“Waarom lach je en maak je foto’s?”, vroeg mijn Japanse vriendin, toen ik voor de zoveelste keer in de lach schoot om een wonderlijke woordencombinatie boven een winkel. “Het is toch gewoon Engels?” Nou, nee – gewoon is het zeker niet. Japan grossiert, vooral in (ondergrondse) winkelcentra, in de meest fantastische Engelse, Franse en andere buitenlandse winkelnamen. Letterlijk. 

Seibu, Ekitan, Tsutaya en Yodobashi – het zijn stuk voor stuk Japanse namen die klinken als een klok. Je vindt ze op de gevels van de vermaarde en enorme warenhuizen rond de treinstations. Onder de grond is echter nog een wonderlijke winkelwereld. Kilometers lange malls en shotengai verbinden daar de treinstations en metrohaltes met elkaar. Het is er inmiddels net zo prettig winkelen als boven de grond, maar dat is niet de enige reden om er op ontdekkingsreis te gaan: juist hier tref je de meest prachtige winkelnamen. De meeste hieronder spotten we in de Porta Underground Shopping Mall onder het station van Kyoto, maar in Osaka, Tokyo en de andere grotere Japanse steden is het eveneens genieten geblazen.

Eigenzinnige magiër

‘Ciaopanic Typy’ is met afstand de beste winkelnaam, vandaar ook de eervolle vermelding bovenaan dit stuk. Ciaopanic Typy – het heeft iets mystieks. Hoelang je het ook probeert, de oorspronkelijke bedoeling van de bedenker is er op geen enkele manier in terug te herkennen. In die zin is ‘Univerval Muse’ wat gemakkelijk, want hoewel in dat eerste woord de s (per ongeluk?) is vervangen door een v, heeft muze natuurlijk een positieve connotatie. Hetzelfde geldt voor ‘Sense of Place’ en ‘Holiday’.

‘Capricieux Lemage’ is echter wel weer genieten met volle teugen, zeker als je het vertaalt: je zou het kunnen lezen als ‘le mage capricieux’, wat – volgens Google Translate althans – ‘de eigenzinnige magiër’ betekent. Spreek dat maar eens met droge ogen uit als iemand je vraagt waar je die nieuwe jurk vandaan hebt. En als je ‘ehka sohpo’ door de vertaalmachine haalt, herkent deze het als Fins, wat zich laat vertalen als ‘misschien ben je het daarmee eens’. “Heb je een nieuwe broek?” “Jazeker – misschien ben je het ermee eens?”

Even geweldig is de Japanse neiging om onder veel merknamen het jaar van oprichting te plaatsen, liefst voorafgegaan door het Franse ‘depuis’. Op zich niet gek, dat gebeurt hier ook – maar wel pas als een merk een naam heeft kunnen opbouwen en minstens 20 jaar bestaat. Kijk dus niet raar op als een Japans kledingmerk met trots vermeldt dat het ‘depuis 2017’ is.

Exotisch en sjieke winkelnamen

De reden achter de populariteit van Engelse en Franse winkelnamen ligt voor de hand: het klinkt exotisch, en heeft iets sjieks. Dat gebeurt hier om die reden ook: wat te denken van een ‘lunchroom’ of ‘brasserie’, waar het eenmaal binnen gewoon om een broodjeszaak blijkt te gaan. En wat te denken van een kledingwinkel die ‘Mango’ heet? Wat heeft fruit met kleren te maken? Wie dan, denk ik altijd als ik een WE betreed. Laat ik maar niet beginnen over Pull & Bear.

Dat het juist in Japan zo opvalt, komt doordat zowel de taal als het land mijlenver van zowel Engeland als Frankrijk verwijderd zijn. Dat weerhoudt de Japanners er echter niet van om zich flink door Europa te laten inspireren. Het land begon daarmee in de Meiji-periode (1868-1912), toen het bij de razendsnelle modernisering elk westers voorbeeld volgde dat het kon vinden. Daar is het dus in zekere zin nooit mee opgehouden – met van tijd tot tijd fantastische resultaten.

8 februari 2018 Tom Omes