Over Cees Omes

Onderwijskundig adviseur/programmeur, docent en trotse vader van drie zonen die volledig "into Japan" zijn. Twee daarvan hebben in Leiden de studierichting Talen en Culturen van Japan afgerond, de derde is een Anime-Otaku. Naast Cool Japan en eeuwenoude culturele tradities beschouwt hij vooral Sociaal Japan. Cees verwondert zich over de sociale cohesie en oplossingen die Japan kiest voor vraagstukken wanneer mensen met elkaar omgaan. Op straat, in het gezin, het onderwijs en in de zorg.

Furusato, verlangen naar het oude normaal

Wat willen we graag terug. Naar het oude normaal van op het terras, naar een popconcert en de bioscoop. Naar drie keer zoenen bij een ontmoeting. Dat laatste dan misschien wel weer niet. Dit terugverlangen komt doordat het nieuwe normaal zo lang duurt, maar zeker ook omdat de herfst heeft ingezet. Het seizoen van natte bladeren en “buiten huilt de wind om het huis” wakkert gevoelens van nostalgie en weemoed aan. Zo ook in Japan, daar hebben ze Furusato, een ruim honderd jaar oud lied, dat elk kind ook vandaag kent en zingt. Lees verder

Go for it

Hij had zich laten inknopen in het glimmend gepoetst familieharnas, had de indrukwekkende en vervaarlijke kabutohelm opgezet. Hij had een mooi plekje op de hoge heuvel laten afzetten met aan drie zijden tentdoek tegen de wind en vrij uitzicht op het dal beneden. Op het klaptafeltje naast hem lag ‘de Kunst van het oorlog voeren’ van Sun Tzu, maar die kende hij als veldheer natuurlijk eigenlijk al uit het hoofd. Hij stak de gunbai, de ceremoniële waaier, omhoog. Het kon beginnen. Tijd voor een potje Go. Lees verder

Veel medailles, maar nog een wereld te winnen

Niets dan lof voor de Nederlandse atleten, nog nooit behaalde een Nederlands team zo’n hoog aantal medailles als tijdens de Olympische Spelen van Tokyo. Stille Spelen werden ze gedoopt, wedstrijden zonder publiek. Maar stil was het niet, men roerde zich wel degelijk in de vorm van commentaar op aspecten van de organisatie. Terecht of niet terecht, in elk geval een uitvloeisel van onbegrip voor aspecten van elkaars cultuur. Lees verder

Hide Kawanashi’s Kobe Hyakkei

Kobe is één van Japans’ grootste steden, maar spreekt voor het grote publiek minder tot de verbeelding dan Tokyo en Kyoto. Waar deze twee onmiddellijk beelden oproepen, moeten we voor Kobe dieper graven. Het dansende snelwegviaduct tijdens de aardbeving in 1995, of Kobe Beef, het exclusieve wagyu-vlees van het rund. Er is echter meer te vertellen over Kobe en graficus Hide Kawanashi deed dat met – zelfs tweemaal – een serie houtblokprenten onder de titel Kobe Hyakkei: One Hundred Scenes of Kobe. Lees verder

Tewaza: wij bezorgen het handgemaakte hart

Lang, heel lang geleden, maakten we in Nederland dingen. Dingen om op te eten, om mee te koken, om het huis te verstevigen of te verfraaien en zo meer. Tegen “woordig” maken we in Nederland vooral woorden. In het bedrijfsleven, op het nieuws en vooral in de politiek. Wie de woorden eens even zat is, kan zich laven aan hoe in Japan nog steeds fantastische daden verricht worden. Lees verder

Kijktip: Japanese Garden TV

We komen de deur nauwelijks uit in deze periode. De wintermaanden zorgen voor gedwongen rust in de tuin en de tuincentra zijn dicht. Wie groen wil dromen bevelen we een onbekend Youtube kanaal aan. Van Japanese Garden TV word je blij, raak je onder de indruk, en belangrijk ook: geïnspireerd. Volop inspiratie om ook met een heel kleine ruimte sfeer te scheppen en het hoofd leeg te maken. Kijk en droom. Lees verder

Was je handen stuk!

‘Was je handen stuk!’ – de premier van Nederland is inmiddels onlosmakelijk verbonden met deze dringende suggestie. Anderhalvemetersamenleving is verkozen tot het woord van het jaar 2020. Er worden tal van maatregelen uitgevaardigd om de rappe verspreiding van het corona-virus tegen te gaan. Maar eigenlijk zou een gedragsverandering bij mensen moeten kunnen volstaan, toch? Laten we weer eens kijken naar Japan. Lees verder

Akatombo

Akatombo, de prachtige naam voor een rode libel, is de titel van wellicht de meest bekende, maar zeker verreweg de meest geliefde melodie in Japan. Akatombo is een beroemd kinderlied, dat in 1927 gecomponeerd werd door Kosaku Yamada, op een gedicht van zijn vriend Rofū Miki. Nu buiten de herfst is aangebroken is er in ons hoofd tijd voor weemoed en terugverlangen. Dat kan niet beter dan met deze melancholieke rode libel. Lees verder

Japans koken met Francis, Adam, Moe en assistant Sutan

De Japanse keuken bestaat uit veel meer dan enkel sushi. Wie de all-you-can-eat-restaurants frequenteert, weet dat inmiddels. Rijst en noedels worden vergezeld van nog veel meer lekkerheden, op tal van manieren bereid. De Japanse keuken is gezond en smakelijk, en het koken van Japanse gerechten is verrassend goed te doen. TV-koks doen het op onder meer YouTube helder uit de doeken. Lees verder