Tama: een kattige stationschef

Zou je nog steeds foeteren op de NS als de stationschef een kat zou zijn? Ik niet. Helaas leven we in een serieuze wereld waar dit soort feestelijke zaken nooit werkelijk kunnen zijn, toch? Onjuist! In Japan is er station Kishi, ongeveer anderhalf uur vanaf station Osaka, waar de kat Nitama de stationschef is. Zij is niet eens de eerste kat die de functie van stationschef bekleedt op station Kishi: zoals de naam al doet vermoeden, is dit eigenlijk Tama de Tweede. Lees verder

Japanse afvalscheiding: het goede voorbeeld

Een windvlaag blies het plastic zakje op, richting het water over het strand van Odaiba. De moeder had net uitgebreid de kleren van haar twee zoontjes uitgeklopt, maar spoorde de oudste op bemoedigende toon aan toch maar even terug het zand op te gaan, achter het afval aan. Toen het mannetje het eenmaal te pakken had, verdween het in een grotere zak met afval, die weer in de rugzak van moeder werd gestopt.  Lees verder

Japanse pensioenperikelen

In Japan ligt de pensioenleeftijd op 60 jaar. Toen we recentelijk een Japanse vriend uitbundig feliciteerden met het behalen van deze mijlpaal en hem vroegen wat hij nu allemaal heerlijk ging doen, haalde hij tot onze verrassing de schouders op: “Gewoon, doorwerken! What else?” Lees verder

Kijktip: Terrace House

Toegegeven: de drempel om aan Terrace House te beginnen is wat hoog. In tegenstelling tot onze andere kijktips beschikt de serie, die geproduceerd werd door Fuji TV en sinds twee seizoenen Netflix, namelijk niet over een script. Terrace House is een realityshow die het dagelijks leven van drie vrouwen en drie mannen in één huis volgt. Wie nu angstvisioenen van slaande deuren, sneuvelende huisraad en met infraroodcamera’s gefilmd gerommel in het donker krijgt, kan ik geruststellen: Terrace House is er vrij van. Lees verder

Over verkleden en omkleden

Waar de uitgang van het woonhofje de hoofdweg naar het centrum kruiste, kwamen wij haar tegen: een jonge zwangere moeder met twee eerdere kinderen in de babboe-bakfiets. Ze waren op weg naar de carnavalsoptocht, de kinderen waren verkleed en moeder zelf ook, haar roze varkenspak werd op de buik opgesierd met rijen knopen als was ze een zeug. Haar eveneens roze gezicht stond strak, ze waren op weg, maar ze waren er nog niet. Lees verder

Shoutengai: karakteristieke winkelstraatjes

Het moment waarop je niet alleen fysiek, maar ook mentaal in Japan landt, is voor iedereen verschillend. Denk bijvoorbeeld aan de eerste hap van een verse onigiri, een rit met de Yamanote-trein, of de eerste kom miso-soep. Maar hoewel ook die ervaringen mijn hart zeker sneller doen kloppen, is er één moment waarop voor mij alles gevoelsmatig op zijn plek klikt: bij het betreden van een shoutengai. Lees verder

Omotenashi: het toppunt van gastvrijheid

Wie Japan weleens bezocht, zal zich ongetwijfeld hebben vergaapt aan het Japanse serviceniveau. In het beroemde Seibu-warenhuis in Ikebukuro, Tokyo, maakte ik het onlangs weer mee: drie flessen sake, gekocht om als omiyage te geven, werden met de grootste zorgvuldigheid ingepakt. Dat gaat veel verder dan een papieren zakje met een gestickerde strik erop.  Lees verder

Our flower field

Wie een half uurtje tijd heeft en eens geen trek heeft in rijdende rechters, tegenvallende sport, of de wederwaardigheden van BN-ers, zou beslist eens een documentaire van NHK World kunnen proberen. De reeks Hometown Stories bijvoorbeeld portretteert weliswaar inwoners van Japan, maar de behandelde thema’s zijn ook zeer herkenbaar in de Nederlandse situatie. De aflevering ‘Our flower field‘ over een dappere oudere weduwe, is een slice of life die je raakt. Daar hoef je geen Japanner voor te zijn. Lees verder