Over Tom Omes

Tom is hoofdredacteur van Katern: Japan. Hij studeerde Talen en Culturen van Japan en Journalistiek én Nieuwe Media. Geïnteresseerd in de moderne geschiedenis van Japan, maar leeft niet alleen in het verleden: ook hedendaags Japan interesseert hem zeer.

Alle bijdragen van: Tom Omes

Geplaatst op door

Leestip: Miyazakiworld

Beantwoorden

In 2016 kondigde hij aan nog één keer het tekenschort voor te zullen binden: regisseur Hayao Miyazaki, grootmeester van de Japanse animatie, werkt op dit moment hard aan zijn laatste film. Eerder zouden we daarvan opkijken, maar tegenwoordig nemen we dit soort statements met een flinke korrel zout. Miyazaki kondigde zijn pensioen namelijk al minstens drie keer eerder aan, en keerde telkens terug. Wat drijft Miyazaki? In haar boek Miyazakiworld probeert Susan Napier een antwoord op die vraag te geven. Lees verder →

Geplaatst op door

De Japanse naamvolgorde: andersom(s)

Beantwoorden

Toen Donald Trump voor het eerst als president van de VS contact met de premier van Japan had gehad, sprak hij gloedvol over zijn goede vriend, ‘premier Shinzo’. Dat Trump er niet in slaagde om de Japanse minister-president respectvol bij zijn achternaam te noemen, zal weinigen verrassen. Toch is het niet gek dat hij de vergissing maakt – hij is zeker niet de enige. In Japan wordt de familienaam namelijk eerst gezegd of geschreven. Buiten de landsgrenzen wordt echter de omgekeerde (westerse) volgorde gehanteerd. De hoogste tijd om aan die verwarring een einde te maken- althans, als het aan de regering Abe ligt. Lees verder →

Geplaatst op door

Waarom Japanners (meestal) niet op straat eten of drinken

Beantwoorden

Op het station gauw nog even een makkelijke maaltijd kopen en deze in de trein naar huis wegwerken, het is in Nederland heel gewoon. Menig trein walmt hier in de spits naar friet speciaal, patat oorlog of ander stationsvoedsel. Zo niet in Japan. Niet alleen wordt daar tijdens korte en middellange treinreizen niet gegeten: op straat eten en drinken is er sowieso ongebruikelijk. Lees verder →

Geplaatst op door

Pasuke laat zien dat mislukken mag

Beantwoorden

Aan mascottes is er in Japan bepaald geen gebrek. Zowel publieke organisaties als commerciële bedrijven maken er gretig gebruik van, om de doodsimpele reden dat het werkt: je kunt nog zoveel pakkende slogans bedenken, maar met een koddige mascotte genereer je bij het Japanse publiek veel meer aandacht voor je merk, dienst of product. Pasuke is in die zin een vreemde eend in de bijt: deze pandabeer maakt eigenlijk geen reclame voor de organisatie die hem bedacht. Hij staat misschien wel voor iets veel belangrijkers. Lees verder →

Geplaatst op door

Japanse schooluniformen

Beantwoorden

Waar de discussie in Nederland over de voors en tegens van schooluniformen al decennia woedt, zijn de Japanners er al lang uit: sinds het einde van de 19e eeuw dragen scholieren daar verplicht een uniform. Wat is de geschiedenis achter het Japanse schooluniform, en waarom wordt het gedragen? Lees verder →

Geplaatst op door

Het einde van Arashi

1

Nog geen drie jaar na het einde van SMAP krijgt Japan een nieuwe tik te verwerken: de leden van de immens populaire boyband Arashi hangen de microfonen aan de wilgen. De miljoenen fans hebben gelukkig wel nog (bijna) twee jaar om eraan te wennen: eind 2020 valt het doek. Lees verder →

Geplaatst op door

Akiya: lege huizen hergebruikt

Beantwoorden

Gigantische huizenprijzen zijn niet alleen een Nederlands verschijnsel: ook in Japan moet bar veel worden betaald voor een eigen woning. Zeker in Tokyo, waar de gemiddelde prijs van een huis afgelopen jaar op 64,9 miljoen yen lag: omgerekend ruim 520.000 euro. Dat is een flinke prijs, met name voor starters. Sinds kort bieden akiya, letterlijk ‘verlaten huizen’, uitkomst. Lees verder →

Geplaatst op door

Kijktip: Shoplifters

1

Toen Shoplifters deze lente de Gouden Palm won op het filmfestival van Cannes, werd dat door een deel van de filmpers gezien als een compromis; de jury zou het niet eens hebben kunnen worden over andere films. Niets van waar, zei juryvoorzitter Cate Blanchett, “de film heeft ons compleet van ons stuk gebracht”. In de Nederlandse bioscoop, ruim een half jaar later, blijkt dat bepaald niet overdreven. Lees verder →