Binnen één week werd de nieuwe mobiele game Fire Emblem: Heroes ruim een miljoen keer gedownload. In de Google Play Store heeft het spel een score van 4.6 op vijf, en een korte blik op Twitter bewijst de immense populariteit van de game. Nintendo lijkt succesvol een nieuwe mobiele game op de digitale markt te hebben gebracht, maar als je het mij vraagt biedt FE:Heroes vooral oppervlakkige fanservice.

Met FE:Heroes brengt Nintendo een ander type Fire Emblem uit. In vergelijking met voorgangers FE: Awakening (2012) en FE:Fates (2016) biedt FE:Heroes inderdaad een aantal nieuwe elementen aan spelers. Ten eerste is de game exclusief voor smartphones. Tot nu toe werd daarvoor niet eerder een Fire Emblem spel ontwikkeld en uitgegeven. Omdat het ook nog eens gratis is, weet het spel ook gemiddeld meer spelers aan te trekken dan bij Nintendo’s eigen hardware het geval zou zijn.

Ten tweede is ook het sociale aspect deels veranderd. Bij FE: Awakening en FE:Fates is het noodzakelijk dat spelers elkaars pad fysiek kruisen om elkaars avatar in de game te ontmoeten, omdat beide games voor de Nintendo 3DS (die geen mobiele internetverbinding heeft) zijn ontwikkeld. Bij FE:Heroes is het invullen van een zogenoemde ‘friendcode’ voldoende om de avatar van je beste vriend in de game te ontmoeten. Het laatste – en belangrijkste – element is dat de game allerlei personages van eerdere Fire Emblem games bij elkaar gooit. Je kan bijvoorbeeld Tharja laten vechten tegen Roy, maar ze ook bij elkaar in een team zetten. De mogelijkheden zijn eindeloos.

Recycling en versimpeling

Bovengenoemde aspecten zijn ook helaas de enige echt interessante kanten van FE:Heroes. De game laat gerecyclede aspecten uit de eerdere games nieuw lijken: de spelmechanieken zijn praktisch hetzelfde als die van zijn voorgangers. De speler heeft het gezag over verscheidene personages en bepaalt wie zij aanvallen, genezen of ondersteuning bieden. Uiteraard heeft ieder personage zijn sterke en zijn zwakke kanten. Nu is het logisch dat deze mechaniek is overgenomen uit voorgaande delen omdat de Fire Emblem games vooral om strategische beslissingen gaan, maar in FE:Heroes is het allemaal wel heel erg versimpeld. De wapendriehoek uit eerdere delen is bijvoorbeeld weer aanwezig: lans is sterker dan zwaard, zwaard sterker dan bijl, bijl sterker dan lans. Maar het komt er eigenlijk op neer dat het belangrijker is dat de spelers personages van een hoog niveau weten te bemachtigen dan een strategie bedenken om de tegenstander te verslaan. Een personage van vijf sterren heeft namelijk meer potentie dan een personage van drie sterren. En meer is altijd beter, toch?

Nu klinkt het sociale aspect nog wel aardig, maar ook dit is veel simpeler uitgewerkt dan in eerdere games. In FE: Awakening en FE:Fates boden de avatars die op visite waren je nog de mogelijkheden om ze te werven voor je eigen team, kon je spullen van ze kopen of tegen ze vechten. Ditmaal is het bezoek gelimiteerd aan een willekeurige avatar die je een willekeurig voorwerp geeft. De vraag is dus of het wel zinvol is om ook daadwerkelijk vrienden aan je game te koppelen. Als laatste zijn er nog de personages – het meest overduidelijk gerecyclede element aan het spel. FE:Heroes introduceert nauwelijks nieuwe personages en de nieuwe personages die het wel levert zijn niet memorabel. In plaats daarvan krijg je als speler de mogelijkheid om met al je favorieten uit eerdere delen te spelen. Dat is ook precies waar de kracht van FE:Heroes ligt, al blijft het een loterij.

