In gesprek met Neo Sora over zijn film Happyend

Begin maart opende het CinemAsia-filmfestival met Happyend, de eerste lange speelfilm van de Japans-Amerikaanse regisseur Neo Sora. Hij is tot nu toe vooral bekend om Ryuichi Sakamoto: Opus, een registratie van het laatste concert van de wereldberoemde, helaas overleden, componist (tevens zijn vader). Happyend volgt een groep scholieren in het Japan van de nabije toekomst, en gaat over vriendschap, politiek ontwaken, racisme, en de leven met de dreiging van aardbevingen. Enkele dagen na de vertoning van de film spraken we met Sora-san over het ontstaan van de film, zijn belangrijkste inspiratiebronnen, en zijn kijk op Japan. Lees verder

Kyoto : Sanjūsangen-dō – Duizend-en-een voudig mededogen

De naam van deze tempel laat zich letterlijk vertalen als Hal (dō) van drieëndertig (sanjusan) ruimtes tussen de zuilen (gen) en refereert aan de architectuur van de 120 meter lange boeddhistische tempelhal. Met gepaste trots, het is het langste houten gebouw ter wereld. Toch gaat het zoals met zoveel zaken (en mensen) niet om de buitenkant, het is de inhoud die telt. Tot maar liefst 1001 gebaren van mededogen. Lees verder

Futaba, een nieuw begin

Als we hier in Nederland iets lezen over Fukushima gaat het altijd over radioactiviteit en “het gevaar”, terwijl er in het overgrote deel (97%!) van de prefectuur in Tohoku niets aan de hand is. We zijn nu zoveel jaar verder en Fukushima verdient het om het stigma van “gevaarlijk” kwijt te raken. Ik kom er regelmatig, voel me er thuis en het is daardoor een persoonlijke missie om vooral andere verhalen over Fukushima te vertellen. Lees verder

Schuiven met fusuma

Fusuma (襖) zijn verticale rechthoekige panelen die van links naar rechts kunnen worden verplaatst om ruimtes te herdefiniëren binnen een kamer, of fungeren als deuren. Fusuma zijn even groot als een tatami-mat, twee tot drie centimeter dik, maar toch licht van gewicht. Fusuma hebben een esthetische waarde, dragen samen met de tatami bij aan dat typische karakter van een Japanse kamer. Fusuma zijn vooral ook geweldig functioneel. Ze draaien niet, ze schuiven! Lees verder

Naschoolse activiteitenclubs in Japan

Voor liefhebbers van manga en anime klinken naschoolse activiteitenclubs waarschijnlijk bekend in de oren. Denk bijvoorbeeld aan de volleybalclub uit de populaire anime Haikyuu!, de zwemclub uit Free! of de muziekgroep uit K-ON!. Voor degenen die hier minder bekend mee zijn: naschoolse activiteitenclubs in Japan zijn verenigingen waar leerlingen van Japanse scholen zich (op hoog niveau) bezighouden met hun hobby’s en sporten. Hoewel dit op het eerste gezicht niet veel verschilt van Nederlandse sportclubs, is de werkelijkheid heel anders. Lees verder

Noren: veelzijdiger dan voordeuren

Bij Japanse deuren zullen de meesten, logischerwijs, eerst denken aan shōji. Maar naast deze schuivende panelen en ‘gewoon’ openzwaaiende deuren kent Japan nóg een optie om een scheiding tussen twee ruimten te markeren. Eentje die je bovendien vaker in het moderne straatbeeld zal aantreffen dan shōji: de noren. Lees verder

Zao Onsen: een verborgen sneeuwparadijs

Japan, sneeuw en wintersport. Deze combinatie van woorden doet de meeste mensen waarschijnlijk denken aan Hokkaido, de meest noordelijke prefectuur van Japan. Hoewel het natuurlijk waar is dat Hokkaido bekend staat als een van de beste plekken ter wereld voor consistente poedersneeuw, vergeten veel mensen dat er een stukje zuidelijker nog veel meer moois te vinden is: Zao Onsen. Lees verder

Hayao Miyazaki and the Heron

Zo gesloten als Studio Ghibli is wanneer er aan een nieuwe animatiefilm wordt gewerkt, zo open is de studio ná verschijning in de zalen. Het is inmiddels een bekend patroon: bij elke film verschijnt een boek met concept art en interviews, én een documentaire. Waar wij vervolgens een stukje aan wijden, want kijken in de Ghibli-keuken? Dat verveelt nooit. Lees verder

Imonikai: een herfsttraditie van Yamagata

Voor de meeste mensen die niet in Yamagata, of op zijn minst de Tohoku-regio, zijn geweest, zal een Imonikai waarschijnlijk als een onbekend begrip klinken. Hoewel het volgens Google Translate letterlijk een ‘gestoofde aardappelfeestje’ is, moet ik zeggen dat die naam deze jaarlijkse herfsttraditie geen eer aan doet.
In de realiteit is het een bijeenkomst in de buitenlucht, vaak aan de oever van een rivier, met vrienden, familie, en/of collega’s. Hierbij wordt gepraat, gelachen, en vooral…. Imoni gegeten.
Lees verder