Het is warm in Nederland, de afgelopen weken. Heel erg warm. Maar waar deze temperaturen voor ons behoorlijk zeldzaam zijn, schrikken Japanners er al lang niet meer van terug. Integendeel: in het grootste deel van Japan is het de hele zomer warmer dan 30 graden. Dat vroeg, zeker in vroeger tijden, om creatieve oplossingen. Uchimizu is er daar één van. Lees verder →

Manga is één van Japans belangrijkste culturele exportproducten. De stripvorm is wereldwijd razend populair, maar niet geschikt voor iedereen. Zeker als je niet bekend bent met de vorm, kunnen de meeste series behoorlijk ontoegankelijk overkomen. Soms omdat ze al decennia lopen, soms omdat het verhaal vrij snel behoorlijk bizarre wendingen neemt. Voor de beginnende lezers is er slice of life-manga Yotsubato!. Lees verder →

Wie dacht dat Nintendo patent had op kleurrijke, typisch Japanse videogames, heeft nooit de Katamari-serie, in eerste instantie exclusief voor Sony’s PlayStation, gezien. Op zich niet heel gek, want het eerste deel uit 2004 verkocht in Japan slechts mondjesmaat en verscheen überhaupt niet in Europa. Wie de serie echter bij één van de vervolgdelen een kans gaf, kent de unieke charme van Katamari. Lees verder →

Japanse principes, leeftrends en -wijzen zijn de afgelopen jaren ongekend populair in het westen. Boeken van Europese auteurs, zoals Tomas Navarro met Kintsukuroi en Francesc Miralles en Héctor Garcia met Ikigai, en Japanse schrijvers, zoals Marie Kondo met The Life-Changing Magic of Tidying Up en Fumio Sasaki met Goodbye, Things: The New Minimalism vliegen als warme broodjes over de toonbank. Shinrin yoku – de helende kracht van bosbaden van Annette Lavrijsen is het volgende boek in dat rijtje. Lees verder →

Hayao Miyazaki staat niet bekend als een makkelijke man. Zo wereldwijd geliefd als zijn werk is, zo ingewikkeld is de totstandkoming van het grootste deel daarvan. Toen eind jaren ‘90 besloten werd tot de bouw van een museum over het werk van Studio Ghibli, de animatiestudio die hij mede oprichtte, was het geen verrassing dat hij niet voor de makkelijke weg koos. Gelukkig maar – net als zijn films is het Ghibli-museum erg bijzonder.
Lees verder →

Ophef in Nagoya: burgemeester Takashi Kawamura is van plan om het stadskasteel, een betonnen replica, op basis van bouwtekeningen uit de 17e eeuw op traditionele wijze te herbouwen. Op zich geen onaardig plan, al betekent het ook dat de liften zullen verdwijnen – en mensen die slecht ter been zijn automatisch de toegang tot het kasteel wordt ontzegd. Actiegroepen hebben daarom al bezwaar tegen het plan aangetekend. Hoe toegankelijk is Japan eigenlijk voor mensen met een beperking? Lees verder →

Vertel een Japanner dat je in Hiroshima bent geweest, en in 99 procent van de gevallen zal hij of zij vragen of je okonomiyaki hebt gegeten. In 100 procent van de gevallen zul je daar bevestigend op antwoorden, want het blijkt in de praktijk vrij lastig om naar Hiroshima te gaan en géén okonomiyaki te eten. Het wordt er nagenoeg op iedere straathoek verkocht. Maar dat is geen straf, want een goede hartige pannenkoek gaat er altijd in. Lees verder →

Een windvlaag blies het plastic zakje op, richting het water over het strand van Odaiba. De moeder had net uitgebreid de kleren van haar twee zoontjes uitgeklopt, maar spoorde de oudste op bemoedigende toon aan toch maar even terug het zand op te gaan, achter het afval aan. Toen het mannetje het eenmaal te pakken had, verdween het in een grotere zak met afval, die weer in de rugzak van moeder werd gestopt.  Lees verder →

Waar te beginnen als je wilt starten met anime? Negen van de tien keer is het antwoord op die vraag Studio Ghibli. Dat is niet zo heel gek, want ook wie niet veel andere Japanse tekenfilms heeft gezien, kan worden geraakt door de films van met name Hayao Miyazaki. De afgelopen jaren timmert echter een andere regisseur flink aan de weg. Makoto Shinkai deed dat lange tijd onder de radar van het echt grote publiek – tot het najaar van 2016. Lees verder →

Toegegeven: de drempel om aan Terrace House te beginnen is wat hoog. In tegenstelling tot onze andere kijktips beschikt de serie, die geproduceerd werd door Fuji TV en sinds twee seizoenen Netflix, namelijk niet over een script. Terrace House is een realityshow die het dagelijks leven van drie vrouwen en drie mannen in één huis volgt. Wie nu angstvisioenen van slaande deuren, sneuvelende huisraad en met infraroodcamera’s gefilmd gerommel in het donker krijgt, kan ik geruststellen: Terrace House is er vrij van. Lees verder →