“Wat is het allemaal sterk van vorm, strak en sober”. Aldus vrienden die een kijkje kwamen nemen naar de foto’s van een recent bezoek aan Japan. Zij hebben geen beeld van het land, maar dragen ons een warm hart toe, en raakten gaandeweg tijdens het kijken verrukt over de subtiliteit van Japanse vormgeving.
Lees verder
De allermooiste films zijn die films waarbij je, telkens wanneer je kijkt, iets nieuws ziet. Het overkwam ons wederom toen we begin februari eindelijk Sen to Chihiro no Kamikakushi (hier in 2001 verschenen als Spirited Away) voor het eerst op het grote scherm zagen. Het was een feest om alle memorabele en fantastische scènes weer te zien, maar wat deze keer voor het eerst echt opviel zijn juist de rustpunten daartussen in. Japanners noemen dit principe ‘ma’, wat vrij vertaald pauze of leegte betekent. Lees verder
Waar de uitgang van het woonhofje de hoofdweg naar het centrum kruiste, kwamen wij haar tegen: een jonge zwangere moeder met twee eerdere kinderen in de babboe-bakfiets. Ze waren op weg naar de carnavalsoptocht, de kinderen waren verkleed en moeder zelf ook, haar roze varkenspak werd op de buik opgesierd met rijen knopen als was ze een zeug. Haar eveneens roze gezicht stond strak, ze waren op weg, maar ze waren er nog niet. Lees verder
“Waarom lach je en maak je foto’s?”, vroeg mijn Japanse vriendin, toen ik voor de zoveelste keer in de lach schoot om een wonderlijke woordencombinatie boven een winkel. “Het is toch gewoon Engels?” Nou, nee – gewoon is het zeker niet. Japan grossiert, vooral in (ondergrondse) winkelcentra, in de meest fantastische Engelse, Franse en andere buitenlandse winkelnamen. Letterlijk. Lees verder
Vrijwel iedere gamer heeft ‘m: een backlog. Stapels ongespeelde games die al jarenlang stof liggen te verzamelen. Voor verzamelaars die probeerden deze backlog weg te werken, was 2017 een nachtmerrie. De rest steggelt over welke game het beste was. Toch zijn ze het over één ding eens: 2017 was een fenomenaal gamejaar. Lees verder
Het moment waarop je niet alleen fysiek, maar ook mentaal in Japan landt, is voor iedereen verschillend. Denk bijvoorbeeld aan de eerste hap van een verse onigiri, een rit met de Yamanote-trein, of de eerste kom miso-soep. Maar hoewel ook die ervaringen mijn hart zeker sneller doen kloppen, is er één moment waarop voor mij alles gevoelsmatig op zijn plek klikt: bij het betreden van een shoutengai. Lees verder
