Wanneer de meerval Namazu spartelt, zo luidt de 16e-eeuwse legende, trillen de Japanse eilanden. Om dit te voorkomen houdt de god Takemikazushi deze enorme vis met een steen op zijn plek. Maar ook goden zijn niet onfeilbaar: wanneer Takemikazushi’s aandacht verslapt, doet Namazu de aarde beven. Dit gegeven is het uitgangspunt voor Makoto Shinkai’s prachtige nieuwe film Suzume. Lees verder
Tijdens mijn opleiding volgde ik een vak over de toekomst van mens en media. Denk aan virtual reality, augmented reality, cyborgs. Onderdeel van het vak was om een aantal films rond dit onderwerp te kijken. En zo vond ik mijzelf een keer om 8 uur ‘s ochtends in de Utrechtse bios bij de anime en sciencefictionklassieker Ghost in the Shell uit 1995. Lees verder
Toen Netflix in januari 2022 een serie van de hand van Hirokazu Kore-eda aankondigde, wisten we dat we op moesten letten. Daarna bleef het lange tijd stil. Maar begin 2023 verscheen The Makanai: Cooking for the Maiko House gelukkig dan toch eindelijk op de streaming-dienst. En als je dit jaar één serie kijkt, laat het dan déze zijn. Lees verder
Wie een samenwerking tussen Studio Ghibli en Lucasfilm had voorspeld, was tot voor kort gek verklaard. Toch sloegen de Japanse animatiestudio en het Amerikaanse productiehuis onlangs de handen ineen voor Zen: Grogu and Dust Bunnies. Het is het zoveelste wapenfeit van producer Toshio Suzuki, die voor deze film bovendien zelf ook voor het eerst penseel op papier zette. Lees verder
Eens in de zoveel tijd haalt Hayao Miyazaki, meestal tegen wil en dank, weer eens de krantenkoppen. Soms met een update over zijn laatste animatiefilm, dan weer met een (botte) uitspraak over de staat van Japan en/of de wereld. Dat is, in elk geval deels, een façade: zijn films lopen over van hoop en ideeën voor de toekomst. Als hij het echt zo somber inzag, zou hij later dit jaar ook echt niet Ghibli Park laten openen. Lees verder
Inkijkjes bij Studio Ghibli focussen vaak op het werk van animatieregisseur Hayao Miyazaki. Erg interessant, maar veel andere mensen en bezigheden blijven onbelicht. Sharing a House with the Never-ending Man biedt een nieuw perspectief. Steve Alpert, de enige Amerikaan die ooit bij Ghibli werkte, geeft in deze memoires een bijzonder vermakelijk kijkje achter de schermen van de wereldberoemde animatiestudio. Lees verder
In 2016 kondigde hij aan nog één keer het tekenschort voor te zullen binden: regisseur Hayao Miyazaki, grootmeester van de Japanse animatie, werkt op dit moment hard aan zijn laatste film. Eerder zouden we daarvan opkijken, maar tegenwoordig nemen we dit soort statements met een flinke korrel zout. Miyazaki kondigde zijn pensioen namelijk al minstens drie keer eerder aan, en keerde telkens terug. Wat drijft Miyazaki? In haar boek Miyazakiworld probeert Susan Napier een antwoord op die vraag te geven. Lees verder
Manga is één van Japans belangrijkste culturele exportproducten. De stripvorm is wereldwijd razend populair, maar niet geschikt voor iedereen. Zeker als je niet bekend bent met de vorm, kunnen de meeste series behoorlijk ontoegankelijk overkomen. Soms omdat ze al decennia lopen, soms omdat het verhaal vrij snel behoorlijk bizarre wendingen neemt. Voor de beginnende lezers is er slice of life-manga Yotsubato!. Lees verder
Hayao Miyazaki staat niet bekend als een makkelijke man. Zo wereldwijd geliefd als zijn werk is, zo ingewikkeld is de totstandkoming van het grootste deel daarvan. Toen eind jaren ‘90 besloten werd tot de bouw van een museum over het werk van Studio Ghibli, de animatiestudio die hij mede oprichtte, was het geen verrassing dat hij niet voor de makkelijke weg koos. Gelukkig maar – net als zijn films is het Ghibli-museum erg bijzonder.
Lees verder
Waar te beginnen als je wilt starten met anime? Negen van de tien keer is het antwoord op die vraag Studio Ghibli. Dat is niet zo heel gek, want ook wie niet veel andere Japanse tekenfilms heeft gezien, kan worden geraakt door de films van met name Hayao Miyazaki. De afgelopen jaren timmert echter een andere regisseur flink aan de weg. Makoto Shinkai deed dat lange tijd onder de radar van het echt grote publiek – tot het najaar van 2016. Lees verder
