Van 8 tot 11 november is het weer zover: Le Guess Who?, een vierdaags muziekfestival in Utrecht waarop grensverleggende muziek uit de hele wereld wordt gepresenteerd. In popzalen, theaters, kerken en oude fabriekspanden treden meer dan 150 artiesten en acts op – waaronder zes Japanse bands. Lees verder
Wie in Tokyo of Osaka snel ergens wil komen, neemt het beste de metro. Onder de grond is er immers geen kans op file en als er al vertraging optreedt, is dat incidenteel. In Kyoto, met 1,5 miljoen inwoners bepaald geen kleine stad, valt dat echter niet aan te raden: de metro telt er maar twee lijnen. Lees verder
Waar sommige acteurs een halve of hele film nodig hebben om het publiek met hun personage mee te laten voelen, had Kirin Kiki meestal aan één scene genoeg – daarna hield je als kijker van haar. De op 15 september overleden actrice was één van de allerbeste actrices van Japan, en ver daarbuiten. Lees verder
Het is warm in Nederland, de afgelopen weken. Heel erg warm. Maar waar deze temperaturen voor ons behoorlijk zeldzaam zijn, schrikken Japanners er al lang niet meer van terug. Integendeel: in het grootste deel van Japan is het de hele zomer warmer dan 30 graden. Dat vroeg, zeker in vroeger tijden, om creatieve oplossingen. Uchimizu is er daar één van. Lees verder
Manga is één van Japans belangrijkste culturele exportproducten. De stripvorm is wereldwijd razend populair, maar niet geschikt voor iedereen. Zeker als je niet bekend bent met de vorm, kunnen de meeste series behoorlijk ontoegankelijk overkomen. Soms omdat ze al decennia lopen, soms omdat het verhaal vrij snel behoorlijk bizarre wendingen neemt. Voor de beginnende lezers is er slice of life-manga Yotsubato!. Lees verder
Wie dacht dat Nintendo patent had op kleurrijke, typisch Japanse videogames, heeft nooit de Katamari-serie, in eerste instantie exclusief voor Sony’s PlayStation, gezien. Op zich niet heel gek, want het eerste deel uit 2004 verkocht in Japan slechts mondjesmaat en verscheen überhaupt niet in Europa. Wie de serie echter bij één van de vervolgdelen een kans gaf, kent de unieke charme van Katamari. Lees verder
Japanse principes, leeftrends en -wijzen zijn de afgelopen jaren ongekend populair in het westen. Boeken van Europese auteurs, zoals Tomas Navarro met Kintsukuroi en Francesc Miralles en Héctor Garcia met Ikigai, en Japanse schrijvers, zoals Marie Kondo met The Life-Changing Magic of Tidying Up en Fumio Sasaki met Goodbye, Things: The New Minimalism vliegen als warme broodjes over de toonbank. Shinrin yoku – de helende kracht van bosbaden van Annette Lavrijsen is het volgende boek in dat rijtje. Lees verder
Hayao Miyazaki staat niet bekend als een makkelijke man. Zo wereldwijd geliefd als zijn werk is, zo ingewikkeld is de totstandkoming van het grootste deel daarvan. Toen eind jaren ‘90 besloten werd tot de bouw van een museum over het werk van Studio Ghibli, de animatiestudio die hij mede oprichtte, was het geen verrassing dat hij niet voor de makkelijke weg koos. Gelukkig maar – net als zijn films is het Ghibli-museum erg bijzonder.
Lees verder
Ophef in Nagoya: burgemeester Takashi Kawamura is van plan om het stadskasteel, een betonnen replica, op basis van bouwtekeningen uit de 17e eeuw op traditionele wijze te herbouwen. Op zich geen onaardig plan, al betekent het ook dat de liften zullen verdwijnen – en mensen die slecht ter been zijn automatisch de toegang tot het kasteel wordt ontzegd. Actiegroepen hebben daarom al bezwaar tegen het plan aangetekend. Hoe toegankelijk is Japan eigenlijk voor mensen met een beperking? Lees verder
Vertel een Japanner dat je in Hiroshima bent geweest, en in 99 procent van de gevallen zal hij of zij vragen of je okonomiyaki hebt gegeten. In 100 procent van de gevallen zul je daar bevestigend op antwoorden, want het blijkt in de praktijk vrij lastig om naar Hiroshima te gaan en géén okonomiyaki te eten. Het wordt er nagenoeg op iedere straathoek verkocht. Maar dat is geen straf, want een goede hartige pannenkoek gaat er altijd in. Lees verder