Zoals Kotaku ook al opmerkte, concentreert FE:Heroes zich vooral op het werven van personages om die vervolgens aan je collectie toe te voegen. Het werven zelf is te vergelijken met de gashapon waar Tom over schreef. Net zoals bij die verkoopautomaten moet je een bepaalde hoeveelheid muntjes, in dit geval ‘orbs’ die je krijgt door hoofdstukken van het spel te spelen, betalen in de hoop om een bepaald personage te krijgen. De selectie is willekeurig en de kans is klein dat je een personage van een hoog niveau krijgt, laat staan dat het makkelijk is om een geliefd personage te krijgen dat je graag wil. Lukt het niet dat ene personage te krijgen, dan kan je altijd kiezen om geld te betalen voor de orbs om vaker mee te kunnen doen aan de loterij. Echter blijft de kans op een favoriet personage minimaal. Zo blijkt het nauwelijks mogelijk om Tharja te werven, terwijl ze juist een van de meest gewilde personages is. Je moet zoveel investeren om überhaupt personages te kunnen werven en het profijt ervan is zo klein dat het de moeite nauwelijks waard is. Fire Emblem: Willekeur was een betere titel geweest.

Veel fanservice

Desalniettemin biedt FE:Heroes zijn spelers wel wat geinige interactie met de personages die zijn bemachtigd. Wrijven over de personages zorgt ervoor dat ze het een en het ander zeggen, vaak met een sensuele ondertoon. Ook de portretten van deze personages zijn een lust voor het oog. Elk personage heeft zo’n vier verschillende portretten, maar met name het portret waarop de personages in bijna verslagen staat zijn afgebeeld is frappant. De personages zijn opvallend vaak vrij sensueel afgebeeld met gescheurde kledingstukken die behoorlijk weinig verhullen met bepaalde poses die je niet snel in een Nintendo-game zou verwachten. Het betreft zowel mannelijke als vrouwelijke personages, dus een diversiteitsprobleem is er niet, maar het riekt wel heel erg naar fanservice.

In principe is daar niks mis mee. Vaak kan het een game zelfs leuker maken. Het probleem met de fanservice in FE:Heroes is echter dat dit het element is waar het gehele spel om draait. Het gaat vooral om het verkrijgen van geliefde personages van een hoog niveau, om daar vervolgens mee te pronken op je sociale mediakanalen. Daarmee is het spel een voorbeeld van de Japanse Media Mix: om de consument zoveel mogelijk te laten kopen, verspreiden uitgevers als Nintendo hun franchises over zoveel mogelijk media.

Dat zorgt er vooral voor dat fans langer aan een franchise gebonden blijven. Tegelijkertijd haalt het spel ook mogelijke nieuwe fans naar zijn franchise toe, omdat het een gratis mobiele game is waardoor meer mensen toegang hebben tot het spel en geneigd zijn het te downloaden. Wanneer het spelletje hen bevalt, bestaat er een kans dat ze de eerdere en uitgebreidere games zullen kopen. Die spelen fijner, bieden betere verhaallijnen maar dezelfde personages. Hoe meer mensen het downloaden, hoe groter die koopkans is. FE:Heroes is voor Nintendo win-win.

Ik ben kritisch, maar schrijf Fire Emblem: Heroes niet zomaar af als een slechte game. Het is aardig tijdverdrijf voor in het openbaar vervoer, al vraag ik me af hoe lang het populair zal blijven. Zoals Pokemon Go (2016) ook al liet zien, worden fans snel moe van een spel als er niets is dat ze blijft prikkelen om het te spelen. Als het alleen fanservice is die deze prikkel moet opwekken, is het naar mijn mening gewoon een kwestie van tijd voordat ook dit spel door spelers in de virtuele prullenbak wordt gegooid – Nintendo of geen Nintendo.