Ganbare, Blue Samurai! – Japan op het WK Voetbal

Na afloop van het WK Voetbal van 2010 in Zuid-Afrika liet voetbalbond FIFA onderzoeken hoe dat toernooi in de deelnemende landen bekeken was. Daarbij ging het om het percentage van de bevolking dat minstens twintig minuten of meer van het WK had gezien. De uitslag van het onderzoekje zal menig voetballiefhebber hebben verbaasd. Want niet Duitsland, Engeland, Spanje of een ander van oudsher voetbalminnend land was op de eerste plek te vinden: Japan stond met een percentage van 83 procent stijf bovenaan.

Goed, voetbal is in Japan niet volkssport nummer één – dat is nog steeds honkbal – maar de tijden dat de Japanse competitie het niveau van de Nederlandse derde klasse niet ontsteeg liggen alweer geruime tijd achter ons. Maar over de professionaliseringslag die het Japanse voetbal sinds de jaren ’90 maakte schreef ik al eerder; vandaag een overzicht van de Japanse prestaties op eindrondes.

De eerste keer dat de Blue Samurai, zoals het team door de Japanse voetballiefhebbers liefkozend wordt genoemd, aan een WK deelnam, was in 1998, in Frankrijk. Vier jaar eerder was Japan er ook al dichtbij, maar verloor het in de laatste kwalificatieronde van Irak. Maar in de kwalificaties voor het WK van 1998 werden de gevolgen van de invoering van de Japanse professionele voetbalcompetitie in 1992 dan toch eindelijk merkbaar: het team haalde een nette tweede plaats (achter Zuid-Korea). In Frankrijk waren de wedstrijden tegen Kroatië (1-0 verlies), Argentinië (eveneens 1-0 verlies) en Jamaica (2-1 verlies) dan wel allemaal verloren, maar gezien de sterkte van met name de eerste twee teams hoefde het Japanse team zich niet te schamen voor zijn debuut op het mondiale podium.

Voor de volgende eindronde in 2002 hoefde Japan geen kwalificatiewedstrijden te spelen, aangezien het land samen met Zuid-Korea optrad als gastheer. Het thuisvoordeel gaf de spelers vleugels, getuige de resultaten: de eerste wedstrijd, tegen België, eindigde nog in een gelijkspel (2-2), maar de andere poulewedstrijden tegen Rusland en Tunesië werden met respectievelijk 1-0 en 2-0 gewonnen, wat Japan groepswinnaar maakte. Japan vloog er in de knockout-fase wel gelijk uit (1-0 verlies van Turkije), maar dat mocht de pret niet drukken: het Japanse publiek supporterde heel sportief net zo makkelijk andere teams. Zelfs toen was de Japanse voetbalmanie al zichtbaar: duizenden Japanse jongens liepen in die zomermaanden rond met de hanenkam van David Beckham.

Het team wist de opwaartse lijn echter niet voort te zetten op het WK in Duitsland, in 2006. De Japanners waren niet opgewassen tegen het fysieke spel van Australië (3-1 verlies), en alhoewel de Blue Samurai knap de nul wisten te houden tegen Kroatië (0-0) werd het team aan flarden gespeeld door de veel betere Brazilianen (4-1 verlies).

In de aanloop naar het WK in 2010 werd daarom een verjongingsslag doorgevoerd. En met succes: Japan plaatste zich net als in 1998 en in 2006 voor de eindronde en wist daar opnieuw de verwachtingen te overtreffen. Spelers als Keisuke Honda (ooit de ‘blonde Japanner’ van VVV Venlo) en Shinji Kagawa wisten hun team bij de hand te nemen. De wedstrijd tegen Nederland ging dan wel met 1-0 verloren, maar Kameroen (1-0) en Denemarken (3-1) werden door de Japanners van de mat geveegd. Helaas verloor het team in de volgende ronde van Paraguay (0-0, maar Japan nam de penalty’s slechter) maar het moge duidelijk zijn dat Japan al lang geen voetbaldwerg meer is. Op het aankomende WK is het land ingedeeld bij Griekenland, Colombia en Ivoorkust. Normaal gesproken moeten de Blue Samurai komende maand minstens de knock-outfase kunnen bereiken – en wie weet nog wel meer.

Maar ook als ze er met drie enorme nederlagen uit zouden vliegen, zou dat het voetbalfeest slechts tijdelijk verstoren. Zoals het bovengenoemde onderzoekje van de FIFA uitwijst is er massaal naar het WK gekeken, en vermoedelijk niet alleen naar de verrichtingen van het eigen team: toen ik in juli 2010 Japan bezocht waren de Blue Samurai al lang en breed op vakantie, maar hingen etalages nog steeds vol met tricots en ander voetbalgerei, dat daadwerkelijk gekocht en gedragen werd. In Nederland kunnen eigenaren van sportwinkels daar de eerste paar weken na uitschakeling van Oranje het toernooi alleen maar van dromen.

(‘Ganbare’ is Japans voor ‘Zet hem op!’)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *