De Fushimi Inari-taisha (伏見稲荷大社) in Kyoto is wereldberoemd om haar lange rijen achter elkaar geplaatste torii. Geen misverstand mogelijk: dit is een shinto-schrijn. De vermiljoenrode poorten vormen de hoofdattractie voor elk fototoestel. Toch zijn niet de poorten de hoofdrolspelers in deze schrijn, die rol is weggelegd voor de vossenbeelden. Lees verder →

De Sensō-ji, ook wel Asakusa Kannon-tempel, is de oudste boeddhistische tempel in Tokyo. De tempel werd gesticht in 628. Het complex werd echter tijdens de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd, waardoor de gebouwen die we nu bezoeken replica’s zijn van de oorspronkelijke. De tempel in het hart van de hoofdstad is een belangrijke toeristische trekpleister en voor de Japanners zelf hét symbool voor de naoorlogse wederopbouw. Lees verder →

Seiya-san Muryōshu-ji Kita-in (星野 山 無量 寿 寺 喜 多 院) Is een boeddhistische tempel in Kawagoe (Saitama-ken), iets ten noorden van Tokyo. Kawagoe wordt liefkozend Little Edo genoemd, vanwege de vele bewaard gebleven Kurazukuri, handels- en pakhuizen en de markante brandtoren. Maar vooral ook vanwege de Kitain, die ooit deel uitmaakte van het oorspronkelijke Edo-kasteel voordat ze verhuisde naar deze bezienswaardige en snel bereikbare stad.
Lees verder →

Todai-ji is het meest bekende boeddhistische tempelcomplex in Nara. Het is dé reden om er naar toe te gaan, bijvoorbeeld vanuit Kyoto. De Daibutsuden (大仏殿, Grote Boeddha-hal), herbergt ’s werelds grootste bronzen Boeddha: de Daibutsu. De tempel dient ook als het Japanse hoofdkwartier van de Kegon-school van het boeddhisme. De tempel staat – samen met 7 andere tempels en schrijnen in Nara – op de UNESCO wereld erfgoedlijst. Herten, boodschappers van de goden in shinto, lopen met duizenden vrij rond over het tempelcomplex. Lees verder →

Nikkō Tōshō-gū (日光東照宮) is een shintoschrijn in de stad Nikko, ongeveer 140 kilometer ten noorden van Tokyo. De Toshogu is opgedragen aan Tokugawa Ieyasu, de stichter van het Tokugawa-shōgunaat. Samen met de Futarasan-jinja en de boeddhistische Rinnō-ji staat de Toshogu-schrijn op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Lees verder →

Otowa-san Kiyomizu-dera (清水寺 – de Helder Water-tempel) is een boeddhistisch tempelcomplex in Kyoto. De tempel is in 798 tijdens de Heian-periode gesticht en staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Aan de voet van de rots waarop de tempel gebouwd is, ontspringt een bron. Aan deze bron ontleent de tempel haar naam. De veranda voor het hoofdgebouw hangt ver over de rots en wordt gesteund door een indrukwekkend kruiswerk van houten stammen. De Kiyomizu-dera is één van de belangrijkste bezienswaardigheden van Kyoto. Lees verder →

Japan is (ook) een land van tempels en schrijnen. Wie aan Japan denkt, ziet ze onmiddellijk voor zich: houten gebouwen met een elegant gewelfd dak, in vermiljoen rood en zwart. Maar ze zijn er ook in andere kleuren, en niet één Japanse tempel of schrijn is hetzelfde. Alleen al Kyoto kent ruim 2000 heiligdommen. Elke stad, dorp of plaats van betekenis heeft er talloze, die zonder uitzondering zeer de moeite van een bezoek waard zijn. Om je tot rust te laten komen, om je te verwonderen over het ongelooflijk ambachtswerk, om verschillen te ontdekken in architectuur en om te leren zien welke plaats het gebedshuis inneemt in boeddhisme of shinto. Voor een wens of een gebed. Voor wie iets verder wil kijken bieden we een aantal aandachtspunten. Lees verder →

Onlangs verscheen bij uitgeverij Kleine Uil een reisverhalenbundel van Caroline van Ommeren met deze titel Dwarrelende bloesem, knipperend neonlicht. De redactie van Katern: Japan mocht al genieten van deze vlot geschreven en raak getypeerde verhalen over Japan en haar bewoners. De auteur reist en gidst al geruime tijd in Zuid- en Zuidoost-Azië. Japan werd echter het land waarover werd geschreven. Blijkbaar neemt Japan een speciale plaats in. We spraken met Caroline.  Lees verder →

Belangrijke heiligdommen worden eens in de zoveel tijd flink onder handen genomen. In Japan wordt de Ise Jingu eens per twintig jaar afgebroken, en daarna weer opgebouwd. Daar komen de nodige rituelen aan te pas. Afgelopen maart werd op eenzelfde wijze de East Asian Library van de Universiteit Leiden verhuisd van Arsenaal naar Universiteitsbibliotheek. Deze schatkamer bevat de belangrijkste collecties van Nederland op het gebied van Sinologie, Japanologie en Koreanistiek. Deze collecties zijn samengevoegd met die van Zuid- en Zuidoost Azië en vormen nu samen de Asian Library Leiden. Lees verder →

Wanneer ons gevraagd wordt of het mogelijk is om naar Japan te reizen zonder Japans te spreken, reageren we altijd positief: zeker in de grote steden is verkeersinformatie in twee talen beschikbaar en wordt in elk geval rudimentair Engels verstaan. Lost in translation ben je niet snel. Maar wees wel gewaarschuwd: als je zonder smartphone of kaart een plek probeert te vinden, kun je daar best wat tijd aan kwijt zijn. Japanse adressen zijn namelijk anders opgebouwd dan de onze. Lees verder →