan deze overgang ook viert, zijn er een aantal verschillen met bijvoorbeeld Nederland. Ik maakte Oud en Nieuw in Japan mee en vertel dan ook uit eigen ervaring. Lees verder
Onvoorspelbaar, was-ie. Zo ook zijn plotselinge overlijden op 24 augustus 2010, slechts drie maanden na het constateren van kanker aan zijn alvleesklier. We blikken terug op het leven van animatiefilmregisseur Satoshi Kon, wiens faam die van Hayao Miyazaki niet heeft mogen evenaren, maar wiens belang door niemand in twijfel getrokken durft te worden. Lees verder
Bijna iedereen kent Zatoichi wel. Het personage is al veel ouder, maar in die bewuste film uit 2004 wordt de blinde samoerai gespeeld door een geblondeerde Takeshi Kitano. Eén van Japans bekendste acteurs, die echter ook een begenadigd regisseur is (en presentator, producent en commentator – in Japan gaat dat vaak hand in hand). Naast Zatoichi regisseerde hij tot nu toe zeventien films. Kikujiro no Natsu, uit 1999, is niet alleen een goede eerste kennismaking met Kitano’s oeuvre, maar misschien ook wel zijn beste film tot nu toe.
Durarara!! (met twee uitroeptekens, inderdaad) is de nieuwste reeks romans van Ryougo Narita, de getalenteerde auteur van de geprezen Baccano!-romans (dat wel met één uitroepteken), die via een manga uiteindelijk werden omgetoverd tot een anime-serie door de studio Brain’s Base. Aanvankelijk lijkt Durarara!! de conventies van het ‘urban fantasy’-genre na te leven, maar al gauw wordt duidelijk dat het verhaal zich niet afspeelt rondom de drie middelbare scholieren. Zij zijn slechts onderdeel van het verhaal, waar het commerciële Ikebukuro het toneel voor vormt. Lees verder
Eén van de handigste manieren om Tokyo uitgebreid te verkennen, is door de Yamanote-lijn van Japan Railways te nemen en uit te stappen op Kanda, één van de 29 stations. Ongeveer elke drie minuten passeert er op ieder aangesloten station een trein, zowel met de klok mee als tegen de klok in. Lees verder
De afgelopen drie weken heeft een aantal studenten mee kunnen doen aan het programma Artist in Residence van Universiteit Leiden. Dit jaar hadden we de eer professor Miida Sei’ichirô van Tokyo National University als leermeester te krijgen. Professor Miida is een mokuhanga-kunstenaar. In andere woorden, een kunstenaar in de Japanse prenten. Wie onze website vaker bezocht heeft, kan zich waarschijnlijk het artikel van Bas nog wel herinneren. Hierin bespreekt hij uitgebreid hoe ukiyo-e-prenten werden gemaakt. De techniek die hierbij werd gebruikt was mokuhanga. In begrijpelijke taal: om een ukiyo-e-prent te krijgen, werd de mokuhanga-techniek gebruikt. Maar de mokuhanga-techniek werd niet alleen gebruikt om prenten van het ukiyo-e-genre te maken. Diverse prenten voor in boeken en dergelijke werden ook met deze techniek gemaakt. Lees verder
Op slechts twee minuten afstand van Ueno ligt het kleine station Uguisudani. Maar zelfs al is het vele malen kleiner dan Ueno, het is zeker niet minder interessant! Lees verder
Van oudsher wordt in Japan neergekeken op mensen die niet direct binnen de groep passen. Soms worden ze zelfs gezien als een directe bedreiging voor de groep. Deze bevooroordeelde houding jegens het individu dat niet bij een groep wil horen stamt uit de feodale periode. Toen Japan echter het feodale system afschafte en langzaam maar zeker een moderne geïndustrialiseerde samenleving werd, bleef deze houding grotendeels intact. Het duurde nog tot de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw voordat individueel denken en handelen echt in zwang raakte. Dit was echter vooral te danken aan de opkomst van de computerindustrie, waarin individualiteit hoog gewaardeerd wordt. Wel kregen enkele Japanners, die op eigen kracht carrière hadden weten te maken, veel aandacht vanuit de media. Deze mensen kregen het label furita opgeplakt, dat van het Engelse ‘freelance writer‘ is afgeleid. In dit artikel ga ik nader in op deze groep mensen, die zich niet in het traditionele systeem laat duwen. Lees verder
Al sinds de jaren ’20 van de vorige eeuw wordt er in Japan whisky geproduceerd, maar deze Japanse whisky is echter pas recentelijk populair geworden in het buitenland. De laatste paar jaar vallen Japanse whisky’s en stokerijen zelfs keer op keer in de prijzen. Wat maakt de Japanse whisky zo bijzonder en wat is het verhaal achter dit succes? Lees verder
