De Japanse gals (ook wel gyaru genoemd) hebben misschien wel de belangrijkste en meest invloedrijke straatstijl van het land: het zijn echte trendsetters en ze vormen de drijvende motor achter de Japanse mode-industrie. Er zijn meer gal brands dan je in één adem op kunt noemen, het jaarlijkse Tokyo Girls Collection brengt elke keer meer geld op, steeds meer winkels en warenhuizen zijn gewijd aan de stijl en in de grote steden stikt het van deze pijnlijk hippe meisjes. De naam gals is afkomstig van het gelijknamige jeansmerk uit de jaren ’70 en werd gebruikt om modebewuste tienermeisjes te omschrijven. Tegenwoordig is er een breed scala aan gals: van pubermeiden tot volwassen vrouwen en soms zelfs jonge mannen, allemaal met een voorkeur voor alles glamoureus.

Morele paniek
Zoals met wel meer subculturen en straatstijlen in Japan werden de eerste gals in de jaren ’90 zichtbaar. Zij waren middelbare scholieren die -heel brutaal- de rokjes van hun schooluniform korter maakten, slobbersokken droegen, hun huid bronsden en hun haar verfden of bleekten. Ze waren dol op make-up, rijkelijk versierde mobieltjes, platformlaarzen en Burberry-sjaals. Terwijl de kawaii-esthetiek (‘schattig’) hoogtij vierde, kozen deze meisjes voor een wat meer sexy look. Ze werden kogals genoemd, afgeleid van het Japanse woord koukousei (‘middelbare scholier’) en gal.

Niet lang daarna ontstond er een heuse morele paniek aangewakkerd door de media, zoals wel vaker gebeurt wanneer veel jonge meiden zich apart of uitdagend beginnen te kleden. Het gerucht ging namelijk dat kogals hun lichamen verkochten aan zakenmannen in ruil voor Louis Vuitton-tassen (‘enjo kousai’). De film Baunsu Ko Gaurusu (‘Bounce Kogal’) uit 1997 is hierop geïnspireerd en gaat over kogals die parttime prostituee zijn. De meiden zouden echter niet alleen hoertjes zijn; ze waren ook nog eens onverantwoordelijk, lui, materialistisch en ze brachten hun ouders tot schande (‘oya o nakaseru’). De zogenaamde oppervlakkigheid van kogals zou zelfs symbool staan voor de algehele spirituele en psychologische leegte van het hedendaagse Japanse leven. Dat dit alles met een grote korrel zout moet worden genomen, hoef ik denk ik niet uit te leggen.

Brigitte Bardot meets Ayumi Hamasaki
Vanuit de kogals ontstond eind jaren ’90 ganguro, een nieuwe, extreme stijl die qua gebronsde huid en gebleekte haren veel verder ging. En hoewel de kogals op een gegeven moment van het toneel verdwenen, maakten zij plaats voor de wat volwassenere gals, die je vooral in steden als Tokyo en Osaka vaak tegenkomt. Net als kogals houden zij van make-up (lekker veel eyeliner en grote nepwimpers), geverfd haar (vaak lang, golvend en blond of lichtbruin), en een gebronsd huidje. Daarbij worden geen platformlaarzen meer gedragen, maar torenhoge stiletto’s en houden de gals van alles bling: op hun sieraden, maar ook op hun lange nepnagels. Het resultaat is een soort kruising tussen het Franse sekssymbool Brigitte Bardot, de glamoreuze popheldin Ayumi Hamasaki en de wat meer urban zangeres Namie Amuro.

De rest van haar look hangt af van bij welke categorie gal het meisje hoort- net als bij lolita bestaan er binnen deze subcultuur een groot aantal ‘substijlen’. Hime gyaru (‘prinsessengals’) zijn bijvoorbeeld geïnspireerd door barok en rococo, onee gyaru (‘grotezussengals’) zijn wat volwassener en chiquer gekleed en shiro gyaru (‘witte gals’) kiezen voor een bleek poppenhuidje. Tegenwoordig bestaan er zelfs gyaru-oh, de mannelijke variant van gals. 

‘Megasupervervelend’
Gals worden niet alleen door hun looks getypeerd, maar ook door het taaltje dat ze ontwikkeld hebben, gyaru go. Haar vriendje ziet eruit als een echte ikemen (‘knappe,  coole gast’), maar is stiekem chou kawaii (‘megaschattig’).
Ondertussen gyaru-yatte zij (‘doet haar gal-ding’) en snuffelt ze door de rekken van gyaru-kei shoppu (‘winkels gewijd aan de gal-stijl’) naar de mooiste gyaru-fuku (‘gal-kleren’), om zo haar gyaru-do appu no tame ni (‘galheid te maximaliseren’). Nou ja, als ze tenminste iets cools kan vinden. Want er is niks meer chou maji de mukatsuku (‘echt megasupervervelend’) dan uren door winkels heen dwalen en met lege handen thuiskomen. En bij dat vrolijke taaltje hoort natuurlijk een superschattig schrift: gyaru moji (zie afbeelding), dat leraren op de middelbare school soms tot wanhoop drijft.

Trendsetters
Zoals ik al eerder zei, zijn gals echte trendsetters. Al bestaat er tegenwoordig vooral onder de wat oudere, mannelijke garde nog steeds wel antipathie of zelfs aversie tegen gals, lijkt het verder alsof iedereen het kunstje afkijkt van deze material girls. Zo is de algemene acceptatie van nepwimpers, nepnagels en gekleurd haar in de Japanse maatschappij voor een groot deel aan hen te danken. Woorden uit het gyaru-go worden nu zelfs door huisvrouwen op middelbare leeftijd gebruikt. En daar houdt het niet op- gals zijn ook deels verantwoordelijk voor het megasucces van Hello Kitty, purikura en skinny sigaretten. Want ja, als zo’n cool, hip meisje er eenmaal mee gezien wordt, dan kan de rest niet achterblijven. “Biba jibun” (‘leve mezelf’)!

Verder lezen?

• Op de Gyaru Wiki vind je een overzicht van de meeste typen gals.
  
• De laatste trends op het gebied van gyaru go. Yabai!
• Over de rol die (ko)gals spelen bij het onstaan van nieuwe trends: The Emergence of Trendsetters for Fashions and Fads: Kogaru in 1990s Japan.
• Over het mediaoffensief tegen kogals: Those Naughty Teenage Girls: Japanese Kogals, Slang, and Media Assessments.