Over Guan van Zoggel

Ondanks dat hij vooral blogt over wat de Japanse overheid zelf ‘Cool Japan’ noemt (anime, manga, games, etc.), verkent hij ook graag de wondere werelden van Heian- en vroegmoderne literatuur, en het filosofisch gedachtengoed van de Kyoto-school.

Alle bijdragen van: Guan van Zoggel

Geplaatst op door

Speel-/leestip: The House in Fata Morgana

Beantwoorden

Soms is het best wel lastig om een product een label te geven. Visual novels zijn een goed voorbeeld daarvan. Het is een genre dat de grenzen tussen boeken, strips en games opzoekt. Ze worden aangeboden als game en je koopt ze via Steam of voor de spelcomputer onder je tv. Toch doe je in een visual novel niets anders dan dialogen lezen of beluisteren. Soms moet je een keuze maken, die invloed heeft op het verloop van het verhaal. De mogelijkheiden van een visual novel – statische beelden met heel veel tekst – zijn dus vrij beperkt. In die beperking schuilt ook de kracht van het genre: de verhalen die ze vertellen zijn vaak erg goed. The House in Fata Morgana, de eerste visual novel van Japanse ontwikkelaar Novectacle, is daarvan een schoolvoorbeeld. Lees verder →

Geplaatst op door

Utawarerumono: geïnspireerd door Ainu

Beantwoorden

Aan Germaanse mythologie geen gebrek in Japanse games. In de regel duikt er in de rollenspellen altijd wel een Yggdrasil of een Walhalla op, vaak bewoond door een Heimdallr of een Odin. Fenrir en Jormungand zijn ook geliefd. Japanse ontwikkelaars laten zich ook vaak inspireren door de Romeinse, Griekse of natuurlijk hun eigen rijke culturele historie. Maar vrijwel nooit is een videogame gebaseerd op de cultuur van de Ainu, de oorspronkelijke bewoners van het noordelijke Japanse eiland Hokkaido. Utawarerumono brengt daar verandering in. Lees verder →

Geplaatst op door

Taiko no Tatsujin: trommelen op J-Pop en klassiek

1

De kans is klein dat je Taiko no Tatsujin al kent – laat staan de game hebt gespeeld – maar je hebt ‘m vermoedelijk wel voorbij zien komen als je de film Lost in Translation hebt gekeken! Terwijl de piepjonge Scarlett Johansson zich een weg baant door een Japanse arcadehal, speelt een Japanner één van de openingsnummers van de populaire anime Doraemon op een Taiko no Tatsujin-arcademachine. Lees verder →

Geplaatst op door

Persona 5 haalt uit naar de samenleving

Beantwoorden

Voor Japanse role-playing games is dit najaar een belangrijk kwartaal. Final Fantasy XV haalde na een ontwikkeling van tien jaar eindelijk de eindstreep en Pokémon-fans werden getrakteerd op een splinternieuwe generatie schattige monsters. In Japan verscheen het langverwachte Persona 5, opvolger van de alweer acht jaar geleden verschenen PlayStation 2-titel Persona 4. Er is in die tijd veel veranderd, maar de serie geeft onverminderd sociaal commentaar. Lees verder →

Geplaatst op door

Kijk- en leestip: Silver Spoon

Beantwoorden

Mangaka (‘manga artiest’) Hiromu Arakawa verwierf wereldwijd naamsbekendheid met haar langlopende serie Fullmetal Alchemist, waarin ze mangalezers ruim 9 jaar trakteerde op de spannende avonturen van de broertjes Elric – waar twee geprezen anime-series van werden gemaakt. Aan alles komt echter een eind, en zo ook in 2010 aan Fullmetal Alchemist. Het jaar erop begon ze met haar nieuwe project, Silver Spoon, dat een versnelling terugneemt qua fantasie, maar wel de uitmuntende kwaliteit van Arakawa’s werk waarborgt. Lees verder →

Geplaatst op door

Speeltip (5) – Xenoblade Chronicles

Beantwoorden

De visie en ambities van gameregisseur Tetsuya Takahashi zijn grenzeloos. Enkele maanden geleden besprak ik op lovende wijze zijn magnum opus, Xenogears. Vandaag nemen we zijn meest recente project onder de loep, genaamd Xenoblade Chronicles. Het was niet alleen de zoveelste fantastische toevoeging aan de bibliotheek van Wii-titels, maar het was ook nog eens de oase waar elke liefhebber van Japanse role-playing games halsreikend naar uitkeek – zeker toen er in 2011 een droogte op het gebied van dat genre heerste. Lees verder →

Geplaatst op door

Speeltip (4) – Magical Pop’n

Beantwoorden

Zo nu en dan start ik een SNES-emulator op om een obscure ROM, gevonden in een duister hoekje van het internet, aan een speelsessie te onderwerpen. Dat levert meestal gezucht, gekreun en gesteun op. Maar soms ook genot, omdat je bij toeval stuit op een ruwe edelsteen. Het Super Famicom-spel Magical Pop’n behoort tot die laatste categorie. Lees verder →