Hayao Miyazaki and the Heron

Zo gesloten als Studio Ghibli is wanneer er aan een nieuwe animatiefilm wordt gewerkt, zo open is de studio ná verschijning in de zalen. Het is inmiddels een bekend patroon: bij elke film verschijnt een boek met concept art en interviews, én een documentaire. Waar wij vervolgens een stukje aan wijden, want kijken in de Ghibli-keuken? Dat verveelt nooit. Lees verder

Neon Dystopia’s in cyberpunk

Verlaten steden, neon belichting en een onduidelijke lijn tussen mensen en robots; dit zijn maar een paar eigenschappen van het cyberpunk-genre, ook wel gekenmerkt door de dystopische toekomst waarin grote corporaties de wereld hebben overgenomen. De mens overleeft als kakkerlakken en tracht diens ongeluk te doen verdwijnen op welke manier dan ook; van drugs tot de zoektocht naar verlossing in de digitale cyberspace. High Tech. Low Life. Een technologisch geavanceerde wereld – de mens verdrinkend in een zee van neon – waar alleen een revolutie tegen de gevestigde orde van antagonistische megacorporaties een uitweg lijkt te zijn. Het is ten slotte punk. Lees verder

Kijktip: ONI – Thunder God’s Tale

Een eeuwenoud bos, dat plaats dreigt te moeten maken voor een uitdijende stad? Een mythisch wezen dat in een boom woont? Een haast apocalyptische storm die een auto op een kustweg dreigt te verzwelgen? Animatieserie ONI – Thunder God’s Tale staat bol van de liefdevolle verwijzingen naar films van Studio Ghibli, maar vertelt tegelijkertijd een eigen, prachtig, verhaal. Lees verder

Arukou, arukou: naar Ghibli Park

Eens in de zoveel tijd haalt Hayao Miyazaki, meestal tegen wil en dank, weer eens de krantenkoppen. Soms met een update over zijn laatste animatiefilm, dan weer met een (botte) uitspraak over de staat van Japan en/of de wereld. Dat is, in elk geval deels, een façade: zijn films lopen over van hoop en ideeën voor de toekomst. Als hij het echt zo somber inzag, zou hij later dit jaar ook echt niet Ghibli Park laten openen. Lees verder

Kijktip: Shoplifters

Toen Shoplifters deze lente de Gouden Palm won op het filmfestival van Cannes, werd dat door een deel van de filmpers gezien als een compromis; de jury zou het niet eens hebben kunnen worden over andere films. Niets van waar, zei juryvoorzitter Cate Blanchett, “de film heeft ons compleet van ons stuk gebracht”. In de Nederlandse bioscoop, ruim een half jaar later, blijkt dat bepaald niet overdreven. Lees verder