Seiya-san Muryōshu-ji Kita-in (星野 山 無量 寿 寺 喜 多 院) Is een boeddhistische tempel in Kawagoe (Saitama-ken), iets ten noorden van Tokyo. Kawagoe wordt liefkozend Little Edo genoemd, vanwege de vele bewaard gebleven Kurazukuri, handels- en pakhuizen en de markante brandtoren. Maar vooral ook vanwege de Kitain, die ooit deel uitmaakte van het oorspronkelijke Edo-kasteel voordat ze verhuisde naar deze bezienswaardige en snel bereikbare stad.

Kenmerken

De huidige Kitain hal is niet altijd tempel geweest. In feite was het de geboorteplek van shogun Tokugawa Iemitsu in Edo. Iemitsu was de kleinzoon van de eerste shogun Ieyasu, droeg de tempels en schrijnen een warm en gul hart toe (hij liet immers de Tosho-gū in Nikko bouwen voor zijn opa) en stond zijn “wieg” af aan de priester Tenkai van Kawagoe in 1638 toen de oorspronkelijke tempel door brand werd verwoest. Brand is wel een terugkerend dingetje in de geschiedenis van de tempels en schrijnen. Vuur staat met stip op de eerste plaats in de categorie rampen, op de voet gevolgd door aardbevingen en burgeroorlogen. Hout is immers het voornaamste bouwmateriaal en dat combineert niet altijd met de vele kaarsen die in een tempel nu eenmaal gebrand worden. Orkanen, of in de ‘couleur locale’ typhoons, hebben minder grip op de knappe constructies.

De eigenaren van de kurazukuri hadden de brandveiligheid beter voor elkaar. In Kawagoe vind je nog hele straten met de zogenaamde kura, pakhuizen annex winkel uit de Edo-periode. Het naamdeel zukuri geeft aan dat deze huizen vooral van klei werden gemaakt met ultra dikke muren, zodat de opgeslagen waren koel bleven in de hete zomermaanden en een stuk beter beschermd waren tegen een uitslaande brand.

Kawagoe heeft ook een zeer opvallende toki no kane of brandtoren, die vanuit nagenoeg het hele stadscentrum nog steeds te zien is. Van hout. Dit is dan ook een replica van een eerder afgebrande voorganger. Het gebouw heeft – voor wie dat wil zien – iets weg van een whisky-distilleerderij in de Schotse hooglanden, maar diende als uitkijkpost en bevat een grote bronzen bel die geluid werd bij rook. Want waar rook is, is vuur.

Historie

De geschiedenis van de Kitain is vermoedelijk begonnen toen de monnik Ennin in 830 de Muryōju oprichtte. Muryōju is een Japanse naam voor de Boeddha Amitabha (de boeddha van het nimmer eindigend leven). Ennin behoorde tot de Tendai-school, op dat moment mainstream-boeddhisme in Japan. Zijn voornaamste doel was het realiseren van een plaats van aanbidding van deze Muryōju opdat de Kawagoeërs zich zouden kunnen optrekken aan de levenslessen. Een Tendai-tempel is in drie delen verdeeld: Oorspronkelijk was er behalve de Kitain (Noordelijke Tempel), ook een Nakain (Midden Tempel) en een Minamiin (Zuid Tempel). De Nakain was de belangrijkste van de drie.

Een barre brand legde het complex in 1205 in de as. In 1296 – what took you so long? – bouwde men onder leiding van monnik Sonkai de tempels weer op. Keizer Go-Fushimi was verheugd en maakte het Muryōju drietempelcomplex de administratieve zetel voor alle op dat moment 580 Tendai-tempels in de Kanto-regio in Oost-Japan in 1300. Dat is overigens nog steeds zo. Deze hoofdrol verklaart ook waarom Iemitsu te hulp schoot in 1638. De abten van Kawagoe onderhielden een prima relatie met het shogunaat en abt Tenkai van de Kitain was zelfs een goede vriend van grootvader Ieyasu. Die mocht dus graag geholpen worden. Vanuit Edo werden delen van het kasteel als ontvangstzalen, studieruimten, keukens, toiletten en badkamers ‘ingevlogen’. Tenkai zorgde er tevens voor dat van de drie tempels, de Kitain, de belangrijkste werd. Bovendien veranderde hij enkele kanji zodat de betekenis van Kitain nu staat voor Tempel van groot Geluk. Woow. Daar moet u dus naar toe. De Nakain is er nog steeds als een aparte tempel, maar van de Minamiin is nu alleen nog een klein kerkhof over.

De formele naam van de Kitain is Seiya-san Muryōshu-ji Kita-in, we onderscheiden een bergnaam-san, tempelnaam-ji en een kloosternaam-in. De berg Seiya – de tempel van de Amida Boeddha – de Kita-in zuidelijke tempel, thans tempel van het groot geluk. Zie ook: Ken uw Tempel. Maar u mag ook Kawagoe Daishi zeggen. Dat doet de volksmond ook.

Tempelcomplex

De plattegrond hiernaast suggereert dat de Kitain in een bos ligt, ver van de bewoonde wereld. Dat is niet zo, het complex ligt midden in de stad en vormt er het hart van. Aan het blauwgrijze dak is de Kitain zelf herkenbaar, en wie deze reeks volgt, weet inmiddels dat het rode gebouw op de voorgrond een shintoschrijn is, want herkenbaar aan het ceremoniële hek of tamagaki.

