Waarom elk Japanse roman over katten lijkt te gaan

Een enthousiaste bezoeker van de boekwinkel of bibliotheek is het wellicht al opgevallen: de Japanse literatuur is in Nederland in opmars. Niet alleen komen er steeds meer Nederlandse vertalingen van recente boeken; ook oudere boeken zoals Banana Yoshimoto’s Kitchen worden opnieuw in het westen uitgebracht om deze snelgroeiende markt te veroveren. Wie goed naar de omslag van deze nieuwe boeken kijkt ontdekt echter nog iets anders: het lijkt wel alsof er in elk Japans boek katten zitten.  Lees verder

Asadoya Yunta

Onlangs werden we weer eens getroffen door dit betoverende melodietje uit Okinawa. Sindsdien staan we er mee op en gaan we er mee naar bed: we krijgen het niet meer uit het hoofd. Dat gunnen we iedereen en daarom onderzoeken we wat de historie, betekenis en vooral de aantrekkingskracht van dit lied is. Lees verder

Kijktip: Asura

Waarom Netflix nauwelijks reclame maakt voor haar beste series, zullen we nooit begrijpen. Maar begin dit jaar was hij daar plots weer, de Japanse regisseur Hirokazu Kore-eda, met een nieuw project: Asura. De serie, over vier zussen, hun onderlinge relatie, die met hun ouders en partners, en hun plek in de maatschappij, behoort tot zijn beste werk. Lees verder

De 4 seizoenen van Yamagata

Het zoveelste verhaal over Yamagata alweer, ik hoop dat het onderwerp nog niet begint te vervelen. Echter, geïnspireerd door het mooie weer en de bloemen die in bloei staan, leek het me leuk om een kijkje te nemen naar de seizoenen. En natuurlijk, gebaseerd op mijn eigen ervaring: de seizoenen in Yamagata. Lees verder

Ōmato taikai

Wie de tweede maandag van het nieuwe jaar rond de Sanjūsangen-dō tempel in Kyoto loopt zal ze misschien een keertje tegen komen: hordes mensen met een lange stok in de hand en een koker om hun schouder. Deze mensen zijn vanuit heel Japan naar Kyoto toe gereisd voor één van de meest bijzondere boogschietcompetities in de wereld: de Ōmato Taikai (大的大会). Boogschieten, dus. Ik zie je al denken, Japan kennende, dat is vast ietsje ingewikkelder dan het boogschieten dat wij in het westen gewend zijn. Inderdaad! Lees verder

In gesprek met Neo Sora over zijn film Happyend

Begin maart opende het CinemAsia-filmfestival met Happyend, de eerste lange speelfilm van de Japans-Amerikaanse regisseur Neo Sora. Hij is tot nu toe vooral bekend om Ryuichi Sakamoto: Opus, een registratie van het laatste concert van de wereldberoemde, helaas overleden, componist (tevens zijn vader). Happyend volgt een groep scholieren in het Japan van de nabije toekomst, en gaat over vriendschap, politiek ontwaken, racisme, en de leven met de dreiging van aardbevingen. Enkele dagen na de vertoning van de film spraken we met Sora-san over het ontstaan van de film, zijn belangrijkste inspiratiebronnen, en zijn kijk op Japan. Lees verder

Kyoto : Sanjūsangen-dō – Duizend-en-een voudig mededogen

De naam van deze tempel laat zich letterlijk vertalen als Hal (dō) van drieëndertig (sanjusan) ruimtes tussen de zuilen (gen) en refereert aan de architectuur van de 120 meter lange boeddhistische tempelhal. Met gepaste trots, het is het langste houten gebouw ter wereld. Toch gaat het zoals met zoveel zaken (en mensen) niet om de buitenkant, het is de inhoud die telt. Tot maar liefst 1001 gebaren van mededogen. Lees verder