BitSummit: het grootste Japanse indiegame-festival

Japanse indiegames zijn een relatief onontgonnen gebied. Ze bestaan, maar we weten niet goed wat we er ons bij moeten voorstellen, omdat ze bijna niet in het buitenland verschijnen. Op 12 en 13 mei vond in Kyoto BitSummit plaats, een van Japans grootste beurzen voor indiegames. Een goede aanleiding om te bekijken hoe de Japanse indiegame-industrie eruit ziet!

Het ‘indie’ in indiegames staat voor ‘independent’: de ontwikkelaar is onafhankelijk van een grote uitgeverij. Dat betekent dat de maker alle vrijheid heeft om te doen wat hij of zij wil, maar ook dat er niemand is die zorgt voor reclame, distributie en vergoeding van ontwikkelkosten. De reden dat ontwikkelaars toch kiezen om indie te gaan, is dat games van grote uitgeverijen vrij risicoloos en weinig innovatief zijn omdat de kosten per se moeten worden terugverdiend. Hoe groter de investering, hoe vervelender het is als niemand een spel koopt. Indie is wellicht ook een geuzennaam: ontwikkelaars vinden en nemen de ruimte voor het uiten van (onderdrukte) gevoelens die in de mainstream cultuur niet of niet voldoende aan de orde komen. Er is meer ruimte voor het persoonlijk verhaal.

Natuurlijk krijg je op BitSummit niet direct een totaalbeeld van de Japanse indiegame-industrie, maar het helpt wel om het plaatje duidelijker te krijgen. Ontwikkelaars van indiegames hebben vaak niet de financiële mogelijkheden om veel reclame voor hun games te maken: al het geld komt uit eigen zak en wordt aan de ontwikkeling van spellen gespendeerd. Daarom is een beurs als deze erg handig voor ze. Wanneer ontwikkelaars worden uitgekozen om op de beurs te staan, kunnen ze spelers het spel uit laten proberen. Op die manier kunnen kleine ontwikkelteams, of zelfs ontwikkelaars die in hun eentje werken, wat broodnodige bekendheid vergaren.

Japanse indiegamesDe beurs vond dan wel plaats in Japan, maar er waren niet alleen maar Japanse ontwikkelaars. Ik trof er grotere Japanse namen als Kadokawa en Playism, die aanwezig waren met games als Will en Keroblaster, maar ook kleine ontwikkelaars uit Canada met Boyfriend Dungeon, of uit Australië, met Eatvolve. BitSummit probeert bovendien Aziatische indiegame-ontwikkelaars een podium te geven: zo waren er vertegenwoordigers van het populair Chinese game platform Tap aanwezig, maar ook  game-ontwikkelaars uit Taiwan en Zuid-Korea, met spellen zoals Mori no Gakkou, waren van de partij. Dit maakt het echter ook moeilijk om een goed overzicht te krijgen van de Japanse indiegame-industrie.

Zeker is dat de meeste Japanse indie-ontwikkelaars spellen maken voor de computer, om ze daarna te lanceren via distributieplatform Steam. Een ander favoriet platform is de smartphone, in Japan vooral de iPhone – Android-telefoons komen er veel minder voor. Via mobiele app stores is het vrij gemakkelijk zelf spellen uit te brengen zonder dat het (te) veel geld kost. Door games gratis of voor weinig geld aan te bieden, is de drempel lager om spellen van onbekende ontwikkelaars te spelen.

Van spectaculair en doorsnee tot klein en verrassend

Japanse indiegamesHet verschil tussen Japanse indie-ontwikkelaars met een groter team en meer financiën, en kleine ontwikkelaars van soms maar één of twee personen was opvallend. De eerste groep maakt veel spectaculaire actie- en vechtspellen, die mateloos populair zijn onder het publiek. Het lukte mij niet om zelfs maar één van deze spellen te spelen, omdat er continu grote rijen stonden. De spellen zijn prachtig om te zien, maar ze lijken wel veel op elkaar, zonder verrassende spelmechanieken of -elementen, acties en structuren. Bijna alle spellen worden ook gemaakt met dezelfde software, zoals Unity of Unreal. Daarmee zijn de mogelijkheden beperkt, met als gevolg dat er weinig variatie is tussen spellen in populaire genres. In die zin is het in Japan net als in Europa en de VS.