De schrijn in kwestie is een Tosho-gū, net als het grote voorbeeld in Nikkō, een eerbetoon aan de Grote Ieyasu. Zowel Tenkai als Iemitsu vonden een shinto-schrijn voor de eerste shōgun passend binnen het tempelcomplex. In 1638 (brand) en voor de tweede maal 1640 werd de Senba Tōshō-gū schrijn in gebruik genomen. Het tamagaki-hek draagt de mon of embleem met de stokroos van de Tokugawafamilie.

Het complex bevat nog veel meer gebouwen, die losjes rondgestrooid lijken te zijn in het park-achtige en gelukkig schaduwrijke terrein. Ook de sfeer is losjes, het leven van alledag lijkt zich prima te mengen met het tempelbestaan. Mensen lopen via het terrein van de ene winkelstraat naar de andere. Zij steken over en groeten en passant ook even de boeddha. Ouderen treffen elkaar voor een potje shōgi, Japans schaak. De Kitain is ook een prima plek om de nieuwe auto even te laten inzegenen en te laten beschermen tegen motorpech of verkeersongelukken. De auto wordt door de familie op het terrein gereden en door een priester gezegend.

Bezoek onder meer:

• De Kitain hondō met haar imposant en elegant blauw-grijze dak en de opvallende gekleurde brokaten noren;
• Tahōtō, het complex heeft een bescheiden pagode van maar twee etages;
• Achter de hondō bevinden zich de graven van vijf Matsudaira-clan daimyō die tijdens de 18e en 19e eeuw Kawagoe regeerden;
• De Shōrō of klokkenstoel dateert uit 1702;
• Jigen-do is een kapel gewijd aan de priester Tenkai, gebouwd in 1645;
• De writing hal, het administratief centrum, was eveneens ooit een deel van het kasteel van Edo. Het bevatte oorspronkelijk het privékwartier van Kasuga no Tsubone, de vroedvrouw van Iemitsu.

In detail: 500 Rakan

Naast de ingang naar de Kitain staan ​​de standbeelden van de 500 discipelen van boeddha, bekend als de Go-hyaku rakan. Wie ze telt weet dat het er zelfs 540 zijn. En ze verschillen alle van elkaar. Er wordt gezegd dat als je ’s nachts alle beelden zou aanraken, dat je er dan een vindt die warm aanvoelt. Markeer het beeld, kom terug gedurende de dag, en je ziet dat het een beeld is dat het meest op jou lijkt! De beelden zijn gehouwen tussen 1782 en 1825 en er staat inmiddels een hek omheen. ’s Nachts voelen is er dus niet meer bij.

Antiekmarkt

Wie niettemin toch bij het krieken van de dag uit de veren gaat, kan eens per maand een bezoek brengen aan een in geheel Japan gerespecteerde antiek- en vlooienmarkt op het terrein van een tempel enkele straten verder. De Narita-san Kawagoebetsu-in aan de Kubo-cho wordt al in het donker omringd door ruim 100 kramen en de eerste liefhebbers slaan heel vroeg hun slag. Alleen al voor deze markt is een extra koffer een goed idee. Naast tanuki-beeldjes, shōgi-tafels, houten daruma-figuren, servies en kiriko-glaswerk vind je hier ook gerust vintage Super Mario-spullen, zeldzame manga en oud speelgoed. En deze interessante telefoon die ons verleidde hem mee te nemen. De opgezette hertenkop was te zwaar.

Adres en bereikbaarheid

Saitama Prefecture, Kawagoe, 小仙波町1 Chome−20-1
Klik op de kaart hiernaast voor een indruk van de veelheid aan bezienswaardigheden. Overigens, verleidelijk voor ons Nederlanders om de oe-klank uit te spreken, maar in feite staat er een denkbeeldig streepje tussen de o en de è. Kawago-è.

Kawagoe is in dertig minuten bereikbaar per trein:

• Tobu Tojo Line: vanaf Ikebukuro 31 minutes, 450 yen
• Seibu Shinjuku Line (Seibu Shinjuku 43 minuten, 890 yen
• JR Kawagoe Line (Shinjuku 60 minuten, 760 yen

Meer informatie

• Kitain Officiële website
• Koedo-Kawagoe Website van de ‘vvv’ Kawagoe, gericht op het -uitstekend- informeren van toeristen. Ko-Edo betekent Klein Edo.

TokyoStreetView – Japan The Beautiful: Geniet in 4k van een impressie van de Kitain.

Klap op de vuurpijl: Candy street

Kashiya Yokochō is een kleine winkelstraat grenzend aan de Kurazukuri-wijk. De steeg is omzoomd door winkels die traditionele Japanse snoepjes en koekjes verkopen, waarmee de steeg zijn naam kreeg. Veel snoep en zoetigheid wordt hier nog steeds met de hand gemaakt of met behulp van machines die uit een Ghibli-film lijken te komen.

Rijstkoekjes, Karinto (gesuikerde gebakken baquettes), ijs en taarten gemaakt van rode bonenpasta en zoete aardappelen. Wie dan wellicht niet voor de tempel, de autozegening, of het antiek naar Kawagoe komt, wordt hier beslist over de streep getrokken. Yōkoso!

26 mei 2017 Cees Omes