In 2013 werd Japanse eten, washoku, toegevoegd aan de UNESCO-representatieve lijst van immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid, een stap die deze toch al hoog aangeschreven keuken nog steviger in de mondiale schijnwerpers zette.
In tegenstelling tot de andere nationale (Franse, Mexicaanse) en regionale (mediterrane) culinaire tradities die dit akkoord ontvangen, wordt washoku gekenmerkt door tamelijk subtiele smaken, waaronder een zacht zoute rokerigheid met een hartige hint van umami die de natuurlijke smaak van het akkoord accentueert. centrale ingrediënten zelf, van zeevruchten tot groenten.
Naast sojasaus en miso is katsuobushi een van de belangrijkste smaakmakers: het geheim achter de dashibouillon die zorgt voor de verrukkelijke body van Japanse soepen en hotpots, en een ingrediënt dat weinig parallellen kent in andere keukens over de hele wereld.
Dus wat is katsuobushi precies? Veel gasten uit het buitenland worden zich voor het eerst bewust van de stof wanneer ze hartige okonomiyaki-pannenkoeken of yakisoba-gebakken noedels serveren, gegarneerd met een handvol flinterdunne kezuribushi, blozend getinte spaanders die lijken te kronkelen en te dansen in de opstijgende hitte. van het gerecht dat ze versieren.
Dit nogal verrassende schouwspel kan voor niet-ingewijden doen vermoeden dat ze een nog levend organisme voorgeschoteld hebben gekregen. Maar als je toevallig de chef-koks ziet die deze garnering bereiden, zul je zien dat de harde, donkere substantie die ze raspen met behulp van een schaaf -achtig gereedschap met een doos eraan, lijkt eigenlijk op een stuk hout.
3 december 2016