Over Tom Omes

Tom is hoofdredacteur van Katern: Japan. Hij studeerde Talen en Culturen van Japan en Journalistiek én Nieuwe Media. Geïnteresseerd in de moderne geschiedenis van Japan, maar leeft niet alleen in het verleden: ook hedendaags Japan interesseert hem zeer.

Japanse afvalscheiding: het goede voorbeeld

Een windvlaag blies het plastic zakje op, richting het water over het strand van Odaiba. De moeder had net uitgebreid de kleren van haar twee zoontjes uitgeklopt, maar spoorde de oudste op bemoedigende toon aan toch maar even terug het zand op te gaan, achter het afval aan. Toen het mannetje het eenmaal te pakken had, verdween het in een grotere zak met afval, die weer in de rugzak van moeder werd gestopt.  Lees verder

Makoto Shinkai: niet de nieuwe Miyazaki

Waar te beginnen als je wilt starten met anime? Negen van de tien keer is het antwoord op die vraag Studio Ghibli. Dat is niet zo heel gek, want ook wie niet veel andere Japanse tekenfilms heeft gezien, kan worden geraakt door de films van met name Hayao Miyazaki. De afgelopen jaren timmert echter een andere regisseur flink aan de weg. Makoto Shinkai deed dat lange tijd onder de radar van het echt grote publiek – tot het najaar van 2016. Lees verder

Kijktip: Terrace House

Toegegeven: de drempel om aan Terrace House te beginnen is wat hoog. In tegenstelling tot onze andere kijktips beschikt de serie, die geproduceerd werd door Fuji TV en sinds twee seizoenen Netflix, namelijk niet over een script. Terrace House is een realityshow die het dagelijks leven van drie vrouwen en drie mannen in één huis volgt. Wie nu angstvisioenen van slaande deuren, sneuvelende huisraad en met infraroodcamera’s gefilmd gerommel in het donker krijgt, kan ik geruststellen: Terrace House is er vrij van. Lees verder

Hoe leegte zorgt voor ritme in Ghibli-films

De allermooiste films zijn die films waarbij je, telkens wanneer je kijkt, iets nieuws ziet. Het overkwam ons wederom toen we begin februari eindelijk Sen to Chihiro no Kamikakushi (hier in 2001 verschenen als Spirited Away) voor het eerst op het grote scherm zagen. Het was een feest om alle memorabele en fantastische scènes weer te zien, maar wat deze keer voor het eerst echt opviel zijn juist de rustpunten daartussen in. Japanners noemen dit principe ‘ma’, wat vrij vertaald pauze of leegte betekent. Lees verder

Wonderlijke winkelnamen

“Waarom lach je en maak je foto’s?”, vroeg mijn Japanse vriendin, toen ik voor de zoveelste keer in de lach schoot om een wonderlijke woordencombinatie boven een winkel. “Het is toch gewoon Engels?” Nou, nee – gewoon is het zeker niet. Japan grossiert, vooral in (ondergrondse) winkelcentra, in de meest fantastische Engelse, Franse en andere buitenlandse winkelnamen. Letterlijk.  Lees verder

Shoutengai: karakteristieke winkelstraatjes

Het moment waarop je niet alleen fysiek, maar ook mentaal in Japan landt, is voor iedereen verschillend. Denk bijvoorbeeld aan de eerste hap van een verse onigiri, een rit met de Yamanote-trein, of de eerste kom miso-soep. Maar hoewel ook die ervaringen mijn hart zeker sneller doen kloppen, is er één moment waarop voor mij alles gevoelsmatig op zijn plek klikt: bij het betreden van een shoutengai. Lees verder

De Yamanote-lijn, halte 30 – Yurakucho

Het moest een keer gebeuren, maar nu is het dan eindelijk echt zover: we hebben de Yamanote-lijn eindelijk rondgeschreven. De buurt rondom station Yurakucho is een perfecte om mee af te sluiten: de wijk bevat zowel grote winkels als kleine boetiekjes en kent zowel brede, nette straten als rommelige steegjes. Daarmee is in Yurakucho het beste van Tokyo verenigd. Lees verder

De doorkijkjes van Takashi Yasui

Japanse filmmakers, animators en schrijvers werken vaak vanuit het principe ‘slice of life’: een op het eerste gezicht arbitraire serie gebeurtenissen, geen uitleg of achtergrond, nauwelijks plot. Alsof het publiek bij toeval een kijkje in de levens van de personages wordt gegund, dat ook plotseling weer voorbij kan zijn: het verhaal begint en eindigt vaak op een ‘gek’ punt, waardoor je als kijker het gevoel hebt dat het nog verdergaat nadat de zaallichten weer zijn aangegaan. Regisseur Hirokazu Kore-eda is er een absolute meester in. Takashi Yasui doet hetzelfde – maar dan in fotovorm. Lees verder