Waar ontmoet je je toekomstige partner? Natuurlijk, op de middelbare school, op je vervolgopleiding of studie. Tijdens het uitoefenen van je werk, je hobby of sport, op een wandelvakantie of wellicht gewoon bij de supermarkt. Zo werkt dat. Vroeger kwam daar dansles bij, gestimuleerd door de ouders. Een toenemend aantal jonge mensen slaagt er niet meer zomaar in en bedient zich van datingsites, facebook en wat dies meer zij. De urgentie om een duurzame relatie aan te gaan ontstaat op steeds latere leeftijd. Een groot aantal van ons is zo druk geweest met studie en/of werk dat het er domweg niet van kwam. In Japan is het niet anders. Hoe lossen ze het daar op?

Nog niet eens zo heel lang geleden was het voor alle betrokkenen bij een Japans huwelijk – aanstaande bruid, bruidegom en de beide ouderparen – tamelijk vanzelfsprekend dat de selectie gemaakt werd door de beide ouderparen. Verliefdheid kwam er niet persé aan te pas. Ofwel de ouders (voornamelijk de moeders) gingen zelf op zoek in de eigen buurt of kennissenkring, of bedienden zich van een professional op het gebied van matchmaking; een nakōdo. Deze vorm van huwelijksbemiddeling is bekend als omiai (お見合い, het eerbiedwaardige selecteren). Eigenlijk letterlijk het eerbiedwaardig elkaar bekijken: de nakōdo lichtte de kandidaten door (op financiële validiteit en komaf) en arrangeerde de ontmoetingen waar met name de jongen kon instemmen. Dat klinkt in onze romantische en geëmancipeerde oren niet al te best. Bedenk echter dat de omiai al een sprong voorwaarts was, van gedwongen huwelijk, naar – enigszins – eigen verantwoordelijkheid. Bedenk ook dat in Japan de liefde eeuwenlang als iets vergankelijks werd gezien en daarmee nooit de basis kan zijn voor een duurzaam huwelijk..

Ook in Japan wordt het moment van trouwen steeds meer naar omhoog bijgesteld. Er wordt steeds later getrouwd. Dat is zeker een gevolg van de periode van welvaart en Amerikanisering in Japan in de afgelopen decennia. Kinderen en jongeren konden steeds langer naar school; het schoolsysteem werd met de cram-schools en andere naschoolse activiteiten een 24/7 business. Wie daarna aan de maatschappij gaat deelnemen als jongste werknemers van bedrijven werkt zich een slag in de rondte en moet met het bedrijf uit. Avond aan avond. Het bedrijf is meestal ver van het (ouderlijk) huis, het appartement piepklein en niet meer dan een slaapplaats voor één.
Dat is echter niet erg. Menigeen geniet van de plots verworven vrijheid zonder studielast en ouders. Het werk neemt hen volledig in beslag, het werkteam vormt tegelijkertijd de sociale groep waarin je verkeert.

En dan, oeps, raak je zomaar aan de dertig. Plotseling ben je weer Japanner, en mens, en voel je de noodzaak om een duurzame relatie aan te gaan. Die gevoelde behoefte zit diep. In mensen en zeker in de Japanse cultuur. Men gaat actief op zoek, in de werkkring, in de izakaya waar het bedrijf en andere bedrijven na werktijd samenkomen om te eten en borrelen. De actieve hulp van ouders bij het zoeken wordt veelal afgewezen, al is de uiteindelijke toestemming van met name vader, nog steeds belangrijk. Ook in Japan vinden jongeren dat ze meer verantwoordelijkheid mogen nemen voor het welslagen van deze onderneming. Romantiek, ach de liefde, het mag vandaag het uitgangspunt voor de zoektocht zijn.

Het gaat niet altijd vanzelf. Ook in Japan zijn het nog steeds de mannen (de jagers-verzamelaars) die de eerste stap dienen te zetten. Nog niet zo lang geleden werden de overblijvende vrouwen zelfs spottend Xmas-cakes genoemd, left-overs van het feest. Kerstmis valt op de 25e, wie na haar vijfentwintigste levensjaar nog steeds niet aan de man is, had/heeft een probleem. De vrouwen werken veelal in typisch vrouwelijke beroepen als de gezondheidszorg, het onderwijs en het kantoor. De mannen vinden hun weg voornamelijk in de IT of in de engineering. Wat te doen?

