J-Pop

J-pop is de verzamelnaam van verschillende popmuziekgenres uit Japan zoals pop, rock, heavy metal (J-metal), dance, hiphop en soul. De term werd door de Japanse media gelanceerd om de bands te onderscheiden van buitenlandse bands. Tegenwoordig staat de Japanse muziekindustrie na Amerika op de tweede plaats qua grootte, ofschoon de Koreaanse popindustrie (KPop) snel bezig is om minstens even groot te worden.

Geplaatst op door

Tot het einde; Ryuichi Sakamoto

Beantwoorden

In 2016 voerde ik voor mijn eindexamen muziek Ryuichi Sakamoto’s Merry Christmas, Mr. Lawrence op in de aula van mijn oude middelbare school. Ik wist toen vrij weinig van Sakamoto af. Het is een nummer dat mijn vader mij had laten horen en ik tijdens de kerstvakantie had leren spelen. Ik was mij er vaag van bewust dat het uit een film met David Bowie kwam, maar dat was het ook wel. Ik wist zeker niet dat de Japanse muziek mij uiteindelijk bij de studie Japans zou brengen, en wat voor een grootse wereld van muziek er schuilde achter Ryuichi Sakamoto. Lees verder →

Geplaatst op door

Het einde van Arashi

1

Nog geen drie jaar na het einde van SMAP krijgt Japan een nieuwe tik te verwerken: de leden van de immens populaire boyband Arashi hangen de microfonen aan de wilgen. De miljoenen fans hebben gelukkig wel nog (bijna) twee jaar om eraan te wennen: eind 2020 valt het doek. Lees verder →

Geplaatst op door

NHK’s Cool Japan

2

Ofschoon de Japanse regering ‘Cool Japan‘ niet als exportproduct financiert en stimuleert, heeft omroep NHK het wél begrepen: Zij publiceren wekelijks de reeks met de titel Cool Japan, met interessante en vlotte programma’s over onderwerpen als manga, anime, Harajuku fashion en games en zetten daarmee de coole kant van Japan in de zon. Lees verder →

Geplaatst op door

Cool Japan, een wereldwijd fenomeen

Beantwoorden

De Japanse popcultuur reikt een behoorlijk stuk verder dan de eigen landsgrenzen. Een groot deel van de wereld, ook Nederland, wordt betoverd door anime, manga en videogames: ‘Cool Japan’ is een belangrijke reden voor de exponentiële stijging van het aantal studenten Japans aan de Universiteit Leiden sinds het begin van het millennium. Momenteel is in Museum Volkenkunde zelfs een uitgebreide tentoonstelling te bewonderen. Hoe heeft ‘Cool Japan’ de wereld weten te veroveren? 
Lees verder →

Geplaatst op door

Kohaku Uta Gassen: zingend het nieuwe jaar in

Beantwoorden

Op Oudejaarsavond houden we ons in Nederland vooral bezig met oliebollen, de zoveelste eindejaarsconference of een ander in Nederland belangrijk televisiespektakel. In Japan zal de hele natie aan de buis gekluisterd zijn voor de Kohaku Uta Gassen. Tijdens dit wervelende, avondvullende songfestival maken afwisselend fonkelnieuwe groepen, heel oude Enka en gevestigde artiesten hun opwachting. Lees verder →

Geplaatst op door

Aiko: dichter bij Japan kun je niet komen

Beantwoorden

Wie aan Japanse popzangeressen denkt, ziet ze voor zich: jonge schattige meisjes in (te?) korte rokjes die al of niet per groep springend en dansend bevallig de sterren van de hemel zingen. Hoge hakken – Platte teksten. Lange benen – Korte plots: het gaat over verliefd zijn. En blijven, elk lied opnieuw. Er is minstens één zangeres die het anders doet: in dit artikel bevelen we Aiko aan. Van harte. Lees verder →

Geplaatst op door

Ohashi Trio : groot in kleine muziek

Beantwoorden

Op de redactie van Katern: Japan wordt veel J-Pop geluisterd. Japanse populaire muziek die meer omvat dan de voor het genre karakteristieke jongensbands en meisjesdans. Meer dan alleen uptempo songfestival of schreeuwbrei. Nu en dan is er zélfs een artiest waarbij je pen stokt, de toetsenborden stilvallen en je heel even, een klein moment, teruggevoerd wordt naar eigen dierbare herinneringen aan Japan. Met Shazam wordt zijn naam gevonden en met een groot hart wordt hij opgeslagen in Apple music’s favorieten. Ohashi Trio, dat is er zo één. Lees verder →

Geplaatst op door

Owaranai, it’s my real story, you gotta feel me homie – Hip Hop in Japan

Beantwoorden

Het is misschien nog moeilijk om het je voor te stellen tegenwoordig, maar er was ooit een tijd dat hip hop zo’n beetje het coolste was dat er bestond. Nog ver voordat Drake en Kanye West de zware beats inwisselden voor autotune en Kendrick Lamar de wereld in werd geroepen om het genre in leven te houden, waren het de grove teksten van Eminem, de strakke rijmschema’s van The Wu-Tang Clan en de rivaliteit tussen de twee grootheden Tupac Shakur en Notorious B.I.G. die een verse jongerencultuur in hun greep hielden. Ook in Japan was deze impact voelbaar. Zeebra, Dabo, Anarchy, het zijn slechts enkele namen van de vele rappers die Japan rijk is. Hip hop werd een gigantisch fenomeen in Japan. Lees verder →

Geplaatst op door

Waarom het einde van SMAP ook het einde van een tijdperk betekent

Beantwoorden

Het gerucht ging al sinds begin dit jaar, werd enige tijd later ontkend, maar bleek op 14 augustus toch waar te zijn: SMAP, de Japanse boyband aller boybands, gaat uit elkaar. Massahysterie zoals bij het einde van Take That of the Spice Girls blijft dan wel uit, maar het nieuws komt in Japan alsnog behoorlijk hard aan. Dat heeft vooral te maken met wat de band vertegenwoordigde: vastigheid. Keizer Akihito mag dan willen aftreden, maar gelukkig is SMAP er nog, dat idee. Eind dit jaar is het echter voorbij. Lees verder →

Geplaatst op door

Luistertip: Kikagaku Moyo EP (2014)

Beantwoorden

Je laten meevoeren door surrealistische liedteksten, scheurende, elektrische gitaren, instrumentale solo’s die maar voort blijven duren en elektronische orgels gecombineerd in tracks die vaker de tien minuten aantikken dan niet, opgebouwd in lagen en verschillende toonsoorten – het is iets van alle tijden. Psychedelische rock is tijdloze muziek. Pink Floyd, the Beatles, the Byrds, Jimi Hendrix en Jefferson Airplane worden vaak in een adem genoemd als het genre ter sprake komt, maar sinds twee jaar is in Tokyo Kikagaku Moyo een actief vertegenwoordiger. Lees verder →