Een poos geleden gaf ik in de vorige blog uit deze serie een beknopte beschrijving van het drukproces van ukiyo-e. Onder het motto ‘beter laat dan nooit’ zal ik in dit derde deel, zoals beloofd, ingaan op enkele van de technieken die de drukker kan gebruiken om speciale effecten te creëren. Lees verder
In 2012 vormde de Japanse muziekindustrie een uitzondering op de regel. In een tijd waarin muziekwinkelketens stuk voor stuk over de kop gaan en platenlabels omvallen omdat er alleen nog maar gedownload wordt, groeide de muziekverkoop in Japan. Op zichzelf al opvallend, maar nog verbazingwekkender was dat de verkoop van fysieke cd’s het grootst was. De Japanse muziekindustrie leek goed op weg om een lichtend voorbeeld te gaan worden voor de rest van de wereld, maar helaas: in 2012 werd door brancheorganisatie IFPI dan wel groei geconstateerd, maar die werd in het afgelopen jaar teniet gedaan. De verkoop daalde fors met 16,7 procent. Wat is er aan de hand? Lees verder
Tadashi Yanai is één van de machtigste Japanse zakenmannen en de oprichter en CEO van Fast Retailing, ’s werelds op drie na grootste kledingbedrijf. Fast Retailing heeft meerdere merken in bezit: Helmut Lang, Theory, Comptoir des Cotonniers, Princesse tam.tam., J Brand, en Uniqlo. Met name dat laatste is erg succesvol. In 2012 maakte het over een opbrengst van 10 miljard dollar 1.5 miljard dollar winst. Wat is het geheim? Lees verder
Eén van de handige manieren om de vele uithoeken van Tokyo te bezoeken, is door de Yamanote-lijn van Japan Railways te nemen. Ongeveer iedere drie minuten passeert op ieder aangesloten station een trein zowel met de klok mee (sotomawari, ‘buitenronde’) als tegen de klok in (uchimawari, ‘binnenronde’). In totaal duurt een rondrit op de Yamanote-lijn iets meer dan een uur en in die tijd doet de trein 29 stations aan. In deze serie zullen we de stations van de Yamanote-lijn globaal belichten. Op deze manier hopen we inzichtelijk te maken hoe in één (weliswaar grote) stad zeer van elkaar verschillende wijken rondom de stations hun eigen unieke specialiteiten en bezienswaardigheden hebben. Lees verder
Wat hebben overleden monniken en games met elkaar te maken? In dit artikel zal ik jullie de link die er bestaat tussen sokushinbutsu, een bepaalde vorm van het boeddhisme en de Shin Megami Tensei-videogameserie uitleggen. Lees verder
In zijn blogs over de Kyotoschool (deel 1 en deel 2) schreef Guan van Zoggel al over de Westerse ideeën die na de Meiji-restauratie (1868, openstelling van Japan voor het Westen) hun intrede deden. Het tot voor kort feodale Japan verwonderde zich over de enorme technologische, economische en politieke macht van de Westerse mogendheden. Een delegatie van Japanse notabelen onder leiding van prins Iwakura Tonomi werd naar Westerse landen als Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland gestuurd om niet alleen kennis te nemen van Westerse technologie en economie, maar ook van Westerse opvattingen over onderwijs en het inrichten van de maatschappij. Waar het feodale Japan werd gekenmerkt door een min of meer vaste maatschappelijke orde, was de Westerse indeling van de maatschappij pragmatischer gebleken en had deze tot de voornoemde dominantie op technologisch, economisch en politiek gebied geleid. In deze blog wil ik beknopt ingaan op de min of meer vaste orde in de Japanse maatschappij van vóór de Meiji-restauratie en de bevindingen van de Iwakura-missie die deze orde in twijfel trokken. Lees verder
In mijn vorige blogs over onder andere Kuniyoshi kwam een fascinatie voor mythische figuren en spookverhalen al even ter sprake. Hij was echter lang niet de enige die met dit onderwerp aan de haal ging. In vrijwel alle populaire cultuuruitingen van de Edo-periode zijn voorbeelden van spookverhalen te vinden. Zo had ik het al eerder over de magische krachten van vossen en de verhalen die daaromtrent de ronde deden. Ook toen meldde ik al dat veel van deze mythische figuren ook hun weg hebben gevonden naar de moderne populaire cultuur van Japan. Een prachtig voorbeeld van een artiest die inspiratie weet te putten uit oude mythen en sagen en (o.a.) het werk van Kuniyoshi is Mizuki Shigeru. Lees verder
Als een Japanse film zoveel buzz weet te creëren dat Steven Spielberg de rechten voor een Engelstalige remake koopt, weet je zeker dat je met iets bijzonders te maken hebt. Soshite Chichi ni Naru, hier uitgebracht als Like Father, Like Son, is misschien niet Hirokazu Kore-eda’s beste film ooit, maar – ondanks het loodzware thema – wel zijn meest toegankelijke.
In de introductie van de filosofie van de Kyotoschool maakte ik een sprong van veertig jaar vanaf de start van de Meiji-restoratie in 1868 tot het verschijnen van Kitaro Nishida’s eerste filosofische boekwerk in 1911. In deze veertig jaar is er vanzelfsprekend veel gebeurd, dus daar schrijf ik over in dit deel van de reeks. Lees verder
In eerdere blogs viel al het één en ander te lezen over de geschiedenis en het drukproces van Japanse prenten. Daarop voortbordurend (en tevens in het teken van de huidige tentoonstelling in Japanmuseum Sieboldhuis) zal ik dit keer ingaan op het werk van één van de meesters van de ukiyo-e: Utagawa Kuniyoshi (1797-1861). Lees verder