Het oude instituut van de Omiai is in een nieuwe jas gestoken en wordt weer omarmd. De eerder genoemde nakōdo is echter niet meer een goed geïnformeerde oudere dame, geen spin meer in het buurtweb. Ze heeft ook niet meer de dwingende rol van niet-te-negeren-oude-wijze-indiaan, maar neemt een afwachtender en coachende rol aan. Zij is er nu voor jou, op haar kantoor en online.

De redactie bracht een bezoek aan een bevriend echtpaar in Tokyo dat een nieuwe stijl huwelijksbemiddeling-bureau runt. L-designers wijst er op dat tegenwoordig datingsites een toenemende rol spelen in het selecteren van een mogelijke partner. Het bureau ziet haar eigen toegevoegde waarde in een persoonlijke, eerlijke en actief ondersteunende aanpak. L-designers bemiddelt met name personen met een hogere sociale status, zoals advocaten, universiteitsdocenten, overheidsambtenaren en managers uit het bedrijfsleven. Naast het drukke werkzame leven, wordt het online daten op min of meer openbare fora door deze functionarissen ook enigszins gênant gevonden. L-designers bestaat “depuis” 2001 en kan bogen op een lange lijst van succesvolle activiteiten die geleid hebben tot een huwelijk.

L-designers etaleert een aantal programma’s die naarmate ze meer kosten ook meer bemiddeling en ondersteuning bieden. Zo is er opklimmend in aanbod een gold, platinum, diamond en een heuse doctor course.

Gold huwelijksbemiddeling

Degenen die razend druk zijn, en/of op eigen houtje hun geschikte partner wensen te vinden, kunnen in het goud aan de slag. Er worden iedere maand twintig mensen toegelaten tot een door het bedrijf beheerde besloten internetgroep, je kunt op jouw eigen tempo en op het moment dat het jou uitkomt een keuze maken uit de kandidaten. Je krijgt daarbij advies van een professionele coach, die jouw situatie doorlicht en je van advies voorziet. Achtereenvolgens volgens bovenstaand schema:

1. Intakegesprek, inschrijving en plaatsing op de internetomgeving.
2. Daarna worden de geschikt bevonden partners in het systeem aan je voorgesteld, je gaat een aantal van hen ontmoeten op een plaats waar beide kandidaten zich op hun gemak voelen.
3. Op basis van je voorkeur ga je elkaar meerdere malen ontmoeten.
4. Deze ontmoetingen worden ondersteund en desgewenst mede voorbereid door de coach.
5. Als het goed loopt tussen twee kandidaten wordt de verloving aangekondigd en wordt het traject naar de bruiloft mede voorbereid en ondersteund.
6. Ook bij de bruiloft zelf kan men het echtpaar van dienst zijn.

Platinum huwelijksbemiddeling

Als hierboven, maar in dit traject ga je nog veel doelgerichter te werk om zoals het er staat: “je gaat zonder haast, maar doelbewust naar een sprankelende kandidaat op zoek”.  Natuurlijk krijg je ook in deze duurdere variant nog meer gesprekken met de coach en zullen de adviezen intensiever zijn. De selectie van geschikte kandidaten is nog zorgvuldiger.

Diamond huwelijksbemiddeling

Deze aanpak is gericht op degenen die niet denken, hoe meer kandidaten hoe beter, maar op een stevig tempo uit een beperkte – goede – voorselectie wensen te kiezen. Het bureau biedt de maximaal 10 kandidaten aan, je hoeft niet zelf op internet. De focus ligt hier op een solide en duurzame verbinding zoals deze traditioneel gesloten werd. Deze variant komt dichtbij de omiai van weleer.

Doctor huwelijksbemiddeling

Er is ook een traject voor mensen die specifiek een arts, specialist of een tandarts wensen te vinden. De directeur van L-designers is zelf ook tandarts (maar niet op zoek) en weet als geen ander te bemiddelen in deze beroepsgroep. Dit traject is uniek voor L-designers.

L-designers doet goede zaken en voorziet in een behoefte. De bemiddeling door de coach blijkt meestal van doorslaggevend belang. Het traject is fiscaal aftrekbaar. Ontmoetingen tussen kandidaten vinden bij voorkeur discreet plaats in lounges van de betere hotels in de buurt van het bureau, gevestigd in een Japanse PC-Hooftstraat in Aoyama, Tokyo. Maar inmiddels is L-designers actief van Hokkaido tot Kyushu. En ook op Hawaï. Ook Japanners in den vreemde worden bemiddeld.

Het gebeurt regelmatig dat men elkaar onmiddellijk onweerstaanbaar vindt, maar er kunnen ook enkele maanden mee gemoeid zijn. Langer echter niet. Dat is verheugend. Succes ermee!

12 september 2016 Cees Omes