Speeltip (4) – Magical Pop’n

Zo nu en dan start ik een SNES-emulator op om een obscure ROM, gevonden in een duister hoekje van het internet, aan een speelsessie te onderwerpen. Dat levert meestal gezucht, gekreun en gesteun op. Maar soms ook genot, omdat je bij toeval stuit op een ruwe edelsteen. Het Super Famicom-spel Magical Pop’n behoort tot die laatste categorie. Lees verder

Nooit meer saaie presentaties dankzij Pecha Kucha

Al meer dan tien jaar oud, maar de afgelopen tijd explosief aan populariteit aan het winnen: Pecha Kucha, dat letterlijk vertaald ‘prietpraat’ betekend. Pecha Kucha is een stijl van presenteren waarbij de spreker niet langer dan twintig seconden per dia mag spreken. Zo wordt voorkomen dat het publiek langzaam in slaap sukkelt, wanneer de verteller steeds verder verdwaald raakt in zijn eigen tekst. Lees verder

Yayoi Kusama: hallucinaties, polkadots en Louis Vuitton

Polkadots, daardoor is de Japanse avant-garde kunstenares Yayoi Kusama geïnspireerd en geobsedeerd. En je vindt ze overal terug in haar bijzondere werk- niet alleen op canvas maar ook in haar installaties, die bizarre vormen aannemen als knoestige tentakels en opgeblazen gele pompoenen. De polkadot van Kusama drukt al decennialang zijn stempel op de kunstwereld, en twee jaar geleden was het tijd voor de mode. Ze werkte samen met het Franse luxemerk Louis Vuitton en ontwierp tassen, zonnebrillen, schoenen, rokken en jassen, allemaal bedekt met het typische Kusama-stipje.

Lees verder

Gezelligheid op z’n Japans

Als je als Nederlander door een buitenlander wordt gevraagd wat nou typisch Nederlands is, zou zomaar het woord ‘gezelligheid’ door je hoofd kunnen schieten. Althans, bij mijn mede-zuiderlingen (ik ben opgegroeid in Brabant). Dat barbecuen met de buren vind ik persoonlijk helemaal niet zo gezellig, maar goed, het is iets wat veel Nederlanders associëren met Nederland. Het feit dat het woord ‘gezellig’ eigenlijk niet te vertalen valt in het Engels – kan wel, maar ‘cozy‘ heeft niet dezelfde nuance – geeft velen van ons het idee dat gezelligheid iets typisch Nederlands is. Niets is natuurlijk minder waar. Lees verder

Tohoku, drie jaar na de ramp

Vandaag precies drie jaar geleden om 2:46 uur ’s middags  trof een aardbeving met een kracht van 9.0 op de schaal van Richter de oostkust van Japan. De tsunami die volgde op de aardbeving overspoelde de kust van Japan en veroorzaakte de ergste verwoesting sinds de Tweede Wereldoorlog. De golven gingen over ruim 400 vierkante kilometer land en miljoenen huishoudens zaten zonder stroom en water. Deze tsunami bracht niet alleen enorme schade toe, maar veroorzaakte ook de ramp met de kerncentrale bij Fukushima. Grote hoeveelheden radioactief materiaal kwamen vrij en het scheelde weinig of de centrale was ontploft. Hoewel het directe gevaar drie jaar na dato is geweken, is de Tohoku-regio nog lang niet hersteld van de ramp. In deze blog schets ik de huidige situatie. Lees verder

Speeltip (3) – Xenogears

De jaren ‘90 staan voor veel gamers bekend als de hoogtijdagen van de Japanse role-playing game (RPG). Japanners bleven spontaan thuis van werk en school om elke nieuwe Dragon Quest-titel te kunnen spelen terwijl de Westerse wereld als een blok viel voor de spectaculaire graphics van Final Fantasy VII toentertijd. Naast deze zwaargewichten, die gedurende dit gouden decennium hun succes uit de jaren ‘80 verzilverden, doken er ook allerlei nieuwe series op. Eén daarvan is Xenogears voor de PlayStation, dat begon als een afgekeurd concept voor Final Fantasy VII en zich uiteindelijk ontpopte als een van de meest briljante Japanse role-playing games aller tijden. Lees verder

Niijima Yae: van vechtlustige vrouw tot vrome christen

Als men aan het oude Japan denkt is de kans groot dat men aan verhalen over de dappere samurai krijgers denkt. Wat velen echter niet weten is dat het niet slechts mannen waren die bekend stonden om hun vechtkunsten. Jocelyn schreef vorig jaar al over de onna-bugeisha, de vrouwelijke krijgers van Japan. Een opmerkelijk voorbeeld is Niijima Yae (1845-1932, geboren als Yaeko Yamamoto). Lees verder

De Yamanote-lijn, halte 1 – Tokyo

Eén van de handige manieren om de vele uithoeken van Tokyo te bezoeken, is door de Yamanote-lijn van Japan Railways te nemen. Ongeveer iedere drie minuten passeert op ieder aangesloten station een trein zowel met de klok mee (sotomawari, ‘buitenronde’) als tegen de klok in (uchimawari, ‘binnenronde’). In totaal duurt een rondrit op de Yamanote-lijn iets meer dan een uur en in die tijd doet de trein 29 stations aan. In deze serie zullen we de stations van de Yamanote-lijn globaal belichten. Op deze manier hopen we inzichtelijk te maken hoe in één (weliswaar grote) stad zeer van elkaar verschillende wijken rondom de stations hun eigen unieke specialiteiten en bezienswaardigheden hebben. Lees verder