Kleinere ontwikkelaars kunnen het zich niet veroorloven om veel aandacht aan het uiterlijk van een game te besteden. Ze kunnen de taken niet naar anderen delegeren, omdat ze de financiën er niet voor hebben, en moeten daarom alles zelf maken. Ook dat is niet uniek voor Japan. De spelmechanieken van deze games zijn echter wel vaak verrassend. Een favoriet van mij was Counterhero, een puzzelspel gemaakt door één persoon. Hierbij kunnen spelers door het omwisselen van nummers verschillende mogelijkheden vrijspelen om zo de spelwereld te redden. Een andere leuke was The Legend of Wright, een roleplayinggame die oude media hergebruikt, waardoor het lijkt alsof deze zich letterlijk afspeelt op papier. Verdere opvallende spellen waren bijvoorbeeld Academia School Simulator, Neko no Ekaki-san, en World for Two.

Microsoft, Sony en Nintendo

Japanse indiegamesOok de grote namen, Microsoft, Sony, en zowaar Nintendo, waren van de partij. Hoewel de Xbox-consoles niet populair zijn in Japan, is Microsoft wel erg geliefd onder de indiegame-ontwikkelaars – vermoedelijk omdat spellen voor Windows-pc’s vaak ook via de Xbox-console te spelen zijn. Sony probeerde vooral zijn Virtual Reality (VR) spellen, zoals Moss en Animal Force, aan de man te brengen. VR is nog steeds niet erg populair onder het gewone publiek, omdat de apparatuur duur is en er (nog) niet voldoende games zijn gemaakt voor alleen VR.

Zoals ik al eerder schreef heeft Nintendo zijn deuren geopend voor third-party ontwikkelaars met de Switch. Dit maakt het platform ook gewild onder indiegame-ontwikkelaars. Op de beurs was te zien dat Nintendo daar ook hard aan trekt. Zo waren vooral bekendere games zoals Celeste, Yooka Laylee, en Nippon Marathon erg geliefd, maar mij viel op dat Nintendo extra moeite deed om bezoekers de spellen te laten spelen. Bezoekers konden een stempelboekje krijgen en zodra ze een spel hadden geprobeerd konden ze deze spellen laten afstempelen. Japanners verzamelen immers graag! Natuurlijk waren er ook valsspelers, waaronder ik, die gewoon stempeltjes zetten zonder de games te hebben gespeeld.

Zelf proberen?

BitSummit was een perfecte gelegenheid om eens te proeven hoe de indiescene er in Japan uitziet. Namelijk zeer levendig: zelfs met een volledige dag rondlopen heb ik maar een tiental games kunnen spelen. Slechts een klein deel van het totaal! Wil je een idee krijgen van wat er allemaal te zien was? Ga naar de website van BitSummit, en/of probeer de games uit die ik hierboven heb genoemd. Ze zijn immers (bijna) allemaal gratis en ik weet zeker dat je de ontwikkelaars er heel blij mee maakt!

Dit bericht werd geplaatst in Cool Japan, Gaming en getagd , , , door Joleen Blom . Bookmark de permalink .

Over Joleen Blom

Dr. Joleen Blom is een postdoctoral researcher aan Tampere University in Finland. Ze haalde haar Ph.D. in Games aan de IT Universiteit in Kopenhagen waar ze een proefschrift schreef over dynamische game personages. Haar onderzoek richt zich op personages, games, en verwante media met een speciale focus op Japanese media en cultuur. Hiervoor studeerde ze Japanse Taal en Cultuur en Media & Performance Studies.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